*************************************
Uit de kast, uit de klas
Wij,
Bezorgde Nederlanders,
constateren
• Dat de Nederlandse wet scholen op religieuze grondslag nog altijd het recht geeft om lesbische, homoseksuele of biseksuele leerlingen van school te sturen;
• Dat het bezoeken van Gay Pride, lidmaatschap van een homo organisatie of het op andere wijze openlijk uiting geven aan je seksuele voorkeur daarvoor al voldoende aanleiding kan zijn, als daarmee de grondslag van de school wordt geschonden;
• Dat de Nederlandse wet scholen op religieuze grondslag ook nog altijd het recht geeft om lesbische, homoseksuele en biseksuele docenten te ontslaan die openlijk uiting geven aan hun seksuele voorkeur;
• Dat de Nederlandse wet op deze wijze discriminatie van lesbiennes, homoseksuelen en biseksuelen legitimeert;
• Dat Nederland hierover op de vingers is getikt door de Europese Commissie, de Raad van Europa en de Commissie Gelijke behandeling;
• Dat de regering de besluitvorming op dit punt al 3 jaar voor zich uit schuift. meer
Ik ben niet zo'n actievoerder, maar deze petitie sprak mij aan en heb ik ondertekend.
Als u ook vindt dat de geur van spruitjes steeds penetranter wordt, teken dan.............
********************************************************************************
31 oktober, 2009
30 oktober, 2009
El's corner 8
**************************
Mijn Dreamteam (Het Parool), het was me helemaal ontschoten. Door een nipte zege van Ajax op Dordrecht (in de verlenging) dacht ik ineens aan voetballen.
Jemig, zou er nog wel iemand van mijn elftal in het echt gespeeld hebben. Ik had minstens vier weken niet op de site gekeken.
Zojuist viel ik bijna van verbazing van mijn stoel. Mijn elftal had dit weekend maar liefst vierenvijftig = 54 punten bij elkaar gespeeld. Deze topscore kan ik inlijsten en mijn zege vier ik nu uitbundig met een jong borreltje naast mijn Cola Zero.
Alle - door mij opgestelde - spelers stonden in de basis. Ik werd niet bestraft met gele of rode kaarten. Een unicum.
Even wat statistieken.
Aantal deelnemers aan de Dreamteam(Coach van het jaar)competitie: 8692
Mijn positie in deze ronde met 54 punten: 216
Mijn positie in het algemeen klassement met 355 punten: 1185
Dat is goed voor het linker rijtje.
Mijn Dreamteam (Het Parool), het was me helemaal ontschoten. Door een nipte zege van Ajax op Dordrecht (in de verlenging) dacht ik ineens aan voetballen.
Jemig, zou er nog wel iemand van mijn elftal in het echt gespeeld hebben. Ik had minstens vier weken niet op de site gekeken.
Zojuist viel ik bijna van verbazing van mijn stoel. Mijn elftal had dit weekend maar liefst vierenvijftig = 54 punten bij elkaar gespeeld. Deze topscore kan ik inlijsten en mijn zege vier ik nu uitbundig met een jong borreltje naast mijn Cola Zero.
Alle - door mij opgestelde - spelers stonden in de basis. Ik werd niet bestraft met gele of rode kaarten. Een unicum.
Even wat statistieken.
Aantal deelnemers aan de Dreamteam(Coach van het jaar)competitie: 8692
Mijn positie in deze ronde met 54 punten: 216
Mijn positie in het algemeen klassement met 355 punten: 1185
Dat is goed voor het linker rijtje.
Weerzien
********************
Het moge inmiddels duidelijk zijn dat ik op het gebied van internetnoviteiten altijd een paar stappen achterloop. Gelukkig weet ik het meestal weer in te halen.
Zo ook met contactsites.
Hyves doet mij aan een overdragelijke ziekte denken, dus die heb ik overgeslagen. MSN en Skype staan op een laag pitje. Ik Twitter alleen de aankondigingen van mijn Vertelsels en hoewel ik dankzij een Amerikaanse vriendin (die niets in Skype zag) op Facebook sta, doe ik daar niets mee.
Ik begrijp niet waar mensen de tijd en energie vandaan halen. Ze zoeken op Facebook dezelfde contacten als op Hyves om vervolgens die mensen ook nog eens te gaan volgen op Twitter. Daar zie ik het nut niet zo van in.
Maar goed, ik kan mij ook alleen via mijn laptop met mijn internetcontacten bezighouden. Hopeloos ouderwets ben je als je nog geen Blackberry of iPhone hebt.
Jammer dan. Hoewel ik dol op electronische speeltjes ben, tot nu toe staan er nog andere wensen op mijn lijstje.
Onlangs werd ik op LINKEDIN, een zakelijk georiënteerd sociaal netwerk, gewezen. Ja, dat sprak me meteen aan.
Via Linkedin ben ik onder andere in contact gekomen met oud-klasgenoten. Nu wroet ik sinds mijn boek veel in het verleden, dus bedacht ik de alumni groep Het Rotterdamsch Lyceum te starten.
Een paar jaar geleden heb ik gepoogd de "Berlijngroep" (excursie 1973) bij elkaar te krijgen. Ik hoopte op een kettingreactie, maar het lukte me niet iedereen te pakken te krijgen en helaas is het leven voor sommige jaargenoten erg kort geweest.
Als het aan mij ligt komt die reünie er zeker nog eens.
Op 14 november aanstaande zie ik (dankzij Linkedin) vijf oud-klasgenotes na zo'n veertig jaar weer terug. Een van hen verraste mij door bij de presentatie van mijn boek aanwezig te zijn. Toen spraken we af iets te organiseren, dan maar met een klein groepje. Over twee weken wordt de daad bij het woord gevoegd.
Mijn moeder kwam in 1937 in Leiden aan. Zij heeft tot het jaar van haar overlijden (2002) jaarlijks een reünie georganiseerd voor en met haar jaarclub.
Weg van mijn moeder leidt mij nu ook fysiek terug naar mijn jeugd.
Het moge inmiddels duidelijk zijn dat ik op het gebied van internetnoviteiten altijd een paar stappen achterloop. Gelukkig weet ik het meestal weer in te halen.
Zo ook met contactsites.
Hyves doet mij aan een overdragelijke ziekte denken, dus die heb ik overgeslagen. MSN en Skype staan op een laag pitje. Ik Twitter alleen de aankondigingen van mijn Vertelsels en hoewel ik dankzij een Amerikaanse vriendin (die niets in Skype zag) op Facebook sta, doe ik daar niets mee.
Ik begrijp niet waar mensen de tijd en energie vandaan halen. Ze zoeken op Facebook dezelfde contacten als op Hyves om vervolgens die mensen ook nog eens te gaan volgen op Twitter. Daar zie ik het nut niet zo van in.
Maar goed, ik kan mij ook alleen via mijn laptop met mijn internetcontacten bezighouden. Hopeloos ouderwets ben je als je nog geen Blackberry of iPhone hebt.
Jammer dan. Hoewel ik dol op electronische speeltjes ben, tot nu toe staan er nog andere wensen op mijn lijstje.
Onlangs werd ik op LINKEDIN, een zakelijk georiënteerd sociaal netwerk, gewezen. Ja, dat sprak me meteen aan.
Via Linkedin ben ik onder andere in contact gekomen met oud-klasgenoten. Nu wroet ik sinds mijn boek veel in het verleden, dus bedacht ik de alumni groep Het Rotterdamsch Lyceum te starten.
Een paar jaar geleden heb ik gepoogd de "Berlijngroep" (excursie 1973) bij elkaar te krijgen. Ik hoopte op een kettingreactie, maar het lukte me niet iedereen te pakken te krijgen en helaas is het leven voor sommige jaargenoten erg kort geweest.
Als het aan mij ligt komt die reünie er zeker nog eens.
Op 14 november aanstaande zie ik (dankzij Linkedin) vijf oud-klasgenotes na zo'n veertig jaar weer terug. Een van hen verraste mij door bij de presentatie van mijn boek aanwezig te zijn. Toen spraken we af iets te organiseren, dan maar met een klein groepje. Over twee weken wordt de daad bij het woord gevoegd.
Mijn moeder kwam in 1937 in Leiden aan. Zij heeft tot het jaar van haar overlijden (2002) jaarlijks een reünie georganiseerd voor en met haar jaarclub.
Weg van mijn moeder leidt mij nu ook fysiek terug naar mijn jeugd.
29 oktober, 2009
Beau Monde
............................................in crisistijd.
Leontien Borsato staat model voor de "berooide" vrouw.
28 oktober, 2009
Luchtig nieuws
**************************************
Vliegbrevetten falende piloten ingetrokken
WASHINGTON (ANP) - De Amerikaanse Federale Luchtvaartdienst heeft de licenties ingetrokken van de piloten van luchtvaartmaatschappij Northwest Airlines, die vorige week vergaten te landen. Dat meldde de nieuwszender CNN dinsdag.
De twee ervaren gezaghebbers moesten hun vliegtuig met 147 passagiers vorige week woensdag laten landen op het vliegveld van Minneapolis maar vlogen 230 kilometer te ver. In hun verhoren spraken de piloten geruchten tegen dat ze in slaap waren gevallen. Ze beweren de tijd te zijn vergeten doordat ze gesprekken voerden over een nieuw werkrooster. Daarnaast heeft onderzoek uitgewezen dat de twee hun werkzaamheden verzaakten omdat ze bezig waren met andere activiteiten op de privé-laptops die ze tegen alle bedrijfsregels in hadden meegenomen naar de cockpit.
De twee hebben toegegeven dat ze 78 minuten lang geen contact hebben gehad met de luchtverkeersleiding. Die vermoedde een kaping en alarmeerde het leger. Gevechtsvliegtuigen werden in staat van paraatheid gebracht, maar kwamen uiteindelijk niet in actie. Het Northwest-vliegtuig landde uiteindelijk alsnog in Minneapolis, nadat een ander bemanningslid opheldering had gevraagd bij de piloten over de ontstane vertraging. bron
Vliegbrevetten falende piloten ingetrokken
WASHINGTON (ANP) - De Amerikaanse Federale Luchtvaartdienst heeft de licenties ingetrokken van de piloten van luchtvaartmaatschappij Northwest Airlines, die vorige week vergaten te landen. Dat meldde de nieuwszender CNN dinsdag.
De twee ervaren gezaghebbers moesten hun vliegtuig met 147 passagiers vorige week woensdag laten landen op het vliegveld van Minneapolis maar vlogen 230 kilometer te ver. In hun verhoren spraken de piloten geruchten tegen dat ze in slaap waren gevallen. Ze beweren de tijd te zijn vergeten doordat ze gesprekken voerden over een nieuw werkrooster. Daarnaast heeft onderzoek uitgewezen dat de twee hun werkzaamheden verzaakten omdat ze bezig waren met andere activiteiten op de privé-laptops die ze tegen alle bedrijfsregels in hadden meegenomen naar de cockpit.
De twee hebben toegegeven dat ze 78 minuten lang geen contact hebben gehad met de luchtverkeersleiding. Die vermoedde een kaping en alarmeerde het leger. Gevechtsvliegtuigen werden in staat van paraatheid gebracht, maar kwamen uiteindelijk niet in actie. Het Northwest-vliegtuig landde uiteindelijk alsnog in Minneapolis, nadat een ander bemanningslid opheldering had gevraagd bij de piloten over de ontstane vertraging. bron
27 oktober, 2009
Vol podium - lege zaal
Vanavond zagen we De Gebroeders Karamazov (Fjodor Dostojevski), uitgevoerd door het RO THEATER onder leiding van regisseur Alize Zandwijk.
Een moeilijk, zwaar toneelstuk in een modern jasje. Mooi toneel, sterke spelers en een apart decor. Beppe Costa zorgt voor eenvoudige, doch verfijnde muzikale ondersteuning.
Een drie uur durende zit.
-----
Vader Karamazov heeft met zijn oudste zoon conflicten over geld en over de vrouw die ze beiden in bed willen lokken. De jongste zoon probeert de conflicten te beheersen, maar gooit met zijn religieuze praatjes alleen maar olie op het vuur. Ook de middelste zoon zorgt met zijn theorieën over nihilisme voor oplopende conflicten, en de bastaardzoon zet uiteindelijk alle relaties op scherp. Dan wordt de oude Karamazov vermoord door een van zijn zoons. De vraag is door wie; alle vier hebben ze een motief. We volgen de zoektocht naar de dader waarbij we voortdurend op een dwaalspoor terecht komen.
-----Wat had ik met de spelers te doen toen er, na een avond hard ploeteren, zo'n iel applaus loskwam. De honderd aanwezigen (ruwe schatting) deden hun best, maar het klonk erg dunnetjes.
Een schril contrast met het toneelstuk.
26 oktober, 2009
Zwart of wit
Vandaag viel mij deze tweet van Rina Spigt (eindredacteur OBA Live) op: "Het zijn de dagen die in het teken staan van Theo van Gogh. Hou mijn hart vast, hij wordt nog steeds gehaat. En niet alleen door moslims."
Geen idee op wie ze doelde (twee weken geen Nederlandse kranten of televisie).
Toen las ik andere aankondigingen en commentaren (o.a. op Hoeiboei).
KRO's PROFIEL had een documentaire over Theo van Gogh uitgezonden. Nogal logisch want die gruwelijke moord is vijf jaar geleden gepleegd.
Helaas was het geen bijzonder profiel, maar meer een kopie van Hoge Bomen (3 februari 2005) en al die andere programma's die over het leven van Van Gogh gingen.
Ik hoorde exact dezelfde verhalen over de genereuze, grove, beminnelijke, monsterlijke, intelligente, goedbespraakte lastpak.
Vrij Nederland besteedt deze week ook ruimschoots aandacht aan de vermoorde cineast. Ook nu weer een duplicaat: Profiel in magazine.
Er is kennelijk niet veel nieuws over Theo van Gogh te schrijven. Zijn leven is inmiddels uitgespit.
Over de gevolgen van deze moord durft blijkbaar niemand het te hebben. Netelige gespreksthema's worden met een deken des tijds bedekt. Het slijt wel.
Over de gevolgen van deze moord durft blijkbaar niemand het te hebben. Netelige gespreksthema's worden met een deken des tijds bedekt. Het slijt wel.
Of ben ik nu voorbarig?
De moord van Van Gogh is een aanzet tot schrijven geweest. Wie mijn boek heeft gelezen zal (kunnen) begrijpen waarom. Ik moet volgende week een inleiding houden voor de Verzetskinderen en zal dan ook refereren aan de oorlogsherinneringen van de familie Van Gogh.
Die moord heeft niet alleen onze samenleving verdeeld, ook de relatie binnen de familie is verscheurd. In het programma Vijf Jaar Later van Jeroen Pauw vertelden de ouders van Theo dat zij hun kleinzoon Lieuwe niet meer zien. Persoonlijk leed dat politieke kibbelaars ontgaat.
Het gekijf over de (door Max Pam geplande) biografie , vrienden van Theo die niet tot (de clan) De Vrienden van Van Gogh behoren, het geruzie over Ayaan, mensen die zich buitengesloten of gepasseerd voelen en het gedonder om en over De Schreeuw: het zijn maar een paar voorbeelden.
Ruzie waarover en waarom?
Om aandacht?
----
Verdeeldheid in de samenleving is onvermijdelijk, maar ik vind het wel jammer dat het debat zo zwart-wit en onverdraagzaam wordt gevoerd.
Je bent voor of je bent tegen Theo van Gogh.
Grijs bestaat niet.
We zijn weer thuis
We zijn weer thuis.
Het onderwatertreinen duurde niet langer dan dertig minuten en is ons zeer goed bevallen.
MIJN FOTOALBUM is vol en heb ik ondergebracht bij de Links.
Normandië lijkt alweer een jaar geleden. In twee weken heb ik zeven keer koffers uit-en ingepakt. Het was de moeite waard.
De koffers zijn nu definitief uitgepakt, de post is gelezen, de rekeningen zijn betaald, de rotzooi is opgeruimd en de wasmachine staat startklaar (die mag om 23 uur aan).
De cadeaulade is tot de nok toe gevuld. National Trust is dankzij mijn aankopen een stuk rijker. Ik gun het ze van harte. We hebben genoten van de prachtige huizen en tuinen.
.jpg)
25 oktober, 2009
Spa Hotel
Het is ons na dit weekend helemaal duidelijk waar dit hotel van leeft: trouwerijen. 
Vanavond waren er tientallen paren te bespeuren. Oude paren, jonge paren, yuppenparen, homoparen, vreemdgaande paren, zakelijke paren, paren die poogden paren te worden, rijke paren, paren die jaren gespaard hadden - maar vooral waren er bruidsparen. Dure en goedkope.
Wij zaten in de champagnebar, waar we getuige waren van een receptie van het goedkope bruidspaar. De paar gasten betaalden hun drankjes zelf.
Wij zaten in de champagnebar, waar we getuige waren van een receptie van het goedkope bruidspaar. De paar gasten betaalden hun drankjes zelf.
Bij het dure echtpaar (bovenste foto's) kon het niet op. Vanaf vanmorgen elf uur werd het hotel bevolkt door zo'n honderd feestelijk uitgedoste gasten.
Rijk of minder gefortuneerd, aan het einde van de dag waren ze allemaal dronken.
24 oktober, 2009
Oh'clock
De Channeltrein gaat om 13.30 uur. Ik dacht handig te zijn: "We hoeven onze horloges niet te verzetten. De Engelsen lopen immers een uur achter."
Misrekening, het blijkt toch gecompliceerder. De vertrektijden zijn natuurlijk allemaal wintertijden. In dit geval zouden we ruimschoots op tijd zijn.
Maar ik kies toch voor een uurtje langer slapen.
23 oktober, 2009
FOCUS on the road
Je moet plassen.
--Je stopt bij een tankstation in de buurt van Portsmouth.
--Je staat in een rij wachtenden met hoge nood.
--Je denkt de persoon voor je te herkennen.
--Je gaat ook Nederlands praten.
--Je ziet dat de "bekende" aan de beurt is om zijn blaas (darmen?) te legen.
--
Je raakt in gesprek met de andere Nederlanders, die bekertjes koffie en plastic sandwiches kopen.
--
Je wordt ondervraagd.
--Je wordt ondervraagd.
Je ondervraagt.
--Je man staat buiten te popelen.
--
Je weet niet dat hij ook moet plassen.
--Je laat je beurt voorbij gaan en raakt aan de praat met................inderdaad Thijs van Leer.
--Je loost je plas in tien seconden (kunnen alleen vrouwen).
Je hebt geen tijd om je ongeduldige man iets uit te leggen.Je grijpt je fototoestel.
--Je onderbreekt de gang van je man naar de wc.
--Je drukt hem de camera in de handen.
--Je gaat op de foto met FOCUS
--Je neemt een kijkje in de betrekkelijk kleine bus van de band.
--Je constateert dat het geen glitter&glamour, zelfs geen luxe is.
--Je laat je vertellen dat dit echt rock&roll is. Zes weken lang!!!
--Je vertaalt dat als low key.
--Je vindt dat erg leuk.
--Je zwaait the boys on tour (29/9 - 8/11) uit.
--Je haalt ze na vijf minuten in.
--Je toetert vaarwel.
--Je ziet ze in de spiegel lichten en zwaaien.
--Je weet dat ze bij Worthing afslaan voor hun volgende concert.
--Je hebt weer een Vertelseltje.
Netjes afgehandeld
Dear Mrs. ,
We received a response from Brittany ferries with regards to your complaint. Firstly they would like to apologies for the inconvenience caused. (voorafgaand)
Secondly I am pleased to confirm that you will be receiving refund of 68.50 EUR( which is 50% of the ticket price) . The 68.50 EUR will be refunded back to your card that you used to make the booking with.
Once again, please accept our apologies for the inconvenience caused and we hope this brings this matter to close.
Kind Regards,
XXXXXXXXXXXXXX
Support Services
We received a response from Brittany ferries with regards to your complaint. Firstly they would like to apologies for the inconvenience caused. (voorafgaand)
Secondly I am pleased to confirm that you will be receiving refund of 68.50 EUR( which is 50% of the ticket price) . The 68.50 EUR will be refunded back to your card that you used to make the booking with.
Once again, please accept our apologies for the inconvenience caused and we hope this brings this matter to close.
Kind Regards,
XXXXXXXXXXXXXX
Support Services
22 oktober, 2009
Op de valreep
Om 9.30 uur moeten we onze vakantiecottage verlaten.
Om 10 uur bezichtiging van deze foto.
Daarna naar Tunbridge Wells in Kent voor de laatste twee vakantienachten .
Lanhydrock
Het laatste huis (in deze regio) dat wij bezochten was LANHYDROCK (Bodmin, Cornwall) dat sinds jaar en dag met stip op nummer één staat.
We kwamen hier voor het eerst zo'n vijfentwintig jaar geleden en waren toen overweldigd.
Vandaag is dat enthousiasme een beetje getemperd. Nog steeds is het fantastisch en nog steeds staat Lanhydrock bovenaan de lijst, maar wij hebben in de afgelopen vijfentwintig jaar veel gezien.
Ieder vertrek (vijftig te gaan) is een juweeltje. Nu ik in superlatieven dreig te vervallen verwijs ik naar de foto's.
Beter nog: ga zelf eens een kijkje nemen in dit deel van de wereld.
21 oktober, 2009
Post
Lieve vrienden en familie,
bij deze een digitaal kaartje uit Devon. Het is niet anders.
Royal Mail staakt vierentwintig uur.
Met ons gaat het goed. Hoe gaat het met jullie?
Hartelijke groeten, ook van P.
Dikke kus van,
jullie Ellen
Door de bank gezakt
*************************************************
Sorry dat ik tot nu toe niets heb geschreven over de DSB-affaire. Eerlijk gezegd komt het mijn neus uit. Alles is zo voorspelbaar, maar wordt als verbazingwekkend nieuws gebracht.
Sorry, maar Dirk Scheringa straalt onbetrouwbaarheid uit. Je ziet het aan de ogen, de kleding, de houding en je hoort het aan de stem. Allemaal eng.
Sorry, maar het (angst)zweet brak Robin Linschoten uit toen hij werd ondervraagd door P&W.
Sorry, maar waar waren de toezichthouders al die jaren?
Sorry, maar vond niemand het verdacht dat Frank de Grave zo spoorslags opstapte?
Sorry, maar als Pieter Lakeman een rattenstreek heeft uitgehaald dan moet hij daar maar voor gedaagd worden. De rechters hebben de komende tijd hun handen vol, denk ik.
Sorry, maar voetballers en andere dik gesponsorde sporters, die zich op één of andere manier af -of uitgeperst voelen hadden eerder aan de bel kunnen en moeten trekken. Als het kalf verdronken is.......................
Sorry, maar wie begint er een kunstcollectie (grootheidswaanzin?) met geld van een andere bank? Gerrit Zalm kende in ieder geval de weg naar het DSB-museum.
Sorry, maar waren al die ongeduldige, hebberige huizenkopers niet ontzettend blij dat er tenminste één bank was die hen een hypotheek verstrekte. Voor tekenen de kleine lettertjes lezen!! Ook hierbij geldt: als het kalf verdronken is.................
Sorry, maar ik heb geen vertrouwen meer in de eerlijkheid van mensen die ik zou moeten vertrouwen. Iedereen belazert iedereen met een stalen gezicht. Zum kotsen!!
Sorry, maar..............................
Oprechtheid is een uitgestorven kwaliteit.
Sorry dat ik tot nu toe niets heb geschreven over de DSB-affaire. Eerlijk gezegd komt het mijn neus uit. Alles is zo voorspelbaar, maar wordt als verbazingwekkend nieuws gebracht.
Sorry, maar Dirk Scheringa straalt onbetrouwbaarheid uit. Je ziet het aan de ogen, de kleding, de houding en je hoort het aan de stem. Allemaal eng.
Sorry, maar het (angst)zweet brak Robin Linschoten uit toen hij werd ondervraagd door P&W.
Sorry, maar waar waren de toezichthouders al die jaren?
Sorry, maar vond niemand het verdacht dat Frank de Grave zo spoorslags opstapte?
Sorry, maar als Pieter Lakeman een rattenstreek heeft uitgehaald dan moet hij daar maar voor gedaagd worden. De rechters hebben de komende tijd hun handen vol, denk ik.
Sorry, maar voetballers en andere dik gesponsorde sporters, die zich op één of andere manier af -of uitgeperst voelen hadden eerder aan de bel kunnen en moeten trekken. Als het kalf verdronken is.......................
Sorry, maar wie begint er een kunstcollectie (grootheidswaanzin?) met geld van een andere bank? Gerrit Zalm kende in ieder geval de weg naar het DSB-museum.
Sorry, maar waren al die ongeduldige, hebberige huizenkopers niet ontzettend blij dat er tenminste één bank was die hen een hypotheek verstrekte. Voor tekenen de kleine lettertjes lezen!! Ook hierbij geldt: als het kalf verdronken is.................
Sorry, maar ik heb geen vertrouwen meer in de eerlijkheid van mensen die ik zou moeten vertrouwen. Iedereen belazert iedereen met een stalen gezicht. Zum kotsen!!
Sorry, maar..............................
Oprechtheid is een uitgestorven kwaliteit.
20 oktober, 2009
Familiegeschiedenis
Het goot dat goten overliepen, de lucht zag grauw en grijs, geen tak hield nog een blad vast, er was geen koorts meer, er was was te doen maar die bleef ongewassen. Kortom, ik wilde weer iets ondernemen.
De huizen van de NT zijn (voor mij) de meest aantrekkelijke bezienswaardigheden van dit land.
Waarom?
Omdat ik het heerlijk vind mij in het verleden van andere mensen te begeven. Ik verlekker mij aan al dat antiek: vooral het tafelzilver met monogrammen en een enkel deukje. Maar ook de schitterende serviezen en het glaswerk zijn een lust voor mijn oog.
De inventiviteit verbaast mij telkens weer. Wijnkoelers en bordenwarmers van eeuwen geleden. Ik zou ze nu graag gebruiken. Ook omdat het kunststukken zijn.
Vandaag stond het imposante Victoriaanse Knighthayes Court op het programma. In feite een "jong" huis met een mooie geschiedenis. Sir John Heathcoat-Amory (1829 - 1914) was een succesvol (lace=kant) fabrikant. Hij was een Liberal, had een opleiding aan een eenvoudige universiteit gevolgd en werd derhalve tot de new rich (nouveau riche) gerekend.
Zijn nakomelingen konden dankzij Sir John's geld allemaal naar Eton en werden Conservatives. De latere Heathcoat-Amory's vonden KNIGHTHAYES afschuwelijk. Het was te nieuw en hoorde daarom niet tot de "grote" huizen.
De laatste bewoonster was golflegende Joyce Heathcoat-Amory (geboren Wethered), een tijdgenoot en vriendin van Bobby Jones. Haar huwelijk met Sir John (1894-1972) bleef kinderloos.
De neven gaven te kennen geen interesse in het huis te hebben. The National Trust kreeg het in 1973.Het aardige van dit huis, dat mij erg aan een jachtslot doet denken (voorloper van en veel klassieker dan Berlage), is dat de familie ook het interieur heeft achtergelaten. Zo is de bibliotheek helemaal authentiek.
Aandoenlijk waren de schoolkinderen in hun blauwgrijze uniformpjes. Ik schatte ze niet ouder dan zes jaar. Misschien nog iets te jong voor een dergelijke excursie, tenzij het ging om een lesje "overal van afblijven." Met bewondering volgde ik de leiding en het geduldige personeel van the National Trust.
Alles bleef heel.
19 oktober, 2009
D-Day
*********************
Terwijl deze dagen alle aandacht naar de DSB gaat, was het vandaag D-Day voor ABN Amro. De deadline zou om middernacht verlopen.
Neelie Kroes had het aldus gesteld: is er geen koper, dan gaat de fusie tussen AAB en Fortis niet door. (Vorige blog over dit onderwerp.) Welke (rampzalige) gevolgen dat zou hebben lijkt men nu even vergeten te zijn.
Mind you, we vallen van de ene crisis in de andere, maar laten we zaken wel even in proportie blijven zien. ABN Amro of DSB.
Wij hebben vandaag om beurten wacht gehouden bij dit machientje. FD kon zo aangeklikt worden. De minuten tikten langzaam weg.
Toen kwam er een e-mail van een collega en even later de officiële mededeling: uitstel van vierentwintig uur.
BRUSSEL (ANP) - EU-commissaris Neelie Kroes (Concurrentie) geeft ABN Fortis 24 uur uitstel voor de verkoop van dochterbedrijf HBU, dertien regiokantoren en enkele zakelijke activiteiten aan een grote internationale bank. EU-commissaris Neelie Kroes (Concurrentie) heeft dat maandagavond bekendgemaakt ,,in het licht van bemoedigende ontwikkelingen.''
De verkoop is een keiharde voorwaarde voor Kroes om goedkeuring te verlenen aan de geplande fusie van ABN Amro en Fortis Bank Nederland. De banken zouden anders samen te veel marktaandeel krijgen op de markt voor kleinzakelijke kredieten, vindt de EU-commissaris.
Kroes heeft haar besluit al meermalen uitgesteld en maakt duidelijk dat het nu de allerlaatste keer was: ,,Een nieuw uitstel wordt alleen gegeven om de verkoopovereenkomst met de koper te finaliseren.''
Na de toestemming van Kroes kunnen ABN Amro en Fortis daadwerkelijk fuseren. Het samenvoegen van de bankconcerns heeft tot gevolg dat er vier- tot vijfduizend voltijdsbanen worden geschrapt. ABN Fortis-topman Zalm meldde eerder te verwachten hiermee 1 tot 1,3 miljard euro aan kosten te besparen
De Hollandsche Bank-Unie (HBU) is een 95 jaar oude bank, met een monumentaal hoofdkantoor in Rotterdam. bron
Drie maal is scheepsrecht, zal de voormalig minister van Verkeer en Waterstaat hebben gedacht.
Terwijl deze dagen alle aandacht naar de DSB gaat, was het vandaag D-Day voor ABN Amro. De deadline zou om middernacht verlopen.
Neelie Kroes had het aldus gesteld: is er geen koper, dan gaat de fusie tussen AAB en Fortis niet door. (Vorige blog over dit onderwerp.) Welke (rampzalige) gevolgen dat zou hebben lijkt men nu even vergeten te zijn.
Mind you, we vallen van de ene crisis in de andere, maar laten we zaken wel even in proportie blijven zien. ABN Amro of DSB.
Wij hebben vandaag om beurten wacht gehouden bij dit machientje. FD kon zo aangeklikt worden. De minuten tikten langzaam weg.
Toen kwam er een e-mail van een collega en even later de officiële mededeling: uitstel van vierentwintig uur.
BRUSSEL (ANP) - EU-commissaris Neelie Kroes (Concurrentie) geeft ABN Fortis 24 uur uitstel voor de verkoop van dochterbedrijf HBU, dertien regiokantoren en enkele zakelijke activiteiten aan een grote internationale bank. EU-commissaris Neelie Kroes (Concurrentie) heeft dat maandagavond bekendgemaakt ,,in het licht van bemoedigende ontwikkelingen.''
De verkoop is een keiharde voorwaarde voor Kroes om goedkeuring te verlenen aan de geplande fusie van ABN Amro en Fortis Bank Nederland. De banken zouden anders samen te veel marktaandeel krijgen op de markt voor kleinzakelijke kredieten, vindt de EU-commissaris.
Kroes heeft haar besluit al meermalen uitgesteld en maakt duidelijk dat het nu de allerlaatste keer was: ,,Een nieuw uitstel wordt alleen gegeven om de verkoopovereenkomst met de koper te finaliseren.''
Na de toestemming van Kroes kunnen ABN Amro en Fortis daadwerkelijk fuseren. Het samenvoegen van de bankconcerns heeft tot gevolg dat er vier- tot vijfduizend voltijdsbanen worden geschrapt. ABN Fortis-topman Zalm meldde eerder te verwachten hiermee 1 tot 1,3 miljard euro aan kosten te besparen
De Hollandsche Bank-Unie (HBU) is een 95 jaar oude bank, met een monumentaal hoofdkantoor in Rotterdam. bron
Drie maal is scheepsrecht, zal de voormalig minister van Verkeer en Waterstaat hebben gedacht.
Eruit
We hebben het er vanmiddag toch op gewaagd.
Een kort bezoek aan A LA RONDE (Exmouth) moest even de zinnen verzetten. P. trotseerde de koorts en reed via panoramieke weggetjes (waar je geen tegenliggers tegen moet komen) naar dit laat achttiende-eeuwse huis. Een bizar gebouwtje voor mensen van klein formaat. Het uitzicht is mooi.
We snakten naar koffie dus doken we meteen de (normaliter prima) tearoom in. Ik proestte de eerste teug bijna uit. Het leek erop dat dit troebele, bruine vocht 's morgens als koffie werd geserveerd en 's middags als thee. Lang geleden dat ik bocht van deze kwaliteit heb gedronken.
Het National Trust winkeltje daarentegen was voor mij onweerstaanbaar. Zoals altijd.
That made MY DAY. - evenals deze cottage.
18 oktober, 2009
Sidmouth
De Britten zijn trots op hun cultuurgoed en beschermen dat met man en macht.
De kleine, ambachtelijke middenstand heeft hier bestaansrecht: de smid, de glasblazer, de kaarsenmaker........
Kneuterig aandoende tradities die anno 2009 bij de moderne Europeaan ongeloofwaardig overkomen, ze horen in een openluchtmuseum.
Het blijft het land van Agatha Christie, Jane Austen, Beatrix Potter, Wedgewood, Tweeds en Waxcoats. The National Trust beschermt al dat goed. Alleen rijdt men tegenwoordig in een Four Wheel Drive.
Het zijn natuurliefhebbers en ook voor dat goed zetten ze zich honderd procent in. Maar dat ze zo milieubewust waren wist ik niet. Er staan hier op het terrein tien verschillende containers. Ik begrijp er geen fluit van. Wel papier, geen karton - wel karton, geen papier. Blikjes apart, plastic flessen apart, maar niet met andere plastic voorwerpen. Vandaag ontdekte ik deze aanwijzingen in de keuken.
Geef mij maar groen en grijs.
Ik doe hier dingen die ik thuis ook kan doen, maar die ik thuis niet doe. Die dingen zijn hier veel leuker.
Ik kijk hier naar programma's die ik thuis ook kan zien, maar waar ik thuis nooit naar kijk. Die programma's zijn hier veel leuker.
Wij zouden best in Sidmouth kunnen en willen wonen. Het is een gezellige plaats waar van alles te doen en te krijgen is, de ligging aan de Atlantische Oceaan is fantastisch, het achterland is wonderschoon, Exeter (met vliegveld) is een kwartiertje rijden........................... en voor oude mensen wordt goed gezorgd.
17 oktober, 2009
National Health
*****************************************
P. heeft al enkele dagen een gemeen droog hoestje. Zijn puffer helpt hem daar helaas niet vanaf.
Vanmorgen stond hij echt gammel op. "Ik kan het ene been niet voor het ander krijgen."
Als kind heb ik mijn moeder met haar eeuwige thermometer vervloekt. Nu is dat het eerste waar ik naar grijp. Zeker in het geval van P., met zijn (alles in de war gooiende) leukemie................
Naturlijk gaat het niet zonder tegenstribbelen. Hij voelt zich hondsberoerd, vraagt veel aandacht, zegt tien keer achter elkaar dat het wel weer overgaat en probeert er bij mij geruststellende woorden uit te trekken.
Ik durf pas iets te zeggen wanneer ik zijn temperatuur weet. De medicijntas vol Tamiflu, slijmoplossers, antibiotica en andere voorgeschreven geneesmiddelen kijkt vanaf het nachtkastje toe. De rits staat al open.
39.3!!
Nee, hij heeft geen Mexflu-symptomen, op de longen na. Maar P. heeft astma, dus de ziektekiemen zoeken eerst hun weg naar de bronchieën.
Hij duwt een 1000 mg. Paracetamol zetpil naar binnen om de koorts te bestrijden.
Zonder enige aarzeling loop ik naar het huis van de (cottage)eigenaar.
Hazel belt 999. Dat klinkt alarmerend, maar het is de enige manier om hier een dokter te krijgen. De symptomen worden aan de andere kant van de lijn genoteerd. Binnen een half uur zullen we teruggebeld worden.
Meanwhile bel ik de dienstdoende hematoloog van de Daniel den Hoed. Die afspraak is in het verre verleden gemaakt. Word je ziek (met een temperatuur boven 38.5) in het buitenland, direct bellen. We hebben dat advies vanuit de VS inderdaad al eens opgevolgd en dat ging toen prima.
De wat ongeïnteresseerd klinkende arts schuift dit akkefietje toch door naar zijn collega's alhier.
"Goed, maar als er contact nodig is met Rotterdam? Lijkt me toch niet uitgesloten."
Hij aarzelt. "Dan moeten ze niet bij mij zijn, maar bij dokter C. Dat is de dienstdoende hematoloog. Aan mij hebben ze niets."
Ik ben helder (vind ik zelf). "Als zij niets aan u hebben, wat heb ik dan nu aan u?"
Het slome, lacherig antwoord "omdat ik u wel dit advies kan geven" bevalt me totaal niet.
Ik beheers het Engels gelijk mijn moedertaal, maar een zieke patiënt als P. voelt zich ongemakkelijk in den vreemde. To say the least.
Binnen een half uur belt er een nurse. Weer laat ik P. het hele verhaal zelf doen. De nurse geeft een paar praktische, ouderwetse adviezen. Raampje open - koele, goed geventileerde kamer en natuurlijk veel drinken.
Ik maak iets te eten en zet thee.
Daar is Hazel weer met de telefoon. Ditmaal is het een echte arts. Het gesprek duurt kort. Er komt een arts.
Zoonlief belt vanuit een MacDonalds. Hij is naar Ajax geweest en eet nu een vette hap. Misschien zou ik dat ook doen als ik naar Ajax was geweest. Jemig, where did I go wrong...... mijn zoon en Ajax.
Na een uur staat er een vrouwelijke arts voor de deur. "Hello, I'm doctor Dickson. Sorry I'm late." Een vriendelijke, montere, zelfverzekerde veertigster volgt mij naar de slaapkamer.
P. wordt ondervraagd en onderzocht. Ze probeert zijn dagelijkse medicatie te ontcijferen.
Pols, bloeddruk, hart: alles is goed. Zelfs de longen klinken schoon. Een virusje is de diagnose, met een irriterend hoestje. Ze neemt een kijkje in mijn medicijntas en vist er Codeïne en Paracetamol uit.
Die verdomde leukemie zet ons weer op het verkeerde been. Ik schaam me een beetje en vraag haar wat de kosten zijn. In de VS is er al $150,- van je creditcard afgeschreven voordat je überhaupt een arts hebt gesproken. Om over de navorderingen nog maar te zwijgen.
"Nothing," zegt dokter Dickson. "I hope that you can enjoy the rest of your holiday."
Ik ook, denk ik.
P. heeft al enkele dagen een gemeen droog hoestje. Zijn puffer helpt hem daar helaas niet vanaf.
Vanmorgen stond hij echt gammel op. "Ik kan het ene been niet voor het ander krijgen."
Als kind heb ik mijn moeder met haar eeuwige thermometer vervloekt. Nu is dat het eerste waar ik naar grijp. Zeker in het geval van P., met zijn (alles in de war gooiende) leukemie................
Naturlijk gaat het niet zonder tegenstribbelen. Hij voelt zich hondsberoerd, vraagt veel aandacht, zegt tien keer achter elkaar dat het wel weer overgaat en probeert er bij mij geruststellende woorden uit te trekken.
Ik durf pas iets te zeggen wanneer ik zijn temperatuur weet. De medicijntas vol Tamiflu, slijmoplossers, antibiotica en andere voorgeschreven geneesmiddelen kijkt vanaf het nachtkastje toe. De rits staat al open.
39.3!!
Nee, hij heeft geen Mexflu-symptomen, op de longen na. Maar P. heeft astma, dus de ziektekiemen zoeken eerst hun weg naar de bronchieën.
Hij duwt een 1000 mg. Paracetamol zetpil naar binnen om de koorts te bestrijden.
Zonder enige aarzeling loop ik naar het huis van de (cottage)eigenaar.
Hazel belt 999. Dat klinkt alarmerend, maar het is de enige manier om hier een dokter te krijgen. De symptomen worden aan de andere kant van de lijn genoteerd. Binnen een half uur zullen we teruggebeld worden.
Meanwhile bel ik de dienstdoende hematoloog van de Daniel den Hoed. Die afspraak is in het verre verleden gemaakt. Word je ziek (met een temperatuur boven 38.5) in het buitenland, direct bellen. We hebben dat advies vanuit de VS inderdaad al eens opgevolgd en dat ging toen prima.
De wat ongeïnteresseerd klinkende arts schuift dit akkefietje toch door naar zijn collega's alhier.
"Goed, maar als er contact nodig is met Rotterdam? Lijkt me toch niet uitgesloten."
Hij aarzelt. "Dan moeten ze niet bij mij zijn, maar bij dokter C. Dat is de dienstdoende hematoloog. Aan mij hebben ze niets."
Ik ben helder (vind ik zelf). "Als zij niets aan u hebben, wat heb ik dan nu aan u?"
Het slome, lacherig antwoord "omdat ik u wel dit advies kan geven" bevalt me totaal niet.
Ik beheers het Engels gelijk mijn moedertaal, maar een zieke patiënt als P. voelt zich ongemakkelijk in den vreemde. To say the least.
Binnen een half uur belt er een nurse. Weer laat ik P. het hele verhaal zelf doen. De nurse geeft een paar praktische, ouderwetse adviezen. Raampje open - koele, goed geventileerde kamer en natuurlijk veel drinken.
Ik maak iets te eten en zet thee.
Daar is Hazel weer met de telefoon. Ditmaal is het een echte arts. Het gesprek duurt kort. Er komt een arts.
Zoonlief belt vanuit een MacDonalds. Hij is naar Ajax geweest en eet nu een vette hap. Misschien zou ik dat ook doen als ik naar Ajax was geweest. Jemig, where did I go wrong...... mijn zoon en Ajax.
Na een uur staat er een vrouwelijke arts voor de deur. "Hello, I'm doctor Dickson. Sorry I'm late." Een vriendelijke, montere, zelfverzekerde veertigster volgt mij naar de slaapkamer.
P. wordt ondervraagd en onderzocht. Ze probeert zijn dagelijkse medicatie te ontcijferen.
Pols, bloeddruk, hart: alles is goed. Zelfs de longen klinken schoon. Een virusje is de diagnose, met een irriterend hoestje. Ze neemt een kijkje in mijn medicijntas en vist er Codeïne en Paracetamol uit.
Die verdomde leukemie zet ons weer op het verkeerde been. Ik schaam me een beetje en vraag haar wat de kosten zijn. In de VS is er al $150,- van je creditcard afgeschreven voordat je überhaupt een arts hebt gesproken. Om over de navorderingen nog maar te zwijgen.
"Nothing," zegt dokter Dickson. "I hope that you can enjoy the rest of your holiday."
Ik ook, denk ik.
Reactie plaatsen
<=======
Mocht het aan uw aandacht zijn ontsnapt: reacties plaatsen/lezen over "Weg van mijn moeder" is mogelijk. Er zitten bijzondere en onverwachte commentaren tussen.7 november aanstaande: radio interview
UPDATE FOTO'S PRESENTATIE
<=======
16 oktober, 2009
Devon
Lakeview Manor in Dunkeswell (Devon) ligt op een prachtige locatie in de bossen aan een meer.
Wat betreft de kamers: hoog tijd voor een grondige opknapbeurt. Het restaurant en de oergezellige bar – met de lage plafonds, gedragen door houten balken - zijn ogenschijnlijk onlangs aangepakt.
Maar de kamers…..brr, overal vaste vloerbedekking, dus ook in de badkamer/wc. De prijs was er dan ook naar: 59,- Br. Sterling.
Eerlijk is eerlijk, we hebben heerlijk geslapen en het ontbijt was uitmuntend. Ook de bediening was opgewekt en zeer hulpvaardig. Dus durf ik dit hotel rustig aan te bevelen.
Omdat het nog te vroeg was om naar onze cottage te gaan en we met typisch Engels weer te kampen hadden, drizzling and foggy, besloten wij een huis van de National Trust te bezoeken. We zijn niet voor niets lid.
Het werd Killerton nabij Broadclyst, even ten noorden van Exeter: zie ook mijn Devon today.
Daarna was het tijd om naar onze cottage te gaan. Littlecourt Cottages in Sidmouth: het was ooit een enorm hotel op loopafstand van de Atlantische Oceaan. Selwyn Kussman pakte de verbouwing groots aan en maakte er luxe selfcatering cottages van.
Wanneer u de site aanklikt om naar beschikbaarheid te zoeken zult u zien dat het moeilijk is te boeken. Zeker op korte termijn.
Toen we, tijdens het Hemelvaartweekend, in Sidmouth waren ontmoetten wij Selwyn en zijn partner Geoff heel toevallig in een restaurant. We raakten aan de praat. “Kom eens kijken,” vroeg Selwyn.
Dat deden we de volgende dag. We waren direct verkocht en planden onze vakantie in een periode dat deze cottage nog vrij was.
We hebben gisteren en vanochtend veel regen gehad maar tien kilometer verder, hier aan de kust in Sidmouth, is het continue prachtig weer geweest.
De letters beginnen voor mijn ogen te dansen, dankzij de heerlijke oversized Manhatten, die P. voor mij heeft gemaakt.
Vrijdagavond = Pubnight
Moe & Tired
******************************
Poeh, wat een dag.
Om zeven uur op en om half elf (= half twaalf NL'se tijd) 's avonds op de plaats van bestemming. Het ergste was het hangen in Cherbourg. Te weinig tijd om nog iets te ondernemen, maar van dat gehang schoten de wijzers niet echt op. De oversteek verliep snel op de comfortabele catamaran.
Maar toen kwam die rit van Portsmouth naar Dunkeswell. Links rijden, regen en mist, tweebaansweg, flitsende lichten van tegenliggers en de weg niet kennen. Dat is niet bepaald ontspannen rijden.
We zijn er en konden gelukkig nog een sandwich krijgen. Het belangrijkste was een stiff drink, daar waren we ontzettend aan toe.
In mijn mailbox vond ik deze mail:
Der Madam,
Thank you for your mail. I have checked with Brittany ferries and it seems that they have changed the time of sailing to 0800 but we were never informed about it. I will make some more enquires and I will hopefully let you know on Monday We are very sorry for the inconvenience it must have caused you but unfortunately we were not aware of these changes.
In ieder geval wordt er toegeven dat de fout niet bij ons lag. Dit bootje krijgt nog een staartje, een zwaardje of een kieltje.
Poeh, wat een dag.
Om zeven uur op en om half elf (= half twaalf NL'se tijd) 's avonds op de plaats van bestemming. Het ergste was het hangen in Cherbourg. Te weinig tijd om nog iets te ondernemen, maar van dat gehang schoten de wijzers niet echt op. De oversteek verliep snel op de comfortabele catamaran.
Maar toen kwam die rit van Portsmouth naar Dunkeswell. Links rijden, regen en mist, tweebaansweg, flitsende lichten van tegenliggers en de weg niet kennen. Dat is niet bepaald ontspannen rijden.
We zijn er en konden gelukkig nog een sandwich krijgen. Het belangrijkste was een stiff drink, daar waren we ontzettend aan toe.
In mijn mailbox vond ik deze mail:
Der Madam,
Thank you for your mail. I have checked with Brittany ferries and it seems that they have changed the time of sailing to 0800 but we were never informed about it. I will make some more enquires and I will hopefully let you know on Monday We are very sorry for the inconvenience it must have caused you but unfortunately we were not aware of these changes.
In ieder geval wordt er toegeven dat de fout niet bij ons lag. Dit bootje krijgt nog een staartje, een zwaardje of een kieltje.
15 oktober, 2009
De boot gemist
*************************************
Nou ja, eigenlijk ook niet. Die kop doet vermoeden dat wij (door onze eigen schuld) te laat geweest zouden zijn.
We stonden keurig om zeven uur onder de douche. Om acht uur reden we een totaal verlaten terrein van Brittany Ferries op. Dat er iets niet klopte drong al snel tot ons door.
Ik haastte mij naar binnen met mijn het bookingsformulier. Ja, verbazing alom. De vertrektijd op mijn booking klopte niet. Die was al enige tijd geleden veranderd, maar daarover was ik niet ingelicht. Dat had wel gemoeten, volgens de medewerkers van Brittany Ferries.
Goed, we steken nu vanmiddag met een catamaran over naar Portsmouth. Niet fijn, want dat is nog verder van onze bestemming. Maar het is nu even niet anders. Dit is ons lot.
Gelukkig heb ik wel een hotel geboekt voor de komende nacht. Een andere fortuinlijke bijkomstigheid: ons huisje in Sidmouth is vanaf vrijdag te huur.
We zijn teruggekeerd naar ons hotel Régence, waar wij trouwens gisteravond heel goed gedineerd hebben (vooraf kersverse fruits de mer).
Nadat ik de situatie had uitgelegd kreeg ik de sleutel van onze kamer die tot 12.30 uur de onze is. P. heeft zijn ontbijtje inmiddels achter de kiezen (ik weet niet waar hij het laat) en probeert te relaxen.
Ik heb voorlopig genoeg aan de Livarot-oprispingen.
Nou ja, eigenlijk ook niet. Die kop doet vermoeden dat wij (door onze eigen schuld) te laat geweest zouden zijn.
We stonden keurig om zeven uur onder de douche. Om acht uur reden we een totaal verlaten terrein van Brittany Ferries op. Dat er iets niet klopte drong al snel tot ons door.
Ik haastte mij naar binnen met mijn het bookingsformulier. Ja, verbazing alom. De vertrektijd op mijn booking klopte niet. Die was al enige tijd geleden veranderd, maar daarover was ik niet ingelicht. Dat had wel gemoeten, volgens de medewerkers van Brittany Ferries.
Goed, we steken nu vanmiddag met een catamaran over naar Portsmouth. Niet fijn, want dat is nog verder van onze bestemming. Maar het is nu even niet anders. Dit is ons lot.
Gelukkig heb ik wel een hotel geboekt voor de komende nacht. Een andere fortuinlijke bijkomstigheid: ons huisje in Sidmouth is vanaf vrijdag te huur.
We zijn teruggekeerd naar ons hotel Régence, waar wij trouwens gisteravond heel goed gedineerd hebben (vooraf kersverse fruits de mer).
Nadat ik de situatie had uitgelegd kreeg ik de sleutel van onze kamer die tot 12.30 uur de onze is. P. heeft zijn ontbijtje inmiddels achter de kiezen (ik weet niet waar hij het laat) en probeert te relaxen.
Ik heb voorlopig genoeg aan de Livarot-oprispingen.
14 oktober, 2009
Target Cherbourg
Wij moesten vanmorgen helaas afscheid nemen van Castel Provence en haar allerliefste eigenares Josette. Zij krijgt vandaag nieuwe gasten en wij moeten morgen met de boot over naar Poole.
Aan het ontbijt (Josette zat bij ons aan) vertelde zij nog een prachtige anekdote naar aanleiding van onze verontwaardiging over de onbeschoftheid van sommige Normandiërs (in dit deel weliswaar).
In één van de nabijgelegen dorpen hingen de bewoners vlak voor 6 juni (dat ieder jaar met veel ceremonie wordt herdacht) een groot spandoek over de weg. "Wij danken de geallieerden die ons dorp hebben verwoest."
Dit jaar werd het spandoek verboden.
Wij reden langs Pointe du Hoc, Utah Beach en tal van panoramieke kustplaatsjes naar Cherbourg. Wie The Longest Day heeft gezien herinnert zich misschien het zware artilleriegevecht om één van de essentieelste bruggen van deze getroffen stad.
We logeren in La Regence, een uitstekend hotel aan de jachthaven, zo'n vijf minuten van de ferry. Het restaurant van dit deels gerenoveerde hotel ziet er veelbelovend uit. VANDAAG
Morgenochtend voor dag en dauw op. De boot vertrekt om negen uur.
Aan het ontbijt (Josette zat bij ons aan) vertelde zij nog een prachtige anekdote naar aanleiding van onze verontwaardiging over de onbeschoftheid van sommige Normandiërs (in dit deel weliswaar).
In één van de nabijgelegen dorpen hingen de bewoners vlak voor 6 juni (dat ieder jaar met veel ceremonie wordt herdacht) een groot spandoek over de weg. "Wij danken de geallieerden die ons dorp hebben verwoest."
Dit jaar werd het spandoek verboden.
Wij reden langs Pointe du Hoc, Utah Beach en tal van panoramieke kustplaatsjes naar Cherbourg. Wie The Longest Day heeft gezien herinnert zich misschien het zware artilleriegevecht om één van de essentieelste bruggen van deze getroffen stad.
We logeren in La Regence, een uitstekend hotel aan de jachthaven, zo'n vijf minuten van de ferry. Het restaurant van dit deels gerenoveerde hotel ziet er veelbelovend uit. VANDAAG
Morgenochtend voor dag en dauw op. De boot vertrekt om negen uur.
13 oktober, 2009
Èhèl
****************
“Èhèl?!”
“Mmmmm.” Ik ben verdiept in de menukaart.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
“Weet jij het al?”
“Ik twijfel.”
“Zullen we het Coquillesmenu doen?”
Het is coquillestijd en als P. dat voorstelt, dan is er geen alternatief.
“Zou het niet erg eentonig zijn, alle gerechten met coquilles?”
“Nee joh – lekker voor een keertje. Toch?”
Toch is in dit geval geen vraag.
“Èhèl?!”
“Ja mop.”
“Zullen we de dure Muscadet eens proberen?”
“Ja, laten we eens gek doen. Als die maar wel lekker is.”
Hij geeft mij de wijnkaart. Ik stel de St.Véran voor.
Helaas.
“Nee, dat is zo afgezaagd.”
“Ja, maar ik weet zeker dat we de St. Véran lekker vinden."
“We proberen die dure Muscadet.”
“Okee, we proberen de dure Muscadet.”
“Uhhh, maar die smaakt wel naar hout hoor. Heeft op eiken gelegen. Meestal vind jij dat niet lekker.”
“Dan toch de St. Véran.”
De ober komt en P. bestelt de dure Muscadet........................die ik inderdaad niet lekker vind.
“Èhèl?!”
“Ja lieverdje van me.”
“Ik hoef voorlopig geen coquilles meer te eten. Ze komen m'n neus uit.”
"Ja, ik ziet 't."
Het I told you so slik ik in.
Terug in onze chambre duik ik achter mijn laptop en P. duikt in bed. Althans………………..
“Èhèl?!”
“Ja P.”
“Kom eens kijken. Er gaat volgens mij iets niet goed.”
Ik draai me om en zie dat hij het bed aan het afhalen is.
“Wat doe je nou toch?”
“Dat is toch voor de sier, of niet?”
“Nee mop, het zijn gewoon mooie decoratieve dekbedhoezen en slopen.”
Hij staat er aandoenlijk beteuterd bij te kijken en maakt het bed weer op.
Wanneer ik na een half uurtje naast hem kruip nestelt hij zich tegen mij aan.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
"Hou je nog wel van me?"
"Heel veel."
Ik bevestig mijn antwoord met een kus.
"Èhèl?!"
"Mmm."
“Zeur ik?”
“Ja…………………………………..maar ik zou niet weten wat ik zonder zou moeten.”
“Èhèl?!”
“Ja P.”
“Volgens mij zitten we op de verkeerde weg.”
“Give it a chance P. Even doorrijden tot de volgende borden.”
“Neehee, dit is niet goed.”
“Okee schat, dat gaan we terug.”
P. zet de auto langs de kant van de weg en wil gaan draaien waar het niet mag. Ik zwijg en zie in de verte de snelweg die wij moeten hebben. Zonder iets te zeggen tik ik hem op zijn arm en wijs richting snelverkeer.
“Is dat de snelweg, El?”
“Het lijkt er wel op.”
Gelukkig, we rijden verder en na tweehonderd meter zitten we op de snelweg richting Caen.
“Èhèl?!”
“Ja P.”
“Ik wil koffie.”
“Koffie? Je hebt zojuist bij het ontbijt drie bakken koffie gedronken.”
“Ja, maar ik ben gewend om de hele dag door koffie te drinken. Errug hè?”
“Ja P. dat is errug.”
“Èhèl?!”
“Ja ssssschat.”
“Ik heb honger.”
“Honger? Je hebt net ontbeten: drie stokbroodjes, een banaan, twee croissants en een bakje yoghurt.”
“Ja maar ik heb zin in een snackje.”
“Dan moet je stoppen en iets uit de achterbak halen.”
Hij zet de auto aan de kant en gaat zoeken in de proviandtas.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
“Ik vind die Keloggsrepen zo zoet en die Evergreens lust ik ook niet.”
“Sorry lieverd, er is niets anders.”
“Heb jij dan geen trek?”
“Ja P.”
“Volgens mij zitten we op de verkeerde weg.”
“Give it a chance P. Even doorrijden tot de volgende borden.”
“Neehee, dit is niet goed.”
“Okee schat, dat gaan we terug.”
P. zet de auto langs de kant van de weg en wil gaan draaien waar het niet mag. Ik zwijg en zie in de verte de snelweg die wij moeten hebben. Zonder iets te zeggen tik ik hem op zijn arm en wijs richting snelverkeer.
“Is dat de snelweg, El?”
“Het lijkt er wel op.”
Gelukkig, we rijden verder en na tweehonderd meter zitten we op de snelweg richting Caen.
“Èhèl?!”
“Ja P.”
“Ik wil koffie.”
“Koffie? Je hebt zojuist bij het ontbijt drie bakken koffie gedronken.”
“Ja, maar ik ben gewend om de hele dag door koffie te drinken. Errug hè?”
“Ja P. dat is errug.”
“Èhèl?!”
“Ja ssssschat.”
“Ik heb honger.”
“Honger? Je hebt net ontbeten: drie stokbroodjes, een banaan, twee croissants en een bakje yoghurt.”
“Ja maar ik heb zin in een snackje.”
“Dan moet je stoppen en iets uit de achterbak halen.”
Hij zet de auto aan de kant en gaat zoeken in de proviandtas.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
“Ik vind die Keloggsrepen zo zoet en die Evergreens lust ik ook niet.”
“Sorry lieverd, er is niets anders.”
“Heb jij dan geen trek?”
Ik schud neen.
“Èhèl?!”
“Mmmmm.” Ik ben verdiept in de menukaart.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
“Weet jij het al?”
“Ik twijfel.”
“Zullen we het Coquillesmenu doen?”
Het is coquillestijd en als P. dat voorstelt, dan is er geen alternatief.
“Zou het niet erg eentonig zijn, alle gerechten met coquilles?”
“Nee joh – lekker voor een keertje. Toch?”
Toch is in dit geval geen vraag.
“Èhèl?!”
“Ja mop.”
“Zullen we de dure Muscadet eens proberen?”
“Ja, laten we eens gek doen. Als die maar wel lekker is.”
Hij geeft mij de wijnkaart. Ik stel de St.Véran voor.
Helaas.
“Nee, dat is zo afgezaagd.”
“Ja, maar ik weet zeker dat we de St. Véran lekker vinden."
“We proberen die dure Muscadet.”
“Okee, we proberen de dure Muscadet.”
“Uhhh, maar die smaakt wel naar hout hoor. Heeft op eiken gelegen. Meestal vind jij dat niet lekker.”
“Dan toch de St. Véran.”
De ober komt en P. bestelt de dure Muscadet........................die ik inderdaad niet lekker vind.
“Èhèl?!”
“Ja lieverdje van me.”
“Ik hoef voorlopig geen coquilles meer te eten. Ze komen m'n neus uit.”
"Ja, ik ziet 't."
Het I told you so slik ik in.
Terug in onze chambre duik ik achter mijn laptop en P. duikt in bed. Althans………………..
“Èhèl?!”
“Ja P.”
“Kom eens kijken. Er gaat volgens mij iets niet goed.”
Ik draai me om en zie dat hij het bed aan het afhalen is.
“Wat doe je nou toch?”
“Dat is toch voor de sier, of niet?”
“Nee mop, het zijn gewoon mooie decoratieve dekbedhoezen en slopen.”
Hij staat er aandoenlijk beteuterd bij te kijken en maakt het bed weer op.
Wanneer ik na een half uurtje naast hem kruip nestelt hij zich tegen mij aan.
“Èhèl?!”
“Jaha.”
"Hou je nog wel van me?"
"Heel veel."
Ik bevestig mijn antwoord met een kus.
"Èhèl?!"
"Mmm."
“Zeur ik?”
“Ja…………………………………..maar ik zou niet weten wat ik zonder zou moeten.”
12 oktober, 2009
Beaches
De stranden in deze regio hebben sinds 6 juni 1944 Engelse namen. De bewoners hier kunnen er sinds die dag geen moment meer omheen. Zij leven van en met D-Day.
Dit jaar was het vijfenzestig jaar geleden. Josette (onze gastvrouw) heeft 475 keer nee moeten antwoorden op de vraag naar kamers. Maar ook buiten het seizoen blijft dit deel van Normandië een trekpleister.
Wij bezochten vandaag voor de zoveelste keer de invasiestranden. Je kunt er niet vaak genoeg met je neus op gedrukt worden.
Bij het zien van die duizenden witte kruizen op de Amerikaanse begraafplaats bij Omaha Beach lopen de rillingen over mijn rug.
Wij waren er vijfentwintig jaar geleden voor het eerst. Toen was er een enkele moedige Duitser te bekennen. Vandaag liepen er scholieren uit Keulen met camera's langs de graven. Ze zwegen.
Amerikanen, Canadezen en Engelsen zijn er altijd. Merendeels tweede generatie, zoals wij. Kinderen en kleinkinderen van veteranen, ze zijn specifiek op zoek naar gesneuvelde soldaten uit hun regio. Zij beleven zo'n bezoek heel anders dan wij. Iedereen beleeft het anders, dat maakt het zo bijzonder.
Het raakt mij diep, telkens weer. DE oorlog: ik kom er niet meer los van.
Als ik de graven van die duizenden soldaten zie, jonge mannen die hun leven hebben gegeven voor een "onbekend continent," dan schaam ik me dat ik soms (sinds het Bushregime) zo anti Amerika ben.
Ratio en emotie staan lijnrecht tegenover elkaar. Op momenten als vanmiddag kan ik mij goed voorstellen dat Amerikanen ons verguizen.
Zo kweek je onbegrip en verwarring.
Ver-sur-mer
De ontvangst was zeker zo hartelijk als in Valmont. Dit verblijf mag dan misschien minder sterren hebben, wij vinden onze accomodatie zeker zo gerieflijk en heel wat goedkoper (€65,-).
CASTEL PROVENCE heeft een geschiedenis die ik in het kort wil schetsen.
CASTEL PROVENCE heeft een geschiedenis die ik in het kort wil schetsen.
Onze hosts Jean-Pierre en Josette nodigden ons direct uit voor un café aan hun grote houten keukentafel.
Dit huis zal zo'n tweehonderdvijftig jaar oud zijn. In de Tweede Wereldoorlog werd het geconfisqueerd door de Duitsers. Ver-sur-mer werd op 6 juni 1944 bevrijd door de Britten en die maakten het toen hun hoofdkwartier.
Later kwamen hier notarissen wonen.
Josette was jongste bediende bij de laatste notaris en werkte zich op tot klerk. Haar man Jean-Pierre had een technische baan in Caen. Dat er hier nog zo'n klasseverschil bestaat, wist ik niet.
De aristocratie houdt zichzelf blijkbaar nog steeds in stand. Blauw bloed trouwt blauw bloed.
Toen de socialist Mitterand in 1981 aan de macht kwam brak er onder de rijke notabelen in dit land, en dus ook in Ver-sur-mer, paniek uit. De banken werden genationaliseerd en men bracht zijn geld als de wiedeweer naar landen als Zwitserland en Monaco.
Dit huis zal zo'n tweehonderdvijftig jaar oud zijn. In de Tweede Wereldoorlog werd het geconfisqueerd door de Duitsers. Ver-sur-mer werd op 6 juni 1944 bevrijd door de Britten en die maakten het toen hun hoofdkwartier.
Later kwamen hier notarissen wonen.
Josette was jongste bediende bij de laatste notaris en werkte zich op tot klerk. Haar man Jean-Pierre had een technische baan in Caen. Dat er hier nog zo'n klasseverschil bestaat, wist ik niet.
De aristocratie houdt zichzelf blijkbaar nog steeds in stand. Blauw bloed trouwt blauw bloed.
Toen de socialist Mitterand in 1981 aan de macht kwam brak er onder de rijke notabelen in dit land, en dus ook in Ver-sur-mer, paniek uit. De banken werden genationaliseerd en men bracht zijn geld als de wiedeweer naar landen als Zwitserland en Monaco.
Ook bij de hier wonende notaris brak het angstzweet uit. Hij verkocht zijn riante huis aan Josette en Jean-Pierre. Die weten het geleidelijk aan prachtig te restaureren. DE KIEKJES
Wij weten veel, maar soms ontgaat ook ons iets. Waar zo'n Franse keukentafel wel niet goed voor is.
11 oktober, 2009
Pluie
François heeft inderdaad de juiste haan geschoten. Vanmorgen bleef het stil. Dat is echter van korte duur want het schijnt dat er nu en famille (Le Coq) wordt uitgemaakt wie het volgende haantje de voorste wordt. Die mag dan binnenkort zijn keel gaan op(en)zetten.
Maar dan zijn wij weg.
Dominique vertelde tijdens ons ontbijt in geuren en kleuren dat alle hanen min één voor de winter eraan gaan. Anders eten ze elkaar op, zo vertelde ze. Het croissantje smaakte mij ineens niet meer zo.
Het was deze DERDE DAG een druildag (dat geldt ook voor de internetverbinding - dit stukje schrijven kost me drie uur en een foto uploaden lukt me niet).
We hielden het droog tot na Etretat. Daarna was het toeren niet zo leuk meer. De Haute Normandie vinden wij sowieso minder mooi dan de Calvados, laat staan met regen en een vuilgrijze horizon.
Vanavond hebben we in Fécamp gegeten. Er zijn een aantal leuke brasseries aan de haven, hoewel het er in dit jaargetijde allemaal wat verlaten en mistroostig uitziet.
We namen ieder een menu van €18,50: vissoep – moules Normandie et frites – dessert. De mosselen waren klein, maar heerlijk bereid in een romig, gekruid wijnsoepje (zonder groenten).
Morgen is het adieu Valmont. We zullen dit heerlijke logeeradres zeker missen, maar tegelijkertijd kijk ik vol spanning uit naar wat Ver-sur-mer ons gaat brengen.
Maar dan zijn wij weg.
Dominique vertelde tijdens ons ontbijt in geuren en kleuren dat alle hanen min één voor de winter eraan gaan. Anders eten ze elkaar op, zo vertelde ze. Het croissantje smaakte mij ineens niet meer zo.
Het was deze DERDE DAG een druildag (dat geldt ook voor de internetverbinding - dit stukje schrijven kost me drie uur en een foto uploaden lukt me niet).
We hielden het droog tot na Etretat. Daarna was het toeren niet zo leuk meer. De Haute Normandie vinden wij sowieso minder mooi dan de Calvados, laat staan met regen en een vuilgrijze horizon.
Vanavond hebben we in Fécamp gegeten. Er zijn een aantal leuke brasseries aan de haven, hoewel het er in dit jaargetijde allemaal wat verlaten en mistroostig uitziet.
We namen ieder een menu van €18,50: vissoep – moules Normandie et frites – dessert. De mosselen waren klein, maar heerlijk bereid in een romig, gekruid wijnsoepje (zonder groenten).
Morgen is het adieu Valmont. We zullen dit heerlijke logeeradres zeker missen, maar tegelijkertijd kijk ik vol spanning uit naar wat Ver-sur-mer ons gaat brengen.
10 oktober, 2009
Monsieur Le Coq
Wij werden vanmorgen op een onchristelijk tijdstip abrupt uit onze slaap gekukelekuud. Gisteren tijdens een wandeling door de tuin met François struikelden we over het pluimvee.
Ik schreef toen dat ik mij verheugde op een kakelvers eitje bij het ontbijt. Helaas, pindakaas.
De eieren zijn onvindbaar in de tuin en meestal al bebroed. Vandaar de enorme hoeveelheid scharrelende Coqies en Tokkies.
Le coq est sur le mur. Het was één van de eerste Franse zinnen die ik in de zesde klas van de lagere school leerde. De coq zat vanmorgen inderdaad op de muur en wel onder ons raam.
Aangezien Dominique en François aan de andere kant van het huis slapen horen zij het dierlijke weksalvo niet. Wij wel en het was nog geen tijd om op te staan. Gelukkig hield M. le Coq na een tijdje op, waardoor wij weer in slaap vielen en pas tegen tienen wakker werden. Tweede dag
Onze hosts waren er echter niet blij mee: de gasten moeten ongestoord kunnen uitslapen.
"Ga je zijn nek omdraaien?" vroeg ik voor de grap tijdens het ontbijt.
François keek mij heel ernstig aan. "Ik pieker mij suf welk haantje het geweest kan zijn - het zijn de jonkies die zo'n keel opzetten. I'm going to shoot him."
P. en ik keken elkaar stomverbaasd aan. Nog voor we konden tegenstribbelen was François al weg. Een paar minuten later hoorden we een knal.
"Als het maar wel de goeie is," merkte P. terecht op. Zo niet, dan zeggen we morgen niets hoor!"
Dominique stond al in haar kookboek te bladeren. Het werd toch weer de traditionele Coq au vin.
09 oktober, 2009
Prematuur
...................................., zo bestempel ik de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan Barack Obama.
Waar wetenschappers, schrijvers (Harry Mulisch wacht al een kwart eeuw) en politici een leven lang voor werken, krijgt de president van de VS binnen een jaar in zijn schoot geworpen. Ik zou mij in verlegenheid gebracht voelen als ik hem was.
Amerika zit nog steeds diep in de shit, de wereldbevolking moordt zichzelf en haar milieu uit en tot nog toe hebben Obama's mooie woorden niet tot daden geleid.
Heus, ik geloof in zijn goede bedoelingen. Ik ben blij dat Bush weg is. Maar ik weet dat in de VS daar toch anders over wordt gedacht. Het is en blijft (diep van binnen) een conservatief land.
Wil het comité de Amerikanen op andere gedachten brengen? Zo van "de wereld buiten de VS is heel erg blij met Barack Obama. Wees loyaal en blijf zijn beleid steunen. Gun hem de tijd en dus een tweede termijn."
Als het comité dit als een soort aanmoedigingsprijs ziet, dan devalueert wat mij betreft de Nobelprijs naar een bedenkelijk niveau.
*******************************************************************
Waar wetenschappers, schrijvers (Harry Mulisch wacht al een kwart eeuw) en politici een leven lang voor werken, krijgt de president van de VS binnen een jaar in zijn schoot geworpen. Ik zou mij in verlegenheid gebracht voelen als ik hem was.
Amerika zit nog steeds diep in de shit, de wereldbevolking moordt zichzelf en haar milieu uit en tot nog toe hebben Obama's mooie woorden niet tot daden geleid.
Heus, ik geloof in zijn goede bedoelingen. Ik ben blij dat Bush weg is. Maar ik weet dat in de VS daar toch anders over wordt gedacht. Het is en blijft (diep van binnen) een conservatief land.
Wil het comité de Amerikanen op andere gedachten brengen? Zo van "de wereld buiten de VS is heel erg blij met Barack Obama. Wees loyaal en blijf zijn beleid steunen. Gun hem de tijd en dus een tweede termijn."
Als het comité dit als een soort aanmoedigingsprijs ziet, dan devalueert wat mij betreft de Nobelprijs naar een bedenkelijk niveau.
*******************************************************************
En vacance
Gisteren na werktijd zijn we vertrokken. Onze eerste stop op weg naar Normandië was, zoals altijd, hotel Messeyne in hartje Kortrijk. Het comfortabele hotel/restaurant (voor een schappelijke prijs) op zo'n twee uur rijden van Rotterdam zorgt telkens weer voor een relaxte start van onze vakantie.
Eerder deze week plaatste ik een informatieve blog over websites met chambres d'hôtes. Het is voor ons de eerste keer, geef ik eerlijk toe. Laat het nou ook nog eens goed uitpakken.
Le clos du Vivier in Valmont (zo'n 12 km van Fécamp) is een absolute topper. Onze hosts Dominique en Francois zijn bijzonder gastvrij en bieden meer dan wij hadden verwacht.
Er zijn twee "gewone" gastenkamers en une Espace Famille. Die hebben wij "gekregen" voor de prijs van een gewone kamer (€110,-).
Nee, niet echt goedkoop voor een B&B. Maar het is dan ook net iets meer dan dat.
Wij hebben zo'n zestig vierkante meter (twee ruime dubbele slaapkamers, grote badkamer en aparte wc) tot onze beschikking in een oase van groen, bloemen en rust. Dominique heeft alle kamers prachtig ingericht met lichte, kleurrijke disigns, goede bedden, comfortabele badkamers en strak antiek. Smaakvol dus! Zeer smaakvol. FOTO'S EERSTE DAG
*****
Als compensatie kun je in Valmont goed(koop) eten. Vanavond waren wij samen €73,- kwijt voor het volgende:
Een biertje - twee menu's à €24,- - een half flesje Muscadet sur Lie - een half flesje Côte du Rhône en een halve liter Vittel.
-----
Mijn overheerlijke menu bestond (eenvoudig gezegd) uit:
Terrine de lapin
Sorbet de pommes (met of zonder pommeau)
Escalope de veau
Fromage & salade
Café Liegeois
Het digestive dronken we "thuis". Beneden hebben de gasten een eigen supergezellige zitkamer met open haard. Zij kunnen zichzelf letterlijk en figuurlijk bedruipen.
Twee huizen onder één groot rieten dak: het geeft beide partijen een groot gevoel van privacy.
Ik verwacht morgen een heerlijk ontbijt met kakelverse eitjes, gezien de scharrelende kippen op dit landgoed.
De woonkeuken (voor de gasten) ademt warmte en gastvrijheid uit. Ook hier die allesbehalve goedkope smaak. Het botanische servies maakt al hongerig.
-----
De gasten worden na negen uur voor het ontbijt verwacht en uitslapen tot elf uur is gepermitteerd. Geen vaste tijden.
P. kan - zoals hij gewend is - vroeg zijn krantje gaan lezen en een kopje koffie drinken.
*****
Heb je 's avonds geen zin om uit eten te gaan, dan kun je de koelkast vullen met eigen boodschapjes.
Kortom, dit is een buitengewoon verrassende start van onze vakantie.
Vrijdag - Visdag
De vis wordt niet zo vers gegeten als hij wordt gevangen. Tenzij je naar de visafslag in Colijnsplaat rijdt, dan kom je een eind in de goede richting.
Op woensdag, donderdag en vrijdag staat daar een mannetje met onder andere schar, tong, schol en kabeljauw. Zo van het schip.
Wellicht onder-of bovenmaats. Dat maakt mij niet uit.
Hier geldt: de vis wordt niet duur betaald.
08 oktober, 2009
Zaadhappen
************************************
Vrouwen die hun uiterlijk graag jong houden doen er goed aan geregeld een dosis sperma door te slikken. Spermidine, een stofje dat in grote hoeveelheden voorkomt in sperma, zou namelijk een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan een jeugdig voorkomen.
Dat beweren althans onderzoekers Frank Madeo en Tobias Eisenberg van de Oostenrijkse Karl-Franzens Universiteit.
Om tot deze conclusie te komen voelden de twee 29 onderzoekers uit zes verschillende landen en van elf universiteiten aan de tand, waarna zij vaststelden dat spermidine de celvernieuwing stimuleert en bestaande cellen langer goed houdt. BRON
Ik voel mij verraden.
Vrouwen die hun uiterlijk graag jong houden doen er goed aan geregeld een dosis sperma door te slikken. Spermidine, een stofje dat in grote hoeveelheden voorkomt in sperma, zou namelijk een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan een jeugdig voorkomen.
Dat beweren althans onderzoekers Frank Madeo en Tobias Eisenberg van de Oostenrijkse Karl-Franzens Universiteit.
Om tot deze conclusie te komen voelden de twee 29 onderzoekers uit zes verschillende landen en van elf universiteiten aan de tand, waarna zij vaststelden dat spermidine de celvernieuwing stimuleert en bestaande cellen langer goed houdt. BRON
Ik voel mij verraden.
07 oktober, 2009
Post
Vandaag ontving ik de nieuwsbrief van Orkater: http://www.orkater.nl/?p=/Home/
Een onmisbaar (digitaal) magazine voor toneelliefhebbers.
Go girl
Vanavond zat Jeltje van Nieuwenhoven aan bij Matthijs van Nieuwkerk. Zij stelt zich in 's Gravenhage kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Jeltje is nog van het oud rode ras: lonen en uitkeringen aan elkaar gekoppeld, de armsten moeten ontzien worden.
Ook Rik van der Ploeg (het knapste jongetje van het PvdA-klasje) was te gast, waardoor het een echte VARA-uitzending werd. Rik gooide het over een andere boeg: Wouter Bos moet coute que coute de economie weer sterk maken.
Jeltje stribbelde tegen, maar niet te hard. Er is al genoeg geharrewar binnen de fractie en volgens de peilingen dondert de PvdA helemaal in elkaar.
Wouter Bos is in feite "the man", maar Wouter Bos geeft niet de indruk van zijn partij te houden.
Mariëtte Hamer wordt niet meer serieus genomen. Jeltje en Rik zeiden, in bedekte termen, vanavond het vertrouwen in haar op.
Jammer voor Koefnoen.
06 oktober, 2009
Vakantietip
De voorpret begint bij het bekijken van onderstaande sites.
- Le site des maisons d'hôtes de caractère et de prestige : http://www.likhom.com/
- Les Gîtes et chambres d'hôtes en France : http://www.gites-chambres-dhotes.com/
- Le site "Chambres d'hôtes en France" : http://www.chambres-d-hotes.la-france.org/
- le site des Bed and Breakfast à la française : http://www.bonadresse.com/
- L'annuaire français des Chambres d'hôtes : http://www.chambrehote.fr/
- Le site anglais des Bed and Breakfast : http://www.sawdays.co.uk/
- Le site des offices de tourisme : http://www.tourist-office.org/
05 oktober, 2009
Nog steeds een beetje dom
Voordat ik van majesteitsschennis word beschuldigd: dit waren de woorden van de kersverse verloofde de kroonprins. "Je was een beetje dom, hahaha."
Dat hahaha was kwam er als een zure oprisping uit. Vooral bij Willem Alexander. Daarmee waren zijn domme uitlatingen over het Videla regime wel meteen met haar mantel der liefde bedekt. Wat een geweldig scenario.
Maar de prins heeft wel meer uitglijers gemaakt en niet alleen op de Bonkervaart.
De laatste dateert van dit weekend. Voetbal in de huidige vorm moet van de Olympische Spelen verdwijnen. Alle sporten moeten minimaal het niveau van een wereldkampioenschap hebben, zo meent de troonopvolger.
De leeftijdsgrens is nu 23 jaar, uitgezonderd drie dispensatiespelers. En er bestaan serieuze plannen bij de FIFA die grens te verlagen naar 21 jaar.
Voetbal is de populairste sport ter wereld. Die wil de prins dus schrappen.
De laatste keer dat het Nederlands elftal presteerde op een WK was volgens mij in 1978. Tenzij ook hier de olympische gedachte van "meedoen is belangrijker dan winnen" geldt.
Ach en de prins zal een land als Mozambique toch ook wel een kans gunnen?
Abonneren op:
Posts (Atom)
