BarneyCam

Barney Bush's Heartwarming Christmas Video

Oud- en Nieuw

Gisteravond had ik het beslag voor de oliebollen al gemaakt zodat die bij het elektrische kacheltje kon rijzen. Dat is goed gelukt en vanmorgen heb ik in de douchecel de oliebollen gebakken, waarna ik zelf de frituurlucht van mij afspoelde.

Iedereen heeft zo zijn eigen traditie op oudejaarsdag-en avond.
Uitbundige feesten, kroegentochten, of gewoon thuis bij de haard met tric trac en jaaroverzichten op de televisie.
Ik denk vooral even aan al die mensen die vanavond werken!! Chapeau!!

Omdat het vandaag zondag is, heb ik de hele dag het gevoel dat het al 1 januari was.
Het zijn ook vreemde laatste dagen van het jaar. Gisteren was er emotioneel nogal wat te verhapstukken: afscheid van James Brown, afscheid van Sonja en de strop voor Saddam.
En dan vandaag het afscheid van 2006.


Vanuit een sfeervol Zeeuws kotje wens ik iedereen een heel gezellige oudejaarsavond met aansluitend, in alle opzichten, een heel voorspoedig nieuwjaar.

Dogville

Gisteravond hebben wij het langverwachte Dogville, waar ik al eerder uitgebreid (zie kerstdinertoneel van 13/12) een preview over schreef, gezien in de mager gevulde Rotterdamse schouwburg.
De recensies/meningen, die ik na de voorstelling heb gelezen, waren verdeeld. Het AD was laaiend enthousiast, de NRC was gematigd maar sloeg wel de spijker op zijn kop.
Laat ik heel duidelijk zijn: ik heb genoten.
Dit was grotendeels te danken aan de verteller gespeeld door Ton Kas en het geweldige licht-en decor. Frank Lammers kwam niet in zijn rol en Jacqueline Blom wist pas in de laatste 5 minuten de spanning erin te brengen.
Dat is ook het sleutelwoord dat in de voorstelling ontbreekt. De beloofde, oplopende spanning komt niet uit de verf. Sterker nog: het publiek weet niet wat ze ermee aan moet. Op de foute momenten hoor je een verdwaalde lach in de zaal wat op mijn zenuwen werkt. Ik weet nl. waar het verhaal naar toe gaat, maar zie ook dat het er op het podium niet uitkomt. De onderliggende tragiek komt, door het vlakke en soms wijfelende spel, niet naar de oppervlakte.
Nu heb ik de film van Lars von Trier, met Nicole Kidman in de hoofdrol, nooit gezien. Gelukkig maar, want dat weerhoudt je ervan vergelijkingen te trekken.
Het was een allemachtig moeilijk, zwaar stuk, da's een ding dat zeker is. Er zitten nog haken en ogen aan, zeker voor Frank Lammers die voor de pauze geregeld in de (tekst)fout ging.
Op het stemkaartje voor de Publieksprijs heb ik een 8 omcirkeld. Mijn algehele indruk was ruim positief en ik denk dat het nog beter wordt.
Een boeiend schouwspel dat gezien mag worden.

Tot 7 januari in Rotterdam te zien. Voor verdere data t/m 24 februari zie www.rotheater.nl

Recensies: http://www.ad.nl/cultuurenshow/article938183.ece en http://www.nrc.nl/kunst/article585264.ece/Schattig_dorp_wordt_grimmig_oord

Toppertje

Op een grijze muizendag als vandaag zit iedereen binnen bij kaarslicht, haard en verlichte kerstboom. Wij echter hadden de voetbaltopper Feijenoord - PSV op ons programma staan.

Feijenoord heeft koploper PSV afgehouden van een dertiende competitiezege op rij. De Eindhovenaren kwamen in Rotterdam op voorsprong via Phillip Cocu, maar Angelos Charisteas bracht Feijenoord nog voor rust op gelijke hoogte. In een boeiende tweede helft, waarin de thuisclub het betere van het spel had, slaagde geen van beide teams er in om het duel naar zich toe te trekken.

Dat goede resultaat, wat eigenlijk een overwinning had moeten zijn, fleurde deze grauwe dag voor ons op. Het goede spel van de Rotterdammers deed de kille kou zelfs vergeten.
Kreeg Ajax een boete en straftraining na de wanprestatie tegen Vitesse: de Feijenoorders kunnen aan een welverdiende winterrust beginnen.
De eerste helft van het seizoen zit erop. Het was allesbehalve goed, maar in de toppers tegen AZ en PSV heeft mijn cluppie zich van haar beste kant laten zien.
Erwin was vandaag de betere trainer en waarschijnlijk ook de blijere.

Rome, Den-Haag, Atlanta, Christchurch

Na de kerstmis gisteravond en het urbi et orbi vandaag vanuit Rome, werden wij vanmiddag om 13 uur getrakteerd op een kerstpreek van onze koningin.
Daar werd ik niet blij van. Sterker nog, haar belerende toontje irriteerde mij mateloos. We mogen niet beledigen, waarmee ze de vrijheid van meningsuiting aan banden legt.
Trix sprak over niets anders dat waarde, normen en respect. Het was alsof J.P. deze kerstrede voor haar geschreven had.

James Brown (73) is gestorven. God bless his soul!!

Gelukkig werd mijn 1e kerstdag goedgemaakt door een e-mail vanuit het verre Nieuw-Zeeland waar Rob en Joke Veerman per tandem doorheen fietsen in 3 maanden.

Dag Ellen,
Dank voor je kerstkaart. Het gaat ons goed en we zijn inmiddels al weer enige tijd op het Zuidereiland. Om je een idee te geven van wat we zoal hebben gefietst: vanuit Auckland langs de zogeheten Firth of Thames weer omhoog naar Coromandel Town. Daar overgestoken naar Whitiangi en vervolgens via Whangamata naar Tauranga. Vandaar zijn we eerst even naar Rotorua gegaan, bekend van zijn geothermische activiteiten. Toen terug naar de kust en vervolgens de gehele East Cape langs (een gebied waar vrijwel uitsluitend Maori's wonen). Erg mooi en zeer afgelegen en stil. Vervolgens via Gisbourne (leuke art deco stad na herbouw door zware aardbeving) en Napier via het binnenland en leuke kleine plaatsjes naar Masterton en uiteindelijk Wellington. Het Noordereiland is bijzonder heuvelachtig en het is dan ook hard werken. De Nieuw Zeelanders zijn erg aardig en relaxed. Dat er hier volop wijn wordt verbouwd van hoge kwaliteit komt ons goed uit, die gaat er elke avond ruimschoots in. Vanuit Wellington zijn we overgestoken naar Picton en vervolgens via Bleinheim naar Kaikoura (vroeger walvisvangst nu gewoon met bootjes gaan kijken).
Fietsen, fietsen, fietsen en je komt dan in Christchurch, waar we nu (Kerstdag 1) verblijven. We hadden op het zuidereiland uiterst harde wind tegen, maar nu is het weer rustig gelukkig. Christchurch leek ons wel een toepasselijke naam voor een Kerstverblijf, alhoewel we niet religieus zijn. Morgen gaan we meer het binnenland in, en gaan we vlak langs de zuidelijke Alpen fietsen, waar je dan een prachtig uitzicht op hebt zonder al die hoge bergen over te hoeven fietsen. Dat blijft met al die bagage op onze tandem toch altijd nog hard werken, maar het is nog steeds leuk (vinden wij). We hebben er nu zo'n 1800 tot 1900 km op zitten, er komen er nog heel wat bij aangezien we helemaal naar het zuiden gaan (en dan weer terug). Het weer is een beetje wisselvallig, maar het is nu zomer en vandaag was het hier zo'n 21 graden. Het moet nog wel wat warmer worden. !e kerstdag is hier echt alles dicht, behalve de winkels en internetcafeetjes die door aziaten worden gerund. Kerst is een Nieuw Zeelandse familiezaak waar iedereen bij elkaar komt en bij voorkeur gaat BBQ'en.
Tot zover gaat alles goed, geen pech, zelfs nog geen lekke band gehad. We hebben wel last van enige filmontwenningsverschijnselen, maar dat halen we wel weer in na terugkeer.(Rob is recensent van Movie2Movie. red)
Nog fijne dagen en een prachtig 2007.

