1972 staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Voor mijn gevoel zaten we wekenlang aan de buis gekluisterd.
Mijn liberale moeder was ineens links. Dat was ze eigenlijk altijd als het de nasleep van de oorlog betrof.
"De Drie van Breda" dreigden gratie te krijgen. Minister Van Agt bepleitte "zulks."
De man met dat idiote kapsel, de pukkels, die harde zachte G en het aanstellerige taalgebruik kon bij mijn moeder geen goed doen. "De volgende keer stem ik op Anneke Goudsmit," dreigde ze.
Ze heeft Dries van Agt nooit vertrouwd en vanavond moest ik aan haar waarschuwing voor "die onbetrouwbare katholiek" denken toen ik hem bij de EO Late Show zag.
Door Dries ben ik een kilo aangekomen. Van ergernis heb ik een heel pak shortbread op zitten eten.
Waarom zap je dan niet weg, zult u zich afvragen.
Omdat ik mij verbaasde over de aftakeling van de "eminence grise." Zijn woordenschat is geslonken (hij haperde zelfs), hij sprak zichzelf tegen, - werd boos op de interviewer en zijn geheugen liet hem in de steek.
In tegenstelling tot Hans Wiegel kan ik bij de CDA'er geen enkel gevoel voor humor meer bespeuren.
Kortom: Dries van Agt moet je niet (meer) serieus nemen.
Dat doet hij zelf al.
******************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten