Post

Gisteren lag er een envelop ter grootte van een geboortekaartje in de brievenbus.

Welke vrienden zijn er nu weer grootouders geworden, vroeg ik mij in gedachte af.

Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.

Midden in de grote hal van dit gebouw spatten mijn tranen op de stenen vloer uiteen.

Ik mis haar nog iedere dag. Ook heb ik een knagend schuldgevoel.

Vlak na Scooby's overlijden had ik mij voorgenomen een label aan haar te wijden. Een verzameling Scoobyblogjes.

Daar is het nog niet van gekomen.

Nee, ik heb dat nog niet gedaan.

***************************

De harde realiteit is dat er vandaag waarschijnlijk weer een envelop van het crematorium in de bus ligt..............................................

met een dikke rekening.