Gisteren om drie uur sloten we aan in de speciaal geformeerde rijen voor de DFDS- ferry naar Newcastle.
De formaties waren duidelijk herkenbaar. Van rechts naar links, van groot naar klein. Maar ook qua hoogte werd een selectie gemaakt.
Vans, SUV’s, stationcars, auto’s met oma op het dak, auto’s zonder oma op het dak, met een fietsenstalling achterop, zonder fietsenstalling, met huisdieren aan boord en wij als de koekblikjes helemaal op links.
Vans, SUV’s, stationcars, auto’s met oma op het dak, auto’s zonder oma op het dak, met een fietsenstalling achterop, zonder fietsenstalling, met huisdieren aan boord en wij als de koekblikjes helemaal op links.
Het inschepen ging niet volgens een consequent patroon. Daarom duurde het ook twee uur eer we deck vier opreden. Volle bak met zo’n vierhonderd rijtuigen.
Het deed mij denken aan mijn vader die de kampeerwagen aan het inpakken was. Eerst het grote, zware spul en daarna de kleinere zaken. Maar zo nu en dan riep hij ‘en nu wat schoenen’. Dan werden er losse slippers en gympen als opvulling tussen de andere bagage gepropt.
In dit geval waren wij de schoenen .
Eenmaal aan boord vonden we snel onze weg naar de hut met uitzicht op zee. Deze overtocht duurt zestien uur en dan is slaapaccommodatie geen overdreven luxe. Een vierpersoons voor ons tweetjes.
Eenmaal aan boord vonden we snel onze weg naar de hut met uitzicht op zee. Deze overtocht duurt zestien uur en dan is slaapaccommodatie geen overdreven luxe. Een vierpersoons voor ons tweetjes.
De bedden waren uitstekend en opgemaakt met schone dekbedden. De douche functioneerde boven verwachting en aan ruimte hadden we geen gebrek.
Dankzij onze nekpleisters konden we de forse windkracht en de daarmee gepaard gaande deining trotseren.
Zitten en liggen was wel het beste. Zodra ik opstond leek het of ik dronken was en reikte ik van reling naar reling, evenals die andere duizend mensen aan boord: sommigen met zakjes – just in case.
Zitten en liggen was wel het beste. Zodra ik opstond leek het of ik dronken was en reikte ik van reling naar reling, evenals die andere duizend mensen aan boord: sommigen met zakjes – just in case.
We hebben gisteravond prima gedineerd in het vooraf (bij de boeking) besproken restaurant. De drankjes vonden wij razend duur. Het casino, de bioscoop en de live entertainment hebben wij voor gezien gehouden. Maar het is er allemaal.
Een retourtje IJmuiden - Newcastle (Noors schip met grotendeels Poolse bemanning) op deze manier (exclusief de drank) kostte ons €786,-
Het schip verlaten ging heel wat sneller. Hoewel.
Ons deck stond vast omdat het buitenluik niet open ging. Sterke mannen schroefden de fietsenrekken los die de twee decks scheidden.
Ons deck stond vast omdat het buitenluik niet open ging. Sterke mannen schroefden de fietsenrekken los die de twee decks scheidden.
Wij hadden het geluk dat Snoepy daarnaast stond, waardoor het P. met enig gemanoeuvreer lukte naar het andere deck te komen waarna we het schip konden verlaten.
Even kreeg ik een Harold of Free Enterprise moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten