Vanavond zagen we De Gebroeders Karamazov (Fjodor Dostojevski), uitgevoerd door het RO THEATER onder leiding van regisseur Alize Zandwijk.
Een moeilijk, zwaar toneelstuk in een modern jasje. Mooi toneel, sterke spelers en een apart decor. Beppe Costa zorgt voor eenvoudige, doch verfijnde muzikale ondersteuning.
Een drie uur durende zit.
-----
Vader Karamazov heeft met zijn oudste zoon conflicten over geld en over de vrouw die ze beiden in bed willen lokken. De jongste zoon probeert de conflicten te beheersen, maar gooit met zijn religieuze praatjes alleen maar olie op het vuur. Ook de middelste zoon zorgt met zijn theorieën over nihilisme voor oplopende conflicten, en de bastaardzoon zet uiteindelijk alle relaties op scherp. Dan wordt de oude Karamazov vermoord door een van zijn zoons. De vraag is door wie; alle vier hebben ze een motief. We volgen de zoektocht naar de dader waarbij we voortdurend op een dwaalspoor terecht komen.
-----Wat had ik met de spelers te doen toen er, na een avond hard ploeteren, zo'n iel applaus loskwam. De honderd aanwezigen (ruwe schatting) deden hun best, maar het klonk erg dunnetjes.
Een schril contrast met het toneelstuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten