Bahhhhh

***************************
Ideaal van middenin de stad wonen is dat je nooit de auto pakt wanneer je 'around town' blijft. Tram en metro zijn om de hoek.

Wij hadden een BBQ van kantoor.
Het bier smaakte goed, maar de grote vette worsten lagen er niet appetijtelijk bij. Iedereen liep te jongleren met plastic bordjes en bekertjes. Er stonden welgeteld twee tafels voor zo'n zestig mensen.
Verder was het erg gezellig.

Terug in the city besloten we maar even een snelle, lekkere en betaalbare hap te gaan eten bij de Satébar, onze favoriet. We zijn vaste klanten.
Ze hebben er een nieuwe locatie bij, namelijk op de Karel Doormanstraat. Geweldig, met terras.

Om een lang verhaal...............................

Ik had mijn bord met heerlijk bami -en saté bijna leeg toen ik op een pikzwarte haar stuitte.
Het bord bijna leeg, mijn maag bijna vol. U voelt hem al.......................

De anders zo aardige ober had direct een excuus klaar waarmee hij echtgenoot en ook mij boos maakte.
'Het is een risico wat je als gast loopt als je buiten wilt eten. Dan kan er zomaar een haar in je eten terecht komen.'

'En kruipt die haar dan naar de bodem om zich daar lekker tussen de mie te nestelen? Zo van sliert zoekt sliert,' vroeg ik.

De ober was standvastig. 'Ja, dat is mogelijk.'

P. werd driftig en eiste excuses.
Het obertje bleef pruttelen.

Ik duwde mijn bord in zijn handen en vroeg om de rekening.
Die kwam. Mijn maaltijd was niet berekend.

Ik vond het niet eens een genoegdoening. Ik was boos, maar vooral teleurgesteld.

Teleurgesteld in ons zaakje. Teleurgesteld in ons obertje.
En ons obertje was waarschijnlijk teleurgesteld in ons.

Vanwege de fooi die hij misliep.