Sinds gisteren voel ik me belabberd. Een griepje zou ik een jaar geleden gezegd hebben.
Mexicaanse griep denk ik nu de hele tijd?
Laat ik vaststellen dat ik in ieder geval besmet ben met het 'angstvirus.'
In the UK was het vorige week onophoudelijk op de televisie. Een gezond jong meisje en een arts bezweken aan de ziekte. Het aantal besmettingen loopt daar in een hard tempo op naar de honderdduizend. Er wordt gewaarschuwd public transportation te vermijden.
------
Wij moesten wel op dat schip.
Ja, ik huiverde. Ja, ik waste mijn handen voortdurend, ik opende deuren met mijn ellebogen, maakte zelfs het bestek schoon en snoot mijn neus met papieren zakdoeken die ik daarna meteen weggooide. En toch..........................
Kinderen liepen over het schip en moesten zonodig alles aanraken.
Een soort dwangneurose. Zelfs de leuning van mijn stoel kreeg een veeg.
Ik ben gammel. Vieze smaak in mijn mond, zware benen, geen energie en een onbestendig gevoel in mijn neus. De temperatuur komt niet verder dan 37,1.
Houen zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten