Mijn desastreuze buien

***********************************************************
TEL AVIV (ANP) - Een Israëlische vrouw uit Tel Aviv dacht een goede daad te doen: ze kocht een nieuwe matras voor haar moeder en gooide de oude weg. Maar toen haar moeder thuiskwam viel die bijna flauw van de verrassing, aldus Israëlische media woensdag.
Ze had namelijk al haar spaargeld van omgerekend ruim 700.000 euro in de oude matras verstopt.
Toen ze de vergissing ontdekten, bleek de vuilnisophaaldienst de matras al te hebben afgevoerd. De zoektocht op drie stortplaatsen daarna leverde niks op. De vuilnisdienst helpt de vrouw intussen met zoeken, maar het wordt moeilijk. Dagelijks worden er duizenden tonnen vuilnis afgeleverd. Eén stortplaats heeft extra veiligheidsmaatregelen genomen om gelukszoekers de pas af te snijden.
De dochter, die alleen onder de naam Anat bekend is, reageerde uiteindelijk gelaten: ,,We moeten alles in de juiste verhouding zien en God danken voor het goede en het slechte.'' De moeder heeft niet gereageerd. bron

Wanneer ik zoiets lees, denk ik terug aan mijn eigen blunders.
Heus, dat zijn er nogal wat geweest. Maar 700.000 euro heb ik - ondanks mijn opruimwoede - (gelukkig) nooit weggegooid.

Wel heb ik eens een nog in gebruik zijnde - best wel prijzige golfclub van mijn zoon weggegooid. Of een paar nieuwe Polo-poloshirts, waarvan ik dacht dat de mouwen gerafeld = kapot waren.
Bleek modieus te zijn. Net zoiets als jeans met gaten, waar men honderden euro's voor neerlegt.

Ook heb ik in een schoonmaakwoede de tuin aangepakt. Het kon en mocht niet wachten. Ik ergerde me en ging aan de slag. Toen P. 's avonds thuiskwam trof hij mij wekend in het bad aan.

'El wat heb je nou toch gedaan?'

'Ja, goed hè!' Ik was zo voldaan. 'Spaart lekker een tuinman uit.'

'El, je hebt het goede eruit getrokken en het onkruid laten staan!'

Ik denk (maar manlief komt ongetwijfeld na dit stukje met veel ergere voorbeelden) terug aan de zomer van 1979.
Wij pasten op het huis van mijn ouders en hadden de splinternieuwe auto van mijn moeder tot onze beschikking.
Als dank wilde ik die, de dag voordat ze terugkwamen, wassen. Goed wassen, want hij zat onder de vliegjes.

Ik begon met autoshampoo, maar kreeg daar de hardnekkig aangekoekte vliegenlijkjes niet mee weg. Een zacht schuursponsje met wat Jif bracht uitkomst.

Vrijwel direct had ik door dat de behandelde plekken niet alleen schoon waren, ze waren ook een stuk lichter dan de rest van de auto.
De blauwe Citroën GS leek pigmentvlekken te hebben.

Toen heb ik de hele auto voorzichtig met Jif gewassen.
Nou ja.....................gewassen??

Vervolgens, uit lijfsbehoud, heeft P. hem nog in de was gezet. Dan leek hij niet zo dof.

'Mooi,' zei mijn moeder toen ze door de carport liep.

'Ja, mooi,' beaamde mijn vader met gefronste wenkbrauwen. Hij gaf ons - achter moeders rug - een knipoog.

'Graag gedaan,' zei ik. En bij het afscheid:

'Mam, ik heb Jif op het boodschappenlijstje gezet.'