Monumentale ruzie

*****************************************************
Er komt een monument, in Amsterdam naast De Nederlandsche Bank, voor Walraven van Hall.

Walraven van Hall, broer van de latere burgemeester van Amsterdam, was medeoprichter van de bank van het verzet in de Tweede Wereldoorlog, het Nationaal Steunfonds (NSF). Deze heeft tijdens de oorlog geld afkomstig van illegale leningen en fraude verdeeld onder slachtoffers van de bezetting en verzetsgroepen.

Nu begint het gebakkelei.
Florens van den Bosch, kleinzoon van een andere verzetsman, vindt het niet eerlijk.
Waarom Van Hall wel en zijn opa niet?!

En dat is nou precies de reden waarom mijn moeder altijd heeft geroepen: "op mijn revers geen lintje."
Als ze een boze, opstandige bui had liet ze wel eens iets los. "De helden zijn dood - mijn maatjes - mijn geliefde. En anderen eisen de eer op - lopen met 'hun heldendom' te koop. Ze doen maar."

Nu dan deze ordinaire ruzie. Want dat vind ik het. Walgelijk.

Er zijn maar weinig monumenten die mij iets zeggen. Dat zijn de gedenktekens ter plekke: zoals bijvoorbeeld Kamp Vught, Westerbork, Kennemerduinen en de Waalsdorpervlakte.

"Verzetskinderen" zoeken de plek waar hun (groot)ouder(s) gevangen hebben gezeten (en zijn vermoord).
Iman van den Bosch is in het bos van Westerbork doodgeschoten. De verloofde van mijn moeder overkwam hetzelfde lot - in het bos van Vught.

Zo is het duizenden verzetsmensen vergaan. Verdienen ze niet allemaal dezelfde hommage - ongeacht rang of stand?

Als Van den Bosch vindt dat zijn grootvader meer verdient, regel -en bekostig dan zelf iets.
>> Op Wikipedia vond ik het volgende: Van den Bosch' naam wordt vermeld op een gedenksteen op het in 1946 onthulde Oorlogsmonument Esserveld in Groningen. Datzelfde jaar werd hem postuum het Verzetskruis toegekend. Eveneens postuum ontving hij op 8 april 1953 te Den Haag van de Amerikaanse regering de Medal of Freedom with Silver Palm.<<
Maar dat is voor kleinzoon Florens blijkbaar niet genoeg.

Mijn moeder had monumentjes in haar hart.

Ik kan ze een plekje op mijn blog geven.

*****************************************************

Het basismateriaal 7

Galgenhumor

Op zaterdag - liefst aan het einde van de middag - koop ik bloemen op de markt.

Vijf bossen voor €2,50.

An offer I can't resist. Met tien bossen ga ik naar huis.

Het kost me een uur om aardige boeketten te schikken. Vijf keer loop ik van de keuken naar de kamer.

Echtgenoot volgt me vanuit zijn luie stoel. Hij zegt niets........totdat ik voor de laatste vaas een plaatsje op de vensterbank vind.

Droogjes zegt hij: "het lijkt hier wel een uitvaartcentrum."

"Schat, we zijn in de herfst (van ons leven)."

**********************************************************

Wie volgt...

**********************************
Goed, we zijn dus het hele weekend getrakteerd op oude beelden van Anton Geesink en interviews met mensen die niets dan goeds over de Utrechtse reus te zeggen hadden.

Uit de woorden van André Bolhuis maakte ik op dat hij Anton zo dom nog niet vond. Tel uit je winst.
Maar het is maandag, en dus gaan we verder.
Baantjer oftewel De Cock is dood. De mensen lazen cq. zagen hem graag.

Op Twitter en Facebook probeert men elkaar af te troeven met spitsvondigheden als: "God heeft het gedaan" en "Ik heb een alibi."

Ik bleef niet thuis voor De Cock. Zoals Toon Hermans zou zeggen: "ik mocht die man niet."
Die Maastrichtse Flikken mag ik ook niet.

Inspector Linley met l e y daarentegen mag ik heel graag. Woensdag zal blijken of hij zijn hartstocht voor de aandoenlijk onhandige Havers nog langer kan verbergen.

Maar tussen maandag en woensdag liggen achtenveertig korte uren. Als we het tempo van de afgelopen week aanhouden zal ik in die tijd nog twee IM's moeten schrijven.
*********************************************************

Verdachte mail 2

***************************************
Het zal toch niet waar zijn?

Twee keer in één week verdachte mail.? Alle toeters en bellen gingen weer af toen P. de brief van ABN Amro voorlas.

Achterdocht. Wat een vreselijk, primitief instinct is dat toch.
Je krijgt een brief en je wantrouwt het. Impulsief.
Maar goed - het was ook een kopie zonder orginele handtekening. Verder klopten adres en telefoonummer van de afzender. Maar dat het een (slechte) kopie was riep ons wantrouwen op.

"Wij hebben het vermoeden dat er met uw creditcard onregelmatigheden plaatsvinden. Wij willen een aantal transacties met u verifiëren."

Ik moest even slikken en probeerde rustig te blijven.

"Uw creditcard is uit voorzorg geblokkeerd. U kunt daarom uw creditcard momenteel niet gebruiken."

Hè?! Ik had een uur eerder nog een betaling met mijn creditcard gedaan.
Terwijl echtgenoot verder voorlas checkte ik op internet mijn status.
Niets bijzonders. Alles klopte.

"Neem zo spoedig mogelijk contact met ons op om..................."

Zo gevraagd, zo gedaan. Gelukkig was het snel opgelost.

Deze week heb ik tickets voor Amerika geboekt. Dure tickets.
Aangezien ik vouchers van de luchtvaartmaatschappij- ad. $200,- per persoon- wilde verdisconteren, moest ik twee boekingen maken. Dat wekte argwaan bij de bank.

En dat is goed. Ik ben blij dat ze alert zijn - ook al had ik een pols van tweehonderd.

Argwaan en achterdocht. Ergens tussen 2001 en nu is het erin geslopen.
********************************************************************************

#%^&^#$*"~% 010

Zaterdagzonde

Poffertjes eten, na de boodschappen op de markt.

Atkins en Montignac draaien zich om in hun graf en van dr. Frank verwacht ik dreigmails.

Een lach en een traan

 Het is wel raak.

Een uur nadat ik deze grappige Hein de Kort cartoon van Facebook

had afgeplukt en ik naar een prachtige IM van Ton van Duijnhoven op NL 2 had gekeken hoorde ik dat Anton Geesink is overleden. 

Anton Geesink als judoka - JA

Anton Geesink als IOC-bestuurder - NEE

Ik weet niet waarom: maar wanneer het over Anton ging/gaat, moe(s)t ik meteen aan Erik van Muiswinkel denken. Zijn vergezochte, gewichtige taalgebruik werkte nou eenmaal op mijn lachspieren.

Het NOS jaaroverzicht van 2010 zal op 31 december minstens een uur extra moeten inruimen voor een item ter nagedachtenis aan de overleden BN'ers.

Toch maar even dat cartoontje plaatsen.

RamAdem

*************************************
Heus, dit is geen islambashen of hoe dat dan ook mag heten.

Vanmorgen moest ik wat kleding naar de stomerij brengen.
Al jaren ga ik naar mijn Turkse mannetje. Hij doet ook verstelwerk voor gerenommeerde heren kleren modewinkels in de buurt. Aan het rek zie ik regelmatig een Oger-label hangen, waaruit ik opmaak dat hij goed in zijn vak is.

Hij is ook aardig en spreekt mij altijd keurig aan met mevrouw ten Bruggencate. We maken graag een praatje en ik informeer naar zijn familie, vakantieplannen en gezondheid.

Nu is het ramadan, maar mijn mannetje is en blijft goedgehumeurd. Hij vertelde me over het appartement in Turkije dat zijn vrouw aan het inrichten was.

Ik deed een stapje achteruit. Maar zo dat hij het niet merkte.

Hij vertelde dat hij niet mee was geweest, maar dat hij hard had doorwerkt om centjes voor dat buitentje in Turkije te verdienen.

Ik deed nog een stapje achteruit en knipperde met mijn ogen.

Hij vertelde dat hij binnenkort in dienst moet en begon een heel ingewikkeld verhaal over financiële vergoedingen die ophouden als Turkije in de EU komt.

Ik wilde iets zeggen, maar durfde mijn mond niet open te doen. Weer deed ik een stapje achteruit.

Hij vertelde dat zijn dochtertje van drie hem zo had gemist in Turkije.

Ik moest iets in mijn mandje opzoeken, dat wel heel diep was weggezakt.

Hij vertelde iets over de inburgeringscursus en dat er rare vragen instonden.

Ik legde het gepaste geld met gestrekte armen op de toonbank en hield mijn adem in.
Een nieuwe (blijkbaar gehaaste) klant redde mij uit mijn benarde situatie.

Terwijl ik mijn fietstas inpakte hoorde ik hem weer leuteren. Waarschijnlijk leidt het de aandacht van de honger af, bedacht ik me.

Tot groot vermaak zag ik de klant na mij ook voorzichtig wegstappen.

Waarom?

De adem van mijn mannetje was niet te harden. Ik vermoed dat het met een dag niet eten te maken heeft. De sterke putlucht uit zijn mond was onverdraaglijk.

Het stoomgoed moet even wachten tot na 10 september.
*********************************************************************

Crooswijk

Feyenoords meest legendarische suppoost is niet meer.

Wellicht, als

*******************************
Ja, mits. Nee, tenzij.
De formatie hangt aan een voegwoordendraadje.

Ik wilde er geen aandacht aan besteden. Anderen doen dat al en journalistiek veel beter dan ik.

Maar omdat er hier in de huiskamer een levendige discussie ontstaat naar aanleiding van de brief van Ruud, krijg ik toch zin er iets over te schrijven.

Echtgenoot vindt dat het tijd voor de jeugd is. De oudjes moeten nu maar eens hun mond houden.
Jong en CDA. Dat druist tegen mijn gevoel in.

"Heb je die voorzitter van het CDA al eens horen praten, schat?"

Mijn vraag zegt genoeg.

P. schudt nee.

"Noem mij eens een jonge CDA-belofte?"
Ik geef zelf het antwoord: "Jan Kees de Jager. Je gaat vast Jan Kees de Jager zeggen."
"Gaat Jan Kees de Jager het maken - zoals Ruud Lubbers het heeft gemaakt?"

Echtgenoot haalt zijn schouders op. "Lubbers, Aantjes, Van den Broek, De Hoop Scheffer, Van Agt - het is de CDA-bejaardensoos in opstand."

Dat is ook zo, en ik ben het helemaal niet eens met de argumenten van de heren, maar toch.................

Het zijn de grondleggers van het succesvolle en machtige CDA. Hun partij is nu een schijntje van wat het ooit was.
Jan Peter Balkenende en zijn kornuiten hebben het krediet er in acht jaar doorheen gebrast. Van 43 naar 21 zetels, dat heet vernederend.

Maar de heren zijn kiesgerechtigd. Ze zijn nog steeds lid van het CDA en ze genieten enig aanzien bij de oudere achterban van hun partij. Een achterban die de partij bij volgende verkiezingen hard nodig heeft.

De maatschappij vergrijst. Ik vergrijs.
Desalniettemin wil ik niet monddood gemaakt worden.

Maxime Verhagen moet rustig doorgaan met formeren:
ondanks, mits, indien, op voorwaarde dat, behoudens, ongeacht, ofschoon, alhoewel....................................
*******************************************************************************************************************

Niemand is onmisbaar

maar ik zal ze missen

Gisteren kwam het bericht door dat de fantastische Conny Stuart is overleden.

Voormalig "mevrouw Swiebertje" miste "de 97" op een haar.
Om u eerlijk de waarheid te zeggen: ik wist niet dat zij nog leefde. Stuart was ongemerkt uit de spotlight verdwenen en ik heb ook nooit meer iets over haar gehoord.
Tot gisteren dus.

Conny Stuart was een charmante vrouw met een prachtig figuur. Bepaald geen dieettype, zou ik zeggen.

In tegenstelling tot mijn persoon. Ik ga pakweg vijftig jaar als dikkerd door het leven.
Van kinds af aan werd ik achtervolgd door een dokterende moeder die zich schaamde voor mijn lichaam.

Laatst heb ik met manlief jeugdfoto's zitten bekijken waarbij wij ons hardop afvroegen waar ze zich in vredesnaam druk over maakte.

Maar goed - dat wat je niet mag roept verzet op. Wat dat betreft ben ik een kind van mijn moeder - hoe paradoxaal dat (in dit geval) ook moge klinken.
Wie meer over mijn zonden wil weten, verwijs ik naar "Weg van mijn moeder."

Toen kwam daar (in de jaren tachtig/negentig) Montignac. Verdraaid - dat werkte en was nog lekker ook.

Nu is dokter Frank (zeer indrukwekkend met een stethoscoop om zijn nek) populair. Zijn "uitvinding" lijkt erg op de methode Montignac, op de ge-automatiseerde begeleiding na.
Een vriendin doet Frank en krijgt  regelmatig supporting e-mails.

(Ik begrijp trouwens niet dat de lijners, die zo enthousiast en succesvol Montignacten, nu ineens gaan Bakkeren of Franken. Dieeten als commercie - mij niet gezien.)

Nu is hij dood:

Michel Montignac - de dieetgoeroe, dertig jaar jonger dan Cornelia van Meijgaard - de zangvirtuoos.
**********************************************************************************************************************************************************

Kokker-ellen (24) Indisch rundvlees

Omdat ik niet zo snel op de juiste benaming kon komen, typte ik "Indisch stoofvlees" in. Er kwam een tsunami van recepten op mij af.

Ik koos voor deze variant (gevonden op het niet te versmaden Smulweb), omdat de ingrediënten mij het meest aanspraken en omdat het een slowcooker gerecht is.

Een paar kleine aanpassingen in de bereiding en voilà.

Ingrediënten voor 4 personen:

1 kilo magere runderlappen

1 theelepel koenjit

1 theelepel sereh

1 theelepel djahe

1 theelepel ketoembar

1 theelepel laos

1 theelepel djintan

3 flinke uien

4 tenen knoflook

1 klein blikje tomatenpuree

1 flinke eetlepel sambal brandal

zout

peper

3 dl runderbouillon

Voorbereiding:

Snijd het vlees in dobbelstenen.

Snipper de ui en knoflook.

Wrijf het vlees in met zout en peper.

Meng de koenjit, sereh, djahe, ketoembar, laos en djintan door elkaar en wrijf het vlees hiermee in.

Bereidingswijze:

Doe alles in de slowcooker

Er moet genoeg bouillon in zitten zodat het vlees onder komt te staan, en het lekker kan stoven.

Zet de slowcooker 1 uur op high en 6-7 uur op slow.

Dit is echt een overheerlijk recept en zoals altijd het geval is bij draadjesvlees: de tweede dag is het nog lekkerder. 

"De Chinees" om de hoek heeft twee klanten minder.

*******************************************************

Verdachte mail

Geachte klant,

Om ervoor te zorgen bescherming van uw gegevens, we hebben nu een handicap toegang tot uw rekeningen.

U moet nu opnieuw stel uw veiligheid. U zult niet in staat zijn om toegang te krijgen tot uw rekeningen te krijgen tot je dit gedaan hebt.

Om re-set uw beveiliging klikt u op Nu Inloggen onder.

ABN AMRO

Team internetbankieren.

Copyright © 2007 - 2010 ABN AMRO.


Deze uiterst gebrekkig geschreven e-mail ontving ik zojuist.
Alle bellen gingen meteen rinkelen, gezien het eerdere bankalarm

Ik was dus al gewaarschuwd, maar nu overkomt het me.
Tijd om de bank te bellen en er via internet bankieren melding van te maken......


.......en de rekening goed in de gaten houden.
***************************************************************

Domme doos

*****************************
De bel gaat.
Ik kijk door de videofoon. Er staat een man met een lading dozen.

"Goedemiddag."
"Hallo - UPS. Ik kom een pakket afgeven."

De raderen draaien.

"Ik heb niets besteld."
"Ja, maar ik heb toch echt een pakket voor u."
"Nou, dat zal dan verkeerd zijn want ik heb niets besteld," houd ik vol. "Wiens naam staat er op het pakket?"

Hij noemt ons huisnummer. Heel slim en zeer privacyveilig.

Ik ben even in verwarring.
In mijn nek staat P. te hijgen, die zich er onmiddellijk mee gaat bemoeien.
"Ik ga wel naar beneden."
"Mijn man komt naar beneden."
"Is goed," klinkt het opgewekt. Domme doos denkt hij waarschijnlijk - en terecht.

Na vijf minuten komt P. binnen met een grote doos van Glenmuir, een bekend golfkledingmerk. Het zijn de cadeaus die bij het Ryder Cup pakket (toegangskaarten + hotel) horen. Twee prachtige outfits - elk bestaande uit een shirt, jack en pet.

Ik ben dol op cadeautjes - ook al heb ik ervoor moeten betalen.

**********************************************************

Mijn muziek

Etta rocks me!

BeoordELing

*******************************************
Zondag aten we met vrienden bij het wereldmuseum restaurant, dat vooral door het AD de hemel werd ingeprezen.

Over smaak valt niet te twisten en vergelijken met andere restaurants is moeilijk en ook niet eerlijk, tenzij je je vasthoudt aan de prijzen. Het Wereldmuseum restaurant valt in het hogere segment.

Onze vrienden en mijn echtgenoot waren overall erg enthousiast. Er ontstond een levendige discussie toen ik hen vroeg drie cijfers te geven: één voor de ambiance, één voor de bediening en één voor het eten.
Hun score viel beduidend hoger uit dan de mijne.

De entourage is prima. Gezellig is het niet echt - eerder warm zakelijk.
Tussen de vier vierpersoons tafels (ieder aan een raam) is veel ruimte, waardoor je geen last van andere gesprekken hebt. De tweepersoons tafels staan - ook vanwege de aaneengesloten bank - heel wat dichter op elkaar.
De bijna verwelkte roos op tafel kwam wat karig over.

De (te lage) lederen fauteuils, waar je in wegzakt, zijn rampzalig voor mijn rug. Bovendien zijn ze loodzwaar en allesbehalve makkelijk verplaatsbaar. Leuk qua uiterlijk, maar uiterst onpraktisch in gebruik - vooral voor kleine -en oudere mensen.

Over het eten ben ik lovend.

We kozen het viergangen menu ad. €47,50, waarvan je niet moet verwachten dat het een razende honger kan stillen.

Hoewel - wanneer je het ruime aanbod overheerlijke broodjes niet afslaat..................

De verse ingrediënten zijn stuk voor stuk te proeven en de combinaties zijn mooi gevonden. Amuse en pré dessert zijn verrassend uitgekiend en bijzonder lekker.

De bediening is alert en ongetwijfeld deskundig. Maar ik noteerde ook een aantal (ergerlijke) missers.

Het is persoonlijk, maar wij vinden het prettig om onze fles wijn op tafel te hebben. Nu werd er na twee slokken bijgeschonken.

Dat wekt al gauw de schijn van snel leegschenken en een nieuwe fles verkopen. Bovendien is het een storende onderbreking als je in gesprek bent.

Toen ik dan ook bedankte zei de ober: “dat dacht ik al.”

Misser 1.

Even later, weer tijdens het bijschenken: “en de dame?”

Misser 2.

We gaan nog even door: “mevrouw wil ook een slokje?”

Misser 3.

Praat gewoon. Richt je direct tot mensen: “mevrouw, wilt u nog wijn?”

Misser 4 was er een van kassa-technische aard - de rekening kon niet gesplitst worden.

Achter ons zat die sympathieke, onfortuinlijke presentator van het RTL-ochtendnieuws, die man die er bij DWDD altijd zo tussengenomen wordt.

Hij liep langs ons richting wc. Dat ontlokte mij de opmerking: “Jan gaat een Hoop draaien.”

Gelukkig werd mijn misser door de tafelgenoten dit keer door de vingers gezien.
**********************************************************************************

"Monaco aan de Maas"

nou, mooi niet.

Er zou geracet worden in de straten van Rotterdam. Twee volle dagen was de binnenstad gebarricadeerd door vangrails, tribunes en dranghekken.

Autogekken schijnen het hele jaar uit te kijken naar dit evenement: de Bavaria City Racing.

Maar er blijken aanzienlijk minder autogekken dan festivalgangers te zijn.
Het is overduidelijk dat dit het minst aantrekkelijke evenement van Rotterdam is................zo bleek vandaag.

Het geduld van de bermtoerist werd ook danig op de proef gesteld, mede door het weer. Zodra er een spat regen viel werd "de race" stilgelegd. De organisatie was doodsbang voor ongelukken.
Terecht, maar daardoor werd het nooit een spektakel en haalde het er de vaart behoorlijk uit.

Wij hadden ook een "snelheidsfreak" op bezoek, die zeer voldaan was met een zitplaats hoog en droog. Hij heeft aan deze dag in ieder geval nieuwe schoenen overgehouden.

Onze "vrienden van buuten" wilden ook wel eens in de grote stad overnachten. Zo werd ik met mijn neus op het pijnlijke feit gedrukt dat het vinden van een goed hotel in de bedrijvige Maasstad geen makkelijke opgave is.

De weekendprijzen lijken gunstig uit te vallen, maar pas op. Het Parkhotel en Inntel boden alleen hun mindere (oudere) kamers aan tegen een redelijk tarief. Savoy ken ik eigenlijk niet en lag te ver uit de richting.
Hilton en NH - de twee meest centraal gelegen hotels - zijn hard aan renovatie toe.

Het werd het "nieuwste" hotel downtown: Manhatten - voorheen Westin, dat ik vorige week voor €85,- boekte. Een aanrader voor iedereen die van luxe en zakelijkheid houdt.

Wie echter denkt met het hoofd in de wolken te slapen, komt bedrogen uit.

Rampen

***********************************
Vreselijk wat Pakistan is overkomen.

De beelden van uitgemergelde kinderen, die altijd worden uitgezonden op een tijdstip dat ik iets in mijn mond steek, moeten medelijden opwekken.

Maar ik ga niet storten en ik kan in het kort aangeven waarom niet. Waarbij ik de kans loop lezers te verliezen. Dat zij zo.

Ik vind dat - zeker na de blauwe envelop van dit jaar - ik geen extra's meer hoef uit te geven aan wat voor acties dan ook die tot de taken van de overheid, met name Ontwikkelingssamenwerking, behoren.
Kortweg: ik heb zo verdomd veel belasting moeten betalen - mijnheer Koenders doet het er maar mee.

Klinkt er boosheid in mijn woorden?

Jazeker. Want hoeveel is er van de miljarden uiteindelijk in Haïti (op de juiste plaats) terecht gekomen?

De Taliban rules in Pakistan. Ik hoef u niet te vertellen welke vraag er nu opdoemt.
Dat er in Hilversum zo twijfelachtig werd gedaan over een nationale actie vind ik begrijpelijk.

Als de minister zelf met vliegtuigen vol hulpgoederen naar Pakistan reist en persoonlijk ter plekke voor de distributie zorgt, dan overweeg ik mijn zienswijze bij te stellen.

Het is dubbel, dat weet ik. Als Nederland overstroomt willen wij ook graag geholpen worden. Tuurlijk.
Maar waarom heb ik het gevoel dat het altijd de landen met een corrupt luchtje zijn die hulp behoeven?

Mijn vrees is dat niet die lege maagjes gevuld worden.
Mijn vrees is dat heilige strijdertjes bewapend worden.
**********************************************************************************

Festivalland

Oftewel, waar een klein land groot in kan zijn.

