Stemmen

Oké, ja..............ik ga stemmen.

In het overheidsgebouw dat het bombardement van 1940 heeft getrotseerd, het stadhuis van Rotterdam, geef ik met grote tegenzin mijn vertrouwen aan iemand die ik niet ken.

Waarschijnlijk ben ik als ik buiten kom de naam alweer vergeten.

Hoewel, vertrouwen?

-------

Neem nou zo'n Hans van Baalen.

Een opgeblazen non-valeur die zichzelf het liefst terugziet bij Uitzending Gemist.

Heeft in de Tweede Kamer werkelijk niets anders gedaan dan vitten op anderen. Nu durft hij - bij zij vertrek uit Den-Haag - Mark Rutte op de vingers te tikken over diens uitspraken aangaande de vrijheid van meningsuiting.

Toch herinner ik mij nog heel helder een akkefietje over het Horst-Wessel-Lied, dat van Baalen in zijn studententijd uit volle borst gezongen zou hebben.

Over flapdrollen gesproken. De Dikke en de Dunne.

Wat mijn beeld van de Nederlandse Europarlementariërs is?

Mensen die taxfree in Brussel mogen wonen.

Mensen die voor een glas melk een declaratie indienen.

Mensen die tot drie uur zitten te lunchen.

Mensen die in de Europese massa ondergesneeuwd worden door mensen uit grote en machtige landen.

Mensen die zich van de ene diplomatieke borrel naar de andere laten rijden.

Mensen die hun bed uitkomen om de presentielijst tekenen.

Sorry, maar ik heb er weinig fiducie in.

Internationaal worden wij gerepresenteerd door wat nationaal bij het vuilnis is gezet.

--------

Ik wens u - mocht u gaan stemmen - veel wijsheid toe.