Europa

...........................slaat rechtsaf. De uitslagen druppelen na, maar die conclusie kan gemaakt worden.

Terwijl winkelend Nederland op zondag in de stad is te vinden (dat mag wel, maar stemmen niet), gaat de rest van Europa naar de stembus.

Laat ik stellen dat het niet alleen bij ons rommelt.

Wat te denken van Groot Brittanië, waar het declaratievirus heeft toegeslagen onder politici.
Zwembaden, rioleringen, sex video's, tweede huizen, onkosten van (verre) familieleden: het krabbeltje werd zonder morren gezet.

Wat te denken van Italië, waar een rare snuiter regeert die erotische dames naar voren schuift voor het Europese Parlement.
Hoe serieus neemt hij Europa eigenlijk?

Wat te denken van Frankrijks president, die als een kleine dictator de Britse vorstin weg weet te houden bij de herdenking van 65 jaar D-Day. Die een omweg moet maken om president Obama op Frans grondgebied te ontvangen, waarna ze samen afreizen naar het Amerikaanse Omaha Beach.
Hij en de president van de Verenigde Staten. C'est tout.

Angela Merkel is de goede uitzondering. Ik zou nu snierend kunnen zeggen: Ja, zie je wel, een vrouw.

Wat moet ik nou met Geert Wilders?
Nee, wat moet ik met wat er over Geert Wilders gezegd en geschreven wordt?

Ik zie iedereen over elkaar heen buitelen. Journalisten spreken zichzelf voortdurend tegen en maken elkaar openlijk voor racist uit.

Theodor Holman en Max Pam bijvoorbeeld.
Die zijn vrijdag - bij OBA live - ineens terughoudend/voorzichtig in hun uitlatingen over Wilders, terwijl ze hem in hun columns tot dan toe steunden.
Wat een angsthazen. Wat een onbetrouwbare nieuwsvoorziening.

Wat moet ik daar nou mee?

Ook ik heb mijn twijfels over de bestuurskwaliteiten van Wilders. Een premier die voortdurend wordt aangeklaagd?
En..................met wie gaat hij straks zijn partij 'vullen'? Om nog maar te zwijgen over een kabinet.
Harry Mens en consorten?

Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Vrienden van Nationaal Monument Kamp Vught waarschuwt de voorzitter indirect voor Geert Wilders.

Persoonlijk vind ik dat niet op zijn plaats. Hij speelt op een nare manier in op sentimenten.

Hij wakkert tevens angst aan. 'Als je op deze partij stemt, dan............... Denk aan de jaren dertig..............'
Van dat soort waarschuwingen waar hoogbejaarde kampoverlevenden wel eens nachtmerries kunnen krijgen.
PVV-kiezers uitmaken voor NSB'ers of - zoals men in de oorlog zei - fout, benauwt mij. Tegen die beladenheid kun je niets doen. Hoe verwijder je zo'n stempel?

Vervolgens overkomt me een paar dagen later exact hetzelfde bij een boekpresentatie.
Weer word ik getrakteerd op een politiek statement. Moraliserende teksten.
Weer denk ik, moet dit nou echt?

Ik denk dat de conventionele partijen echt in zwaar weer verkeren. Dat ze Wilders niet moeten blijven uitlachen, dat ze hem niet moeten blijven ontkennen.

Maar vooral dat ze het stemgedrag van de Nederlanders serieus moeten nemen.
Wilders heeft (op rechts) het stokje van Pim Fortuyn overgenomen. Doet het anders, maar krijgt wel de achterban van de LPF mee.

Ik denk dus ook dat Leefbaar Rotterdam zich aan zal sluiten bij de PVV. Aboutaleb kan z'n borst nat maken.

Bij de presentatie van mijn boek, waar de oorlog een cruciale rol in speelt en dat 65 jaar na de bevrijding van het zuiden uitkomt, zal ik geen politiek statement maken.

Dat is niet aan mij. Dat kan ik ook niet.

Ik ken de woorden van Geert Wilders. Zijn daden zijn mij vooralsnog onbekend.

In mijn stad zijn die twee echter onlosmakelijk met elkaar verbonden.