Volgens mij is er dit weekend in ieder gat in Nederland een festival, parade of ander evenement georganiseerd. Ik zet er even een paar op een rijtje:

Sail 2010

Flevofestival

Lowlands

Prinsengrachtconcert

Heerlijk Rotterdam

Kasteeltuinconcerten

Beroerd Landschap 

Avondmarkten

Eten per meter

Braderieën

Midzomeravondmarkt

Summervibes

Visserijdagen

Knotsgekke Kaarten -en scrapdagen

Wedstrijd pimp-je-klomp 

Beeldende kunstmanifestatie `Schone Schijn`

Pompoenen en Exotententoonstelling

Meerlive 2010 

Zomerfeest Kronenberg

Kasteeltuinconcerten 

Bildt Beat Festival 2010 

Openlucht vlooienmarkt Evenementenmarkten

 Gouwzeemarkt

Vlasdag

  Fantastic Utrecht historisch evenement

 Bavaria City Racing

Anybody home?

Conny Mus

Wilde ik net een aardig stukje van Arnold Karskens - over zijn rondje golf in de Afghaanse woestijn - plaatsen, komt het vreselijke nieuws binnen dat Conny Mus is overleden.

Ik heb groot respect voor oorlogsverslaggevers.

Zij brengen ons nieuws vanaf plaatsen waar wij niet willen en kunnen zijn. Conny Mus berichtte voor RTL vanuit het Midden-Oosten en deed dat (mijns inziens) op een integere manier.

Arnold Karskens schreef een paar dagen geleden op Facebook: "Een verjaardag is voor oorlogsverslaggevers altijd iets extra feestelijk."

Conny Mus overleed in zijn slaap, tijdens zijn vakantie. Ver weg van het oorlogsgeweld, van het gevaar, van de zichtbare risico's.

Zo onvoorspelbaar is het leven.................en de dood.

****************************************************************

Lege titels

Carlos Hugo Xavier Marie Sixtus Lodewijk Robert Jan George Benedictus Michaël van Bourbon - Parma is niet meer.

De hertog van Parma en Piacenza, die zichzelf in 2003 ook nog de titel Graaf de Montelin had toegeëigend is bij zijn Schepper. Zo zou hij dat waarschijnlijk zelf graag omschreven hebben. 

De diepgelovige katholiek kwam in mijn leven toen ik negen jaar oud was. Ik herinner me de zwart-wit beelden op de televisie en mijn toch al niet meer zo Oranjegezinde moeder die riep dat het allemaal waardeloze mensen waren - die koningslieden.

Ik vond het toen wel zielig dat Juliana niet bij het eerste huwelijk van een dochter kon zijn. Waren we weer in de Tachtigjarige Oorlog beland?

Voor de Bourbons was het een prestige huwelijk. De Oranjes hadden geld.

Irene, de mooiste van de vier prinsessen, volgde Carlos in zijn (onbegonnen) strijd om de Spaanse troon. We zagen beelden van baretten op een berg. Echt serieus werden zijn politieke ambities niet genomen.
Hij hoorde ook nergens bij, had geen thuisland en was gebrouilleerd met zijn familie.

Na de scheiding bleef Carlos in de schaduw van de koninklijke familie meehobbelen. Hij mocht er altijd bij zijn en dat mocht had nou juist weer zoiets zieligs, -tragisch.

Er hangt sowieso een tranenwolk boven deze familie - iets onbestendigs.
Ze horen nergens bij, mogen meehobbelen omdat ze familie zijn - maar stralen niet uit dat ze dat leuk vinden. Zeker niet wanneer ze in opspraak raken. Wel de lusten, niet de lasten.

Voor de kinderen Carlos en Irene is een blik titels opengerukt: prins van Piacenza, hertog van Madrid, gravin van Colorno, hertog van San Jaime, graaf van Bardi, hertogin van Guernica, markiezin van Sala.

Wat zijn die anno 2010 nog waard?
******************************************

Wen er maar aan

*******************************
"Ook een blogger heeft recht op ironie
Het is jammer dat NRC Handelsblad en het OM mij dat recht ontzeggen
Kennelijk weten sommigen niet dat op internet ironie bestaat. En dan vind je al snel dat het herpubliceren van een haatzaaiende tweet hetzelfde is als haatzaaien.

Door Bert Brussen

Stel, u heeft nog nooit van Nederlands cabaret gehoord. Door onbekende redenen belandt u plotseling bij een voorstelling van Youp van ’t Hek en hoort u hem op het podium zeggen dat (ik noem maar wat) het gezin van een Telegraaf-verslaggeefster dood mag. Dan schrikt u zich kapot. Dat is niet grappig, dat is bedreigend. U gaat aangifte doen van haatzaaien. Zou het Openbaar Ministerie tot vervolging overgaan? Welnee.

Want u had immers nog nooit van cabaret gehoord en begreep dus de context niet. De cabaretier bedoelde niet dat er iemand dood moest, maar wilde op een ironische manier een punt maken. Dat mag, want daarvoor komen zijn bezoekers naar het theater. Die begrijpen dat er harde dingen worden gezegd, maar dat die niet letterlijk zijn bedoeld. De cabaretier zal dan ook nooit worden opgepakt, omdat hij gelukkig in een land leeft waar vrijheid van meningsuiting een van de belangrijkste pijlers onder de rechtsstaat is.

Laatste alinea: Het volstaat hierbij om de reactie op het hoofdcommentaar van schrijver Joost Zwagerman te citeren: „De [...] redactie van NRC begint uit te groeien tot een eiland van zelffeliciterende wereldvreemdheid [...] De blogger is meer dan gewoon een blogger: hij bedrijft een vorm van journalistiek.”.........................................."
lees alles
******************************************************************************

NaaisEL

********************************
Zo leert u, na bijna vijf jaar, nog een kant van mij kennen.
Al bloggend, schrijvend, kokend, etend, reizend en naaiend worstel ik mij door het leven.

Zondagmiddag.

Dinsdagavond

"Fauxcabulaire"

1972 staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Voor mijn gevoel zaten we wekenlang aan de buis gekluisterd.

Mijn liberale moeder was ineens links. Dat was ze eigenlijk altijd als het de nasleep van de oorlog betrof.
"De Drie van Breda" dreigden gratie te krijgen. Minister Van Agt bepleitte "zulks."

De man met dat idiote kapsel, de pukkels, die harde zachte G en het aanstellerige taalgebruik kon bij mijn moeder geen goed doen. "De volgende keer stem ik op Anneke Goudsmit," dreigde ze.

Ze heeft Dries van Agt nooit vertrouwd en vanavond moest ik aan haar waarschuwing voor "die onbetrouwbare katholiek" denken toen ik hem bij de EO Late Show zag.
Door Dries ben ik een kilo aangekomen. Van ergernis heb ik een heel pak shortbread op zitten eten.

Waarom zap je dan niet weg, zult u zich afvragen.
Omdat ik mij verbaasde over de aftakeling van de "eminence grise." Zijn woordenschat is geslonken (hij haperde zelfs), hij sprak zichzelf tegen, - werd boos op de interviewer en zijn geheugen liet hem in de steek.

In tegenstelling tot Hans Wiegel kan ik bij de CDA'er geen enkel gevoel voor humor meer bespeuren.

Kortom: Dries van Agt moet je niet (meer) serieus nemen.
Dat doet hij zelf al.
******************************************************************

Madame Tokkie

We zitten bij vrienden op het terras.
De poezen wachten in de keuken op wat er toevallig van het aanrecht afvalt. M. is aan het koken.

Dan verschijnt daar een kip, ooit door mij tot Madame Tokkie gedoopt. Ze is een jaar of twee geleden aan komen lopen en heeft het erf nooit meer verlaten.

Naast het optrekje van onze vrienden staat nu een Madurodam paleisje waar de struise dame in woont.

Wanneer ze mij met lichtelijk arrogante tred passeert valt me op dat ze steeds struiser wordt. Ze maakt even pas op de plaats, gunt P. en mij een korte blik c.q. knik en "bekakt" het schone terras.

Dan loopt ze parmantig de keuken in en wacht naast de poes op wat er komen gaat.

M. zucht: "ik heb haar juist extra veel voer gegeven, zodat ze even weg zou blijven....."

Maar "La Tokkie" heeft helemaal geen zin in voer. Ze komt voor heel andere lekkernijen van haar stok af.

Wat dacht u van kaas, gemalen biefstuk en ..................................................kip. Madame Tokkie eet haar eigen - minder fortuinlijke - soortgenoten gretig op.

Meedogenloze dieren, die kippen.
***********************************************************

Da(g)kota

Ahhh, wat zielig nou. Nee, wat oenig, knullig, amateuristisch.....................

Ahh, wat jammer nou. Nu kan Andrea Domburg niet vanuit dit antiek vliegmobiel op het podium stappen.

U heeft het al door: ik ben geen musicalfan. Integendeel.

Ze draaien een beetje door.

"Weg van mijn moeder, de musical." Over my dead body.

Terug naar Soldaat van Oranje.

Als ik regisseur was zou ik het wel weten. Je past het script en de liedjes gewoon aan. 

Held Rutger Hauer heeft een noodlanding moeten maken, waarbij het vliegtuig aan flarden is gescheurd.

De zaal houdt de adem in.

En dan verschijnt daar de moeder des vaderlands in de nooduitgang.

Wordt vervolgd:

"Dakota, de musical."

******************************************************

"Spraakbegaafd"

Voor het geval u K&vdB heeft gemist: Theo Hiddema

Hiddema draait er z'n hand niet voor om (daarom is hij ook raadsman) - maar ik geniet van iemand die zo goed kan relativeren, bekritiseren, argumenteren, motiveren en vooral gevoel voor humor heeft.

******************************************************* 

La "douce" France

*******************************************
Je kunt bijna niet meer een mening ventileren of je wordt onmiddellijk gestigmatiseerd. Ik ben politiek van links naar rechts geworpen. Misschien zijn er ook mensen die vinden dat ik discrimineer.

Het zijn allemaal interpretaties van mijn stukjes: niet mijn invulling, maar die van de lezer.

Ik voel me betrokken. Zwijgend toezien ligt nou eenmaal niet in mijn aard.

Tot nu toe ben ik nog niet van racisme beticht, maar laat ik niet te vroeg juichen. Wanneer ik een probleem aansnijd over welke bevolkingsgroep dan ook, kom ik in de gevarenzone.

Kritiek = discriminatie. Naar dat niveau zijn we in ons "tolerante landje" afgegleden.

De president van Frankrijk (zoon van een Hongaarse vluchteling) wordt nu uitgemaakt voor racist, o.a. door de VN.

Frankrijk kampt al jaren met enorme problemen in de buitenwijken van de grote steden, een gevolg van de grote immigratie.
Ook heeft Sarkozy gezegd zigeuners hard te willen aanpakken. Illegale kampementen moeten worden ontruimd. Zigeuners die geen Frans staatsburger zijn en worden veroordeeld voor misdaden, worden teruggestuurd naar hun land van afkomst.

(Te pas en te onpas haalt men de Tweede Wereldoorlog erbij en wordt iedere maatregel om de wet te handhaven gezien als een vorm van racisme of discriminatie. Daarmee wordt elke discussie geblokkeerd. Ik vind dat verwerpelijk.)

De banlieues worden geterroriseerd door allochtone bendes. Heus, Frankrijk heeft grote problemen waar het de criminaliteit betreft.

Iedereen die in op Gare du Nord uit de trein stapt weet wat ik bedoel. Peanuts - desalniettemin bedreigend.

Nu loop ik de kans als pro-Sarkozy gezien te worden. Soit.

Maar de man wil de problemen daadwerkelijk aanpakken en weet dat dat niet lukt met kopjes thee drinken.
**********************************************************************************************************************************

Homopaaltjes

************************************
Kent u die uitdrukking?

Kralingse Bos krijgt homopaaltjes

ROTTERDAM - Het Kralingse Bos in Rotterdam krijgt homopaaltjes. De markeringen moeten aangeven waar zich de homo-ontmoetingsplek in het bos bevindt.
© AFPDe paaltjes zijn duidelijk herkenbaar door een bordje met twee paar voetjes erop en de kleuren van de regenboog, een internationaal symbool van de homogemeenschap.
Dat heeft bestuurder Robin de Roon van de Rotterdamse deelgemeente Kralingen-Crooswijk vrijdag gemeld. lees verder

In mijn jeugd was het urinoir op de Kralingse Plaslaan een beruchte ontmoetingsplaats. Berucht omdat de heren onderling nogal eens mot kregen wat uitliep op een forse knokpartij.

Nu komt er dus een soort tippelzone voor homosexuelen.

Welk "superintellect" verzint het: homopaaltjes.

Donnerwetter

Wat voor weer zou 't zijn in Den Haag?

Altijd gedonder in Den Haag

Het zweetluchtmysterie

*****************************************************
"Schat, heb jij daar ook iets geroken?" Hij wijst naar de hoek waar de bank staat.

"Bij de bank?" Ik loop naar de bank, pak een kussentje en duw het tegen mijn gezicht. Demonstratief begin ik te hoesten.
"Beetje muf, ja - maar niet abnormaal."

"Nee het is een zweetlucht. Een echte zweetlucht en het hangt daar in die hoek." Hij wil ook naar het hoekje lopen, maar bedenkt zich.
"Misschien beeld ik het me in hoor."

"Waar ruik je het dan precies?" Ik wil hem het gevoel geven dat ik hem serieus neem.

"Nou ik dacht misschien........uh...... het modem?"

"Het modem?" Het modem staat op de vensterbank, achter de bank. Ik houd het voor mijn gezicht.
"Het geeft warmte af, maar geen geur."

Hij haalt zijn schouders op.

Er gaan een paar dagen voorbij.
Telkens wanneer hij in het "modemhoekje" komt hoor ik hem mompelen: "ik zal het me wel verbeelden."

Tot ik zeg: "misschien ligt er iets onder de bank."

Hij schrikt. "Een dood beest?"
Onder de bank vinden we een zoetje in het stof.

Ik pak de stofzuiger en zet de lamp naast de bank opzij.

"Nu ruik ik het ook," roep ik opgewonden.
"De zweetlucht. Ik ruik de zweetlucht."

"Waar dan?"

"Het is niet het modem, het is niet de bank.............................. het is de lamp. De Ikea-lamp"

"De lamp?"

Tegelijk drukken we onze neuzen tegen de lampenkap en inderdaad..........dit is de mysterieuze luchtjesdader.

Een Zweedse schemerlamp.
****************************************

Het basismateriaal 8

Ground 2010

*********************************
Tot voor kort had ik nooit van Pamela Geller of haar blog Atlas Shrugs ("You do great work with your blog" Geert Wilders, Dutch MP) gehoord.

"FDI/SIOA (Stop The Islamization Of America) is one of America's foremost organizations defending human rights, religious liberty, and the freedom of speech against Islamic supremacist intimidation and attempts to bring elements of Sharia to the United States."
Deze extreem rechtse Amerikaanse voert onder andere actie tegen de bouw van een Islamitisch centrum, inclusief gebedsruimte, in New York - vlakbij Ground Zero.
De bevallige Geller steunde Geert Wilders en zijn PVV waar ze maar kon. To return the favor (mijn woorden) wil Geert op 9/11 zijn proteststem laten horen in New York.

En dus slaat in Nederland iedereen weer op tilt.
Wilders mag dat niet doen, zegt het CDA. Wilders brengt Nederland in een slecht daglicht - net als met Fitna.
Kan iemand mij vertellen hoe Nederland heeft geleden onder die slechte film?

Laat Maxime Verhagen zich liever eens druk maken over de inmenging van de Amerikaanse overheid in onze privacy. Heeft iemand enig protest gehoord tegen het feit dat de Amerikanen toegang hebben tot onze bankgegevens?
Nee, JP en Maxime kniel(d)en naar het westen. Dit even terzijde.

Wij hebben veel vrienden in de VS, bijna allemaal Republikeinen, die goed op de hoogte zijn van het nationale nieuws. Maar als ik aankom met namen als Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders, dan halen ze hun schouders op. "Never heard of."
Joran van der Sloot daarentegen kennen ze allemaal.

Laat Wilders (als hij dat graag wil), op uitnodiging -en persoonlijke titel, bij die demonstratie aanwezig zijn.

Ik heb mij niet verdiept in de ideeën van deze mevrouw Geller. Wat ik zo vluchtig lees staat mij niet aan. Integendeel, deze dame houdt er griezelige denkbeelden op na.

Maar ik vind de bouw van een Islamitisch (gebeds)centrum - zo kort na de terroristische aanslagen op de VS - een pijnlijk soort van peace offer.

Loor wijdt er zinnige woorden aan:
......"En wij zagen de beelden op televisie. Keer op keer, uren- en dagenlang, net zolang tot het doordrong dat het geen fictie was, maar de monsterlijke werkelijkheid die de wereld voorgoed veranderde. We zagen moslims in Palestijnse gebieden uitzinnig zingen van vreugde. We zagen ze ook in ons eigen Nederland. Dansend, keelklanken uitstotend, met hun ogen rollend. En hoe hard ik mezelf ook kneep, het lukte niet om wakker te worden."...........

Dat Barack Obama de uiterst schaamtevolle jaren Bush zo snel mogelijk wil (doen) vergeten kan ik begrijpen. Dat hij vriendjes wil zijn met de rest van de wereld kan ik ook begrijpen. Maar je kunt het overdrijven.
De wond is nog open, daar gooi je geen zout in.

Ground Zero verliest zijn (gedenk)waardigheid.

Tussen World Trade en Be-trayed zitten negen onwaarschijnlijke jaren.
***********************************************************************************

Dassenrijk of dassen rijk

****************************************************
Eens in de zoveel maanden check ik de klerenkast van de man des huizes. Wat moet er naar de stomerij, wat kan in de container van het Leger des Heils of zelfs wat kan echt niet meer.

