Zeevoer

Wat een luxe. Ik mag tot woensdagavond in Brouw blijven.

Manlief verlaat mij zometeen.

Hij aan het werk, ik ook.

Hij in een muf kantoor, ik in de frisse buitenlucht.

Onder de parasol probeer ik een begin te maken aan een tweede roman.

Proberen, want mijn hoofd is nog steeds bij mijn huidige boek.

Aan het corrigeren lijkt nu een einde gekomen. Een uur geleden heb ik de laatste vier foutjes naar de opmaker gemaild.
----------------------------------------------------------

Gisteren was het Vaderdag en dus nam ik de vader van mijn kind mee naar een etablissement met de toepasselijke naam De Heerenkeet.

Ik word er op aangesproken dat ik alleen maar luxe en dure restaurants/hotels bespreek. Zelf vind ik dat grote onzin, maar okee. Bij deze dan een middenklasser, want twaalf joekels van oesters voor €12,50 vind ik niet onoverkomelijk.

De Heerenkeet ligt op een prachtige (afgelegen) locatie aan de Oosterschelde. Als de wind goed staat is het heerlijk toeven op het terras.

Dit is bij uitstek een restaurant voor visliefhebbers. Verwacht geen haute cuisine. Verwacht geen trendy inrichting. Verwacht geen snelle bediening.

De Heerenkeet komt over als een oubollige tent.

Het is kreeftentijd. Toch sloegen wij de daarop afgestemde menu's over. Vier gerechten met kreeft is mij iets te veel van het goede.

De oesters waren yammie, de vissoep was yammie, de tarbot was yammie, zeekraal (€4,50 bijbetalen) was yammie, de witte Rivaner van Zeeuwse komaf was eerst yammie, maar begon allengs te vervelen.

Een kan kraanwater werd berekend.

€1,50 -: Ik zou er niet over mogen vallen, maar doe dat toch. Van dit soort bekrompenheid gaan de haren recht overeind staan.

'De volgende keer vullen we onze glazen onder de kraan van de prachtige nieuwe wc's,' verzon P.

Want van een volgende keer komt het.

Malgré tout.