26 augustus, 2010

Niemand is onmisbaar

maar ik zal ze missen


Gisteren kwam het bericht door dat de fantastische Conny Stuart is overleden.

Voormalig "mevrouw Swiebertje" miste "de 97" op een haar.
Om u eerlijk de waarheid te zeggen: ik wist niet dat zij nog leefde. Stuart was ongemerkt uit de spotlight verdwenen en ik heb ook nooit meer iets over haar gehoord.
Tot gisteren dus.

Conny Stuart was een charmante vrouw met een prachtig figuur. Bepaald geen dieettype, zou ik zeggen.

In tegenstelling tot mijn persoon. Ik ga pakweg vijftig jaar als dikkerd door het leven.
Van kinds af aan werd ik achtervolgd door een dokterende moeder die zich schaamde voor mijn lichaam.

Laatst heb ik met manlief jeugdfoto's zitten bekijken waarbij wij ons hardop afvroegen waar ze zich in vredesnaam druk over maakte.

Maar goed - dat wat je niet mag roept verzet op. Wat dat betreft ben ik een kind van mijn moeder - hoe paradoxaal dat (in dit geval) ook moge klinken.
Wie meer over mijn zonden wil weten, verwijs ik naar "Weg van mijn moeder."

Toen kwam daar (in de jaren tachtig/negentig) Montignac. Verdraaid - dat werkte en was nog lekker ook.

Nu is dokter Frank (zeer indrukwekkend met een stethoscoop om zijn nek) populair. Zijn "uitvinding" lijkt erg op de methode Montignac, op de ge-automatiseerde begeleiding na.
Een vriendin doet Frank en krijgt  regelmatig supporting e-mails.

(Ik begrijp trouwens niet dat de lijners, die zo enthousiast en succesvol Montignacten, nu ineens gaan Bakkeren of Franken. Dieeten als commercie - mij niet gezien.)


Nu is hij dood:

Michel Montignac - de dieetgoeroe, dertig jaar jonger dan Cornelia van Meijgaard - de zangvirtuoos.
**********************************************************************************************************************************************************

Geen opmerkingen: