Poëzie, suikerspin en boeien

Zaterdagavond heeft de koningin de veertigste editie van Poetry International geopend.

Een feestelijk gevarieerd programma werd ingeleid door directeur Bas Kwakman.
------

Manlief is penningmeester en derhalve werden wij aangezien voor eregasten. Althans, zo werden wij aangeduid in de uitnodiging.

De voor ons gereserveerde plaatsen op rij vier bleken drie stoelen van de majesteit verwijderd. Mevrouw van Oranje zat ook op rij vier, wat voor de gelegenheid tot de voorste rij was omgedoopt (de drie eerste rijen waren weggehaald).

Buitengewoon comfortabel!

Wij kwamen, geheel tegen onze gewoonte in, op het nippertje de Rotterdamse Schouwburg binnenstormen. In de lege hal stond RTV Rijnmond ons op te wachten.

Manlief maakte zich er handig van af door te zeggen dat hij over de centjes ging en niet zoveel verstand van poëzie had.

Ik zei in de haast dingen waarvan ik achteraf dacht 'stom', kletste mijzelf vast toen ik mij iets over Remco Campert liet ontvallen en kon niet zo snel een citaat tevoorschijn toveren.

Tant pis.

Maar toen de interviewer vroeg of ik schrijver was kon ik dat in ieder geval beamen.

Hij vroeg mij terloops ook nog naar de titel van mijn boek.

P. en ik moesten toen echt in de hoogste versnelling naar de Grote Zaal, want na de koningin binnenkomen mag en kan niet.

Ik was vooral gefascineerd door het kapsel van de majesteit, dat P. steevast aanduidt als de helm.

Nu zag ik het eens van heel dichtbij. Het lijkt op suikerspin.

Enfin, na de voorstelling voegden wij ons buiten bij de rokers.

Niet om te roken, maar omdat de zweetlucht in de foyer nog minder te harden was dan de sigarettenrook in de buitenlucht.

Met Bas Kwakman, die de koningin zojuist had uitgezwaaid, praatten we wat na over de

succesvolle avond.

Ineens werd er - vlak voor mijn ogen - een man door vier of vijf agenten tegen de ruit aangedrukt en na een korte worsteling op zeer hardhandige wijze in de boeien geslagen. Een akelig gezicht.

De actie kwam bij mij paniekerig over. Na Apeldoorn is iedereen op zijn qui vive.

Er kwam niets tevoorschijn. Ik bedoel, de man had geen wapens bij zich.

Wel haalde een agent wat papieren uit een fietstas.

Opmerkelijk lang (zeker vijf minuten) duurde het voordat er een overvalwagen kwam.

Thuisgekomen ging ik meteen zoeken op internet en teletekst. Tevergeefs.

Zojuist vond ik op, een voor mij onbekende site, trendbeheer, twee foto's van -en een korte uitleg over het incident.

De man was in de boeien geslagen omdat hij een pamflet uitdeelde over de uitspraak van Rutte over de Holocaust.

Dat zal dan wel niet in dichtvorm zijn geschreven.