Tevens vind ik zo'n twintig zakdoeken terug. Als P. van broek wisselt, laat hij ze er namelijk gewoon inzitten - vies of niet.
Uit sommige zakken haal ik wel eens vier snotlappen.

Nu had ik bij de Blokkert ( De Kromme taal) nieuwe dassenhangertjes gekocht. P. kwam naast me zitten toen ik de stropdassen aan een strenge inspectie onderwierp.

Hij ging zich er - hoe kan het ook anders - mee bemoeien. "Die ABNAmro das is door. Die kan weg."

"Nou weg...............Nee hoor, dat is een collecters item."

Hij keek mij verbaasd aan: "Maar jij bent zo'n opruimert, zo'n weggooiert." (weer De Kromme taal).

Uit de kast haalde ik een stoffig tasje met dassen. Geen oude, gekochte dassen - die gooi ik inderdaad weg.

Nee, de bijzondere krijgertjes. Clubdassen, dassen van klanten en dassen van Amro en ABNAmro heb ik bewaard. Manlief raakte bijna geëmotioneerd.
Hieronder de bank collectie.

Dat ik mijn echtgenoot na 35 jaar nog zo wist te verrassen...................

Friesland

***********************
Daar zijn we dit weekend. Gisteren genoten we van het zomerse weer. Dat maakt meteen alles mooi.

Het is Sneekweek, dus proberen we de bierjeugd te ontlopen. Dat is tot nu toe goed gelukt.

Ik doe het even met wat tips:

Hotel Amicitia - ligt in het industriegebied van Sneek, dus ver weg van het hectische feestgedruis. Een uitstekend (zaken)hotel met grote comfortabele kamers, lekkere bedden, luxe badkamers, uitstekende service, vriendelijk personeel en gunstig geprijsd.

Sloten - een prachtig historisch stadje. Je waant je in een openluchtmuseum.

Badmeester Keimpe - een goed restaurant met een enorm terras aan het Slotermeer. De paling - die achter het gebouw werd gerookt - was overheerlijk.
FOTO'S

Vandaag noemde Piet Paulusma het "wisselvallig."
Zal wel.

Voor mij waren op het water en in het water synoniemen.

Not my generation

********************************************************
Het Balk van de dode Klazien is nu het Balk met een Lidl.
We zitten op een terras aan het Slotermeer. Ik noteer wat kernwoorden in mijn opschrijfboekje, dat ik altijd bij me heb.

Het wemelt er van de kinderen. Nederland is met vakantie en veel jonge gezinnen vertoeven in Friesland.

Grote gezinnen – het lijkt een vorm van rijkdom, of welstand.
Wij wonen in Rotterdam in een “yuppenflat.” Mijn generatie is een grootouders-generatie, maar veel benul van een babyboom heb ik niet.
Op dit terras besef ik pas dat Nederlanders behoorlijk productief zijn. Dat ze dat durven: in deze tijd - in deze wereld.
******
Achter ons wordt de tafel bezet door een gezin met drie lagere schoolkinderen. Het is hun eerste dag. Ik vang wat op.
“Als we een slechte dag hebben, zeggen we gewoon dat het een dag is om snel te vergeten,” zegt papa opgewekt terwijl hij een slok van zijn eerste vakantiebiertje neemt.

“Een dag met een donkerbruin randje,” zegt het middelste meisje.

“Dat is een poeprandje,” grinnikt de jongste. Hij kijkt ondeugend naar zijn vader, maar krijgt geen standje.

“Nee, een dag met een zwart randje,” beslist de oudste.

De ouders proberen geanimeerd te doen. Ze willen de gemiste tijd met hun kinderen in één uur goed maken. Maar ze zijn duidelijk moe na een jaar werken. Hard werken voor twee weken kamperen aan het Slotermeer. Ik hoop zo dat ze mooi weer krijgen.
******
Aan de volgende tafel zitten een man en een vrouw, ieder verdiept in een iPhone. Hun dochtertje mag niet naar de speelweide, noch naar het strandje. Haar waterige ogen staren over het meer, ze bijt het rietje in haar Colaflesje kapot.
******
Splinter is ook met zijn ouders en baby broertje op het terras. Splinter heeft ouders met geld. Zijn moeder bemoeit zich overdreven met hem. Alles wordt besproken en kleuter Splinter is een geweldige onderhandelaar. Hij moet nog twee worteltjes eten - dan mag hij een ijsje uitzoeken.

Splinter heeft een Jort Kelder kapsel, lederen veters om zijn polsen, bootschoenen en kleren van Polo - het evenbeeld van zijn vader. Amsterdam Zuid of Het Gooi.

Na het eten stappen ze in een sloepje en varen hoogstwaarschijnlijk naar het huis van (o)pappie en (o)mammie.
******
Achter mij zit ook een gezellig gezin. Vader, moeder en vijf kinderen. Vader (hij lijkt sprekend op Rouvoet) met twee zonen aan de ene kant, moeder en de dochters aan de andere zijde. En nog iets in een kinderwagen.

Ze genieten. Maar voordat ze gaan genieten van het eten is het even stil.

Geloof het of niet: op het moment dat de serveerster met handen en armen vol hete borden en schalen bij de tafel komt, besluit vader te gaan bidden. De serveerster blijft eerbiedig op een afstand staan wachten. Ze buigt haar hoofd. Richt ze zich ook tot de Heer of staat ze de brandende pijn te verbijten?
******
Verderop zitten veertigers. Overduidelijk veertigers. Hij is grijzend en heeft een leesbril, haar rimpels verraden dat ze geen jonkie meer is.

Ze hebben een kind van een jaar (mijn schatting) dat vrijuit over de grond kruipt. De ouders vinden het blijkbaar goed dat alles in de mond gestopt wordt. Hun kind is de wereld aan het ontdekken, bezig zich te ontwikkelen en daarbij past geen ouderlijke bemoeienis.

Niet alleen gaat er op de grond gevallen vuil het mondje in, ook van dierlijk voedsel is het hummeltje niet vies. Augustus is wespenmaand……………………………….U voelt ‘m al aankomen?

Ik kan het niet aanzien en wend mijn hoofd af.

Het is mijn kind niet.