******************************************************************
Ruim een maand geleden werd ik per e-mail benaderd door een journalist van de cultuurredactie van het AD Rotterdams Dagblad.
Zo begon het:
21 juli
Beste Ellen ten Bruggencate,
Val maar meteen met de deur in huis:
Ik heb je naam en mailadres doorgekregen van YYYYY Van hem heb ik begrepen dat je in september debuteert als schrijfster. YYYYY maakte me nieuwsgierig.
Ik zou graag een drukproef ontvangen, maar ik heb geen idee bij welke uitgeverij je bent aangesloten en wat de titel is van je boek.
Zou je me verder willen helpen?
Dank, veel dank.
Met vriendelijke groet,
xxxxxx
Ik gaf het adres van mijn uitgever door.
25 juli
Hallo Ellen,
Ik heb van je uitgeverij een drukproef gekregen. Omdat er een embargo op zit tot -uit mijn hoofd gezegd- 8 september, kan ik er voor mijn vakantie niets mee. De drukproef gaat in mijn koffer mee naar Italie.
Op 31 augustus ben ik terug uit Italie. Neem dan direct contact met je op. Ben jij begin september beschikbaar voor een interview?
Hartelijke groet
xxxxxxxxxxxxxxx
Het rommelt bij die krant. Kwalitatief holt het AD achteruit.
Vandaag kwam deze e-mail en draaide mijn maag letterlijk om.
Hallo Ellen,
Ik heb een ontzettend spijtige mededeling voor je. We kunnen geen aandacht besteden aan je boek. Sorry, veel sorry.
Vanaf maandag verschijnt er een nieuwe krant. We zijn daarnet bijgepraat door de leiding. De cultuurpagina's bestaan vanaf maandag uitsluitend uit uitgaansverhalen. Literatuur past daar helaas niet op.
In een enkele, zeer uitzondelijk geval krijgt een schrijver een interview op een niet-cultuurpagina.
Vind het heel rot. Had graag over je boek geschreven, maar ik heb me te houden aan het beleid van de krant.
Wens je heel veel succes met Weg van mijn Moeder.
Hartelijke groet
xxxxxxxxxx
Vervolgens:
Begrijp je teleurstelling. Kan niet meer dan mijn oprechte excuses aanbieden.
Wens je het allerbeste!
xxxxx
En toen deze (waar ik op zich ook wel weer blij mee was):
Voor de goede orde:
Ik heb toegezegd dat ik je boek zou lezen in mijn vakantie en dat ik na mijn vakantie contact met je zou opnemen. Ik heb gevraagd of je beschikbaar bent voor een interview, als mogelijkheid, ik heb niet gezegd dat ik een interview zou doen. Die beslissing kan ik pas nemen nadat ik het boek heb gelezen. Op basis van je boek zou je een interview zeker verdienen, het is prachtig, maar er is eenvoudigweg geen ruimte in de krant. Ik heb mijn best voor je gedaan bij de leiding. Sorry.
Uit piëteit laat ik de namen weg.
Piëteit met wie, met wat?
Piëteit leidt bij mij tot boosheid en verdriet. En lichamelijk tot misselijkheid.
Piëteit?? Is dat ook niet afspraken nakomen?
Het beleid bij het AD houdt blijkbaar in: Gedane toezeggingen komen wij niet na!
De journalist vond "Weg van mijn moeder" prachtig.
"AD, zet mij dan maar op de "niet cultuur pagina!!"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten