Na wekenlang touwtrekken met onze (nieuwe) huisarts kwam deze dan toch tot de conclusie dat P. met zijn leukemie wel in de risicogroep valt. We zouden dus Tamiflu meekrijgen met vakantie.
Toevallig was ik deze week in de buurt van de huisartsenpraktijk en besloot ik eens even polshoogte te gaan nemen over de vaccinaties. Het Mexflu-vaccin stond immers voor één dezer weken gepland?!
Wat een toeval: de uitnodigingen lagen klaar voor verzending. 20 oktober de "gewone" griepprik en de Mexfluprik (de verplichte) twee weken later. Die laatste wordt trouwens in tweeën gegeven met een tussenpose van drie weken.
Mooi, maar niet in ons geval. Wij gaan volgende week met vakantie.
"We hebben ze al in huis, hoor! Zal ik u nu vast een griepprik geven?"
"Ja fijn!"
Ze prikte goed. Normaliter is mijn arm na een dag twee keer zo dik en drie keer zo warm. Dit keer geen pijntje zeer.
"En de beloofde Tamiflu," vroeg ik terwijl zij P. voor de volgende ochtend in het afsprakenboek zette.
De aardige assistente keek mij bedenkelijk aan. "Daar gaan we weer. Laat dat mens dan nooit los."
******
Gisteren belde de huisarts zelf. Ik kreeg weer de hele riedel. Over de vraagtekens, over wel of geen uitbraak, over hygiëne en bij mensen vandaan blijven (gaat moeilijk op een dagferry), over dat hij het nog nooit had voorgeschreven, over twijfel in het kwadraat.
Het einde van het liedje was dat hij twee recepten zou voorschrijven.
******
Toen ik vroeg waarom de Mexfluprik in tweeën wordt gegeven zei hij zonder omwegen: "goeie vraag, weet ik niet."
Weer die onduidelijkheid.
******
De mysterieuze Mexicaanse griep, door mij meteen omgedoopt tot Mexflu is een kwelling voor artsen en patiënten.
******
Is dit de stilte voor de storm of een storm in een glas water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten