Prematuur

...................................., zo bestempel ik de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan Barack Obama.

Waar wetenschappers, schrijvers (Harry Mulisch wacht al een kwart eeuw) en politici een leven lang voor werken, krijgt de president van de VS binnen een jaar in zijn schoot geworpen. Ik zou mij in verlegenheid gebracht voelen als ik hem was.

Amerika zit nog steeds diep in de shit, de wereldbevolking moordt zichzelf en haar milieu uit en tot nog toe hebben Obama's mooie woorden niet tot daden geleid.

Heus, ik geloof in zijn goede bedoelingen. Ik ben blij dat Bush weg is. Maar ik weet dat in de VS daar toch anders over wordt gedacht. Het is en blijft (diep van binnen) een conservatief land.

Wil het comité de Amerikanen op andere gedachten brengen? Zo van "de wereld buiten de VS is heel erg blij met Barack Obama. Wees loyaal en blijf zijn beleid steunen. Gun hem de tijd en dus een tweede termijn."

Als het comité dit als een soort aanmoedigingsprijs ziet, dan devalueert wat mij betreft de Nobelprijs naar een bedenkelijk niveau.
*******************************************************************