Tweede interview

*******************************************
We, de journalist en ik, hadden gekozen voor een locatie in Kralingen - daar waar het verhaal zich afspeelt. Het werd Taste, aan de Kralingse Plas.

Vanwege het stormachtige weer was ik bijtijds van huis gefietst. De journalist was er nog niet, dus zocht ik een relatief windvrij plekje op het grote, lege terras.

Er stonden koppen op het water.
Twee tieners kregen zeilles. Ze sloegen om de haverklap om. Het begeleidende rubberbootje week niet van hun zijde. Ik dacht aan Laura van dertien die alleen de wereld rond wil zeilen.

Toen liep de journalist het terras op en verhuisden wij naar binnen. De wind maakte te veel herrie.

Er was niemand in het etablissement. Nou ja, op acht man personeel na.

Ik hoorde muziek en vreesde dat dat storend zou zijn.
Maar al bij de eerste zin was ik mij niet meer bewust van de omgeving. Ineens was mijn glas leeg. Ik verloor mijzelf in het gesprek - tot de laatste zin.
Evenals na het eerste interview was ik bekaf en leeg.
Overgeconcentreerd? Gek, daar heb ik op school nooit last van gehad.

Toen we onze drankjes betaalden was er één tafeltje bezet. Ik rook verse, zoute frietjes.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Tot mijn grote verbazing, maar vooral vreugde, had hij mijn boek bij zich. Dat zag er behoorlijk belezen uit. Een voorbereide journalist, dat scheelt. Ja, dat scheelt aanzienlijk.
"Van de dames van Amesz," lachte hij.

Mijn spontane vraag "wat vond u ervan?" overviel hem.
Het schoot meteen door mijn hoofd: Jezus, El - dat kan je niet doen. Hij is de vragensteller.

Maar hij was de eerste 'buitenstaander' die Weg van mijn moeder had gelezen. Ik was benieuwd naar zijn leeservaring, zijn mening. Sterker nog, en dat verbaasde mij, ik wilde zijn kritiek horen.

Leuk zo'n gesprek vanuit een heel andere invalshoek.

Mijn roman werd gelukkig niet ontleed. De vragen gingen niet over fictie of non-fictie, over autobiografisch of historisch. Nee, het interview stond in het teken van het verhaal en mijn schrijfstijl.

Hier was duidelijk sprake van herkenning. Desondanks heb ik ook nu weer om inzage vooraf gevraagd.

Interview één en twee zal ik natuurlijk op Vertelsels plaatsen.

Op naar nummer drie.