Groet uit Christchurch,
Joke en Rob

Break

Prettige kerstdagen!!!

Vert-el-sels houdt (mits er zich niets opvallends voordoet) een kerstpauze.

Gezellige dagen!!!

IJspret

Het is alweer bijna een jaar geleden, vlak na de Olympische Winterspelen dat het volgende bericht in de media kwam.

Opmerkelijk nieuws uit medialand. Ria Visser, analist voor de NOS bij het schaatsen, heeft seks gehad met Mart Smeets. Dit zei ze donderdagavond, tot ieders grote verbazing, in het televisieprogramma Pauls Punt! van Paul de Leeuw.Volgens Visser heeft de vrijpartij niet recent plaatsgevonden, maar al lang geleden. In welke periode Smeets en Visser dan precies tussen de lakens kropen, werd niet duidelijk. Het bewuste fragment uit Pauls Punt! is hier terug te zien.

In zo'n lang kerstweekend dreigt de stemming al snel over te slaan. Ondanks onze veelvuldig gehaalde frisse neuzen worden we, tijdens het hangen voor de buis, behoorlijk melig. We kijken naar het NK allround en verbazen ons weer over de terminologie. Aan de evaluatietafel zitten Bart Veldkamp, Ria Visser en Mart Smeets. Vooral die laatste maakt nogal wat toepasselijke uitglijders. "We hebben een gat aan tafel en dat gaan we nu vullen". De dames hebben allemaal een opening en sommige heren glijden wat beter dan anderen. Stelling van Mart: "een schaats is geen schaats".

Maar de klapper van deze dag was de (volgens mij retorische) vraag aan Ria Visser:

"Ria, wat was jouw hoogtepunt?"

Fun 3

Het ontbreekt mij even aan tijd om stukjes te schrijven. Bij mij geen irritante wachtmuziekjes maar filmpjes en cartoons.

Fun 2

Letters to Santa: click => De wereld draait door

Fun 1

Commercial Leo's Sportsclub door YouTube geweigerd, maar gelukkig heeft Google Video hem wel geplaatst.

leos sportsclub - Google Video

Familiegeheim

Je ziet het in films, leest het in keukenmeidenromans:
een schokkende onthulling tijdens een crematie.

Wij moesten vanmorgen naar de crematie van onze 89-jarige tante M. (de zus van mijn schoonmoeder).
Een mooie besloten bijeenkomst in Bilthoven, waar mijn uit elkaar gevallen schoonfamilie afstandelijk doch uiterst correct de schijn probeerde op te houden. Een enkeling geeft mij een zoen, maar het merendeel houdt mij op veilige afstand. Misschien wel verstandig ook, want ik krijg Dracula-achtige neigingen wanneer ik mij aan de koude kant bevind.
Soms denk ik wel eens dat ik over de verkeerde familie een boek aan het schrijven ben, maar dit terzijde.
Vanuit het niet stond een dame van, ik schat begin zestig, op en nam spontaan het woord .
Ik begreep haar verhaal niet helemaal. De lijn ontbrak en ik kon niet ontdekken wat haar relatie tot tante M. was. Ze zei dat ze zich verweesd voelde. Tante M. had zich om haar bekommerd en daar was ze haar dankbaar voor.
Haar laatste zin maakte direct een einde aan alle onduidelijkheid : ik ben de dochter van J.B.

Was dat even genieten!

In alle toespraken kwam het grote gevoel voor humor van tante M. naar voren. Wat jammer, maar tegelijk toepasselijk dat ze dit niet meer heeft kunnen meemaken.

Ik zag mijn schoonmoeder van ellende ineen krimpen. Dat zij dit op haar 88ste nog moest meemaken. Een smetje op de naam van haar gegoede Twentse familie, die toch in zulk hoog aanzien stond.
Deze E. mocht ook niet op de voorste rij tussen de (half)broers en zussen van tante M. inzitten, terwijl ze daar wel hoorde.

Dat opa J.B. een liefhebber was geweest wisten wij. Er was al een halfbroer, verwekt bij één van de gouvernantes, met wie hij vervolgens getrouwd was. Die zoon werd daarom geaccepteerd door de vijf "legitieme" kinderen.
J.B. kwam om bij het bombardement van Den-Haag. Naar wij vermoeden was hij toen op weg naar één van zijn maîtresses.

Tijdens het bittere kopje koffie na afloop durfde iemand mij te vragen wie die E. dan wel niet was. Ik kon daar maar één antwoord op geven:
"het verrassende resultaat van één van opa B`s slippertjes".

Hond in de pot.

Aanklikken voor vergroting.
Ze hoopt in april 13 jaar te worden = 91.
The grand old lady wordt in haar laatste jaren gepamperd en verwend. Bij mij is dat een beetje een goedmakertje want Scooby heeft mijn driftbuien meermalen moeten ontberen.
Ze heeft zich tot een jaar of twee geleden als een hopeloos, onopvoedbare pup gedragen. Dat was soms lachwekkend maar veelal hoogst boosmakend.
Toen ze last van haar gewrichten kreeg, dimde ze een beetje en gaf zich min of meer over in de hoop dat wij haar van de pijn zou verlossen. Ze krijgt dagelijks een pil van €1,70, waardoor ze blijkbaar pijnloos en minder stram door het leven gaat.
Nu dramt ze alleen nog maar. Ze is onze klok, we kunnen haar erop gelijk zetten. Het schema zit in haar kop en daar moeten wij ons naar schikken.

`s Morgens om 7 uur staat zij voor de slaapkamerdeur te trappelen van ongeduld terwijl het baasje onder de douche staat. Tegenwoordig houden wij die deur ook gesloten omdat Scooby anders om 1 over 7 haar natte neus in je slapende nek legt ten teken dat je eruit moet komen.

Zo zit zij vanaf 16 uur te wachten tot de baas thuis komt. Oortjes gespitst en haar zeehondenoogjes wijd gesperd. De baas komt weliswaar niet om 4 uur thuis, maar zij zit er klaar voor.
Na haar wandeling tussen 17 uur en 17.30 uur gaat ze weer mooi zitten wachten op haar avondmaal, waarna ze zich rustig kan neervlijen. Het maakt haar niet uit of ik aan het koken ben of dat wij aan het eten zijn. Daar wordt ze niet warm of koud van.

Maar…………zodra ik de boel ga opruimen is madame weer alert. Ze gaat dan zelfs voor haar mand staan kijken en hoort wanneer er een pan of bord op de vloer gezet wordt.
Pas wanneer ik nadrukkelijk zeg dat er echt niets meer voor haar te halen is, nokt ze tergend langzaam af. Doch zolang ik in de keuken bezig ben, wacht ze met gespitste oren in haar mand af.
De koffie is voor haar het teken dat het hopeloos is en dat ze zich er letterlijk en figuurlijk bij neer moet leggen.

Wanneer manlief naar bed gaat en ik gewoon in de kamer zit, doet zich het volgende ritueel voor.
Een heel vreemd fenomeen is Scooby`s inspectie van de (bij) keuken. Ze trippelt langs mij, in de veronderstelling dat ikj het niet door heb en begint te snuffelen zonder iets te pakken. Scooby zal nooit op een tafel of aanrecht springen om iets lekkers te pakken.
Tenzij het laag bij de grond, op neushoogte, staat.
Gisteren had ik, per ongeluk, de afwasmachine open laten staan. Dat leverde deze aandoenlijke plaatjes op.

Zoals ik aan mijn Amerikaanse vrienden schreef:
At least somebody appreciates my cooking.

Bushes Christmas song

Een leuke animatie.
Even de commercial ontberen en dan is het lachen.

http://www.jibjab.com/deck_the_halls

Domme gans

Bron: http://www.bmj.com/
Objective
To examine the relation between IQ in childhood and vegetarianism in adulthood.

Design Prospective cohort study in which IQ was assessed by tests of mental ability at age 10 years and vegetarianism by self-report at age 30 years.

Setting Great Britain.

Participants 8170 men and women aged 30 years participating in the 1970 British cohort study, a national birth cohort.

Main outcome measures Self-reported vegetarianism and type of diet followed.

Results 366 (4.5%) participants said they were vegetarian, although 123 (33.6%) admitted eating fish or chicken. Vegetarians were more likely to be female, to be of higher social class (both in childhood and currently), and to have attained higher academic or vocational qualifications, although these socioeconomic advantages were not reflected in their income. Higher IQ at age 10 years was associated with an increased likelihood of being vegetarian at age 30 (odds ratio for one standard deviation increase in childhood IQ score 1.38, 95% confidence interval 1.24 to 1.53). IQ remained a statistically significant predictor of being vegetarian as an adult after adjustment for social class (both in childhood and currently), academic or vocational qualifications, and sex (1.20, 1.06 to 1.36). Exclusion of those who said they were vegetarian but ate fish or chicken had little effect on the strength of this association.

Conclusion Higher scores for IQ in childhood are associated with an increased likelihood of being a vegetarian as an adult.

Bovenstaande resultaten hebben mij danig van mijn stuk gebracht. Als vlees -en visliefhebber sta ik met mijn mond vol watertanden, zeker in deze tijd van wild-en gevogelte. Ik koester mij met de gedachte dat ik meer dan 3 ons groente en 5 porties fruit per dag eet, wat niet iedere vegetariër kan zeggen. Of ben ik, door dat te zeggen, nou dom?

Enfin, het miljoenste onderzoek heeft weer iets opgeleverd waar deze schrijffreak dankbaar gebruik van kan maken. Conclusie: verstand komt met de vegetarische jaren en je bent een koe als je vlees eet.

Heeft U als vleeseter bovenstaand artikel begrepen, dan is het met uw verstand prima gesteld. Zo niet, dan zou ik me nog geen zorgen maken. Voor U zijn daar altijd nog de cartoons.

Herbivoren die het niet begrepen hebben: probeer eens vertelselianus inspiraticus fantasisus. Schijnt wonderen te doen.

Vaders

Veel ophef over het toneelstuk Vaders met o.a. opa en kleindochter Römer. Zij waren in alle promo`s te zien en werden in talkshows gevraagd dit toneelstuk aan te prijzen. Heel bijzonder want vooral Nynke Römer heeft allesbehalve een hoofdrol. Maar blijkbaar trekt de naam Römer nog volle zalen. Mijns inziens zeer ten onrechte.

Laat ik derhalve de twee belangrijkste acteurs noemen: Hymke de Vries en René van Zinnicq Bergmann. Ze spelen best wel goed, maar het verhaal (Hayé van der Heijden) is zo ontzettend zwak. Vooral na de pauze lijkt er geen einde aan te komen. Brompot Römer, die gelukkig nuchter was, komt niet meer van zijn Baantjer-imago af. Ze spelen nog door tot eind maart en de producent is Joop van den Ende.

Stoelendans

Uit landsbelang blijft het kabinet aan. Verdonks portefeuille is wat dunner geworden en die van Hirsch Ballin wat dikker. We gaan rustig verder met ademhalen en focussen ons op de kabinetsformatie die zich nog altijd in een informatief stadium bevindt.
Gerrit Zalm noemde het een zwarte dag. De VVD had zich opgeofferd voor Nederland. Geweldig! Hartelijk bedankt VVD voor uw barmhartigheid.
Eerlijk gezegd ga ik er zondermeer van uit dat een kabinet altijd alles voor volk en vaderland doet. De oplossing, die nu gevonden is, vind ik zeer acceptabel. Op dit moment wordt er weer vergaderd in de 2e kamer, waarbij ouwe koeien voor de 100ste keer uit de sloot worden gehaald. Alsof ze niets beter te doen hebben.
Volgende week de nodige borrels, diners en recepties en dan gaan ze met een kerstpakket onder de arm op kerstreces.
Allemaal uit landsbelang.

House for sale

Vier jaar geleden alweer kwamen wij in dit appartement te wonen. Een min of meer gedwongen verhuizing van het landelijke Friesland, waar wij vrij woonden met een lap grond om ons heen en een weids onbebouwd uitzicht. Om gezondheidsredenen verhuizen heet zoiets. Dat was eveneens het motief om te kiezen voor een appartement. We vonden HET in een lommerijke buurt. Zoals de Amerikanen dat zo treffend kunnen uitdrukken: an upscaled community.

Echter, al spoedig werd het mij duidelijk dat ik er nog niet aan toe was: het wonen in een appartement. Ik mis(te) mijn vrijheid, de ruimte en de privacy.
Gevolg: een jaar later zetten wij het weer in de verkoop en... dat staat het nog steeds.
In het begin liep men de deur plat. Het was een continu gestress, ik liep alleen maar op de ruimen en schoon te maken. Op een gegeven ogenblik voel je je een vreemde in je eigen huis.
Iemand had mij ooit de tip gegeven: appeltaart bakken, dat geeft die gezellige, huiselijke lucht/touch. De zelfgebakken appeltaarten waren niet aan te slepen en verdwenen onaangetast of naar de buren of in de vuilnisbak. Doorwinterde kijkers en makelaars trappen toch niet in dat foefje.

Op een gegeven ogenblik had ik door dat wij een inlopertje waren geworden. De makelaar ging serieus met kijkers naar andere huizen en bedacht zich dan, oh ja, de Weg van X. staat ook te koop. Ik trapte er iedere keer weer in.
Hij had de sleutel en vroeg ons telkens niet thuis te zijn. Dat is prettiger voor de kijkers, dan kunnen ze je huis vrijuit afkraken.
Op een hete zomerochtend, ik lag nog (poedelnaakt) in bed, ging de slaapkamerdeur ineens open en stond de makelaar naast mijn bed. Wij schrokken ons beiden kapot, ik dook onder mijn te warme dekbed en hij wist niet hoe snel hij weg moest komen. Natuurlijk kwamen later de onvermijdelijke excuses en bloemen, er was iets fout gegaan op kantoor.
Enfin, de sleutels zijn teruggehaald en er worden geen vrijblijvende "hier ook even langs" bezichtigingen meer gedaan. Nu blijkt dan ook hoe mager de animo is wat ons niet deert want inmiddels hebben wij geen haast meer. If the bid is right, it`s a deal.

Vandaag krijg ik, na maanden, weer eens kijkers. Gelukkig is gisteren mijn hulp geweest zodat het er spic en span uitziet. Ik laat mij niet meer wegjagen: ze kunnen buiten mijn deur vrijuit praten.
Terwijl ik dit schrijf lopen ze achter mij langs. Het gaat te snel, dit wordt niets.
Ik ken de klappen van de zweep, we zijn 7 keer verhuisd. Ze zijn hooguit 5 minuten binnen geweest.

Dat had de moeite van het bakken niet geloond.

Echte kerstkaart

Er gaat niets boven het ontvangen van een kerstkaart per TNT-post. Vandaag viel het eerste stapeltje door de bus.
Nu lag bij mij, jarenlang, eind november een stapel van zo`n 100 kerstbrieven klaar om direct na Sinterklaas verstuurd te worden. De ontvangers werden lui en vonden het vanzelfsprekend dat ik de eerste was. Men antwoordde beleefd op mijn jaarlijkse kerstvertelsels. Een enthousiast, spontaan, gemeend...........en een gelukkig nieuwjaar was er niet bij.

Dat doe ik dus niet meer.
Vorig jaar heb ik eens afgewacht wie mij het beste wenst en heb diegene ook een kerstkaart gestuurd. Het notoire kaartjes sturen is er niet meer bij. Wel kreeg ik meteen de vraag: waar was je kerstbrief dit jaar?

Nu vond ik onderstaande X-mascard, die alleen maar even aangeklikt hoeft te worden. Ik vind die animaties op het internet heel leuk.
De komende weken zal ik er nog wel wat posten.
http://www.greet2k.com/ecards/cgi-bin/postbox.php?card=061211111237kXM

Mensen, voor wie ik echt iets beteken, krijgen een kerstkaart van papier in een envelop.

Laatste werkdag

Hij was deze week even in Nederland. Daar heb ik al over geschreven.
Enig gevoel voor humor kan Bill Clinton niet ontzegd worden. Dit is een ontzettend humoristische en orginele manier om afscheid te nemen. Voor mijn eigen verzameling clips en om anderen nog eens te laten genieten, dook ik dit filmpje op.

Schoon Rotterdam

Rotterdam is uitverkoren deel te nemen aan de Clinton Climate Initiative (CCI), waarin een groep van wereldsteden de uitstoot van CO2 omlaag wil brengen. Clinton heeft Rotterdam uitgekozen om met 40 andere steden het milieu te verbeteren. Daar zullen de inwoners van o.a. Vlaardingen en Schiedam geweldig blij mee zijn.

Rotterdam is Madurodam vergeleken met de andere deelnemers, maar inderdaad zijn de Maasvlakte met Bolnes en Pernis grote vervuilers. Neem ik de Europoortroute naar Zeeland dan word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Alle ventilatieschuiven naar buiten worden dan gesloten. Weliswaar ligt het desbetreffende gebied zo`n 20 kilometer van Rotterdam af, maar valt onder de heerschappij van de Maasstad.

Hè gelukkig,.... hebben wij nu ook iets om "trots" op te zijn.

Job Cohen, 2e wereldburger.

Er lopen bijna 7 miljard mensen op deze aardkloot. Dat is 7.000.000.000.
Nu is Job Cohen de op één na beste burgemeester van deze wereld.
Dat is fantastisch, een felicitatie aan de persoon Cohen en de Amsterdammers!! Wat zullen ze trots zijn op hun stadsbaas.
Hanneke Groenteman vereeuwigde haar kleinkinderen met de 2e onder de burgervaders. Ik zou ook wel op de foto willen met J.C., de messias van onze hoofdstad.

Ik ben gaan surfen op de buitenlandse websites, maar kon er niets over vinden. Hier is het voorpaginanieuws, komt het in de journaals en wordt J.C. door de media in het zonnetje gezet. Welgeteld één onbenullig artikeltje in een Afrikaanse krant is al wat ik vond.

Blijf gerust in de roes!!
7.000.000.000 : in totaal stemden 103.500 personen. Job Cohen kreeg 11.000 stemmen.
Wow, waar een klein land groot in kan zijn.

Prachtstuk

Gisteravond zagen wij “de Stille Kracht” van Louis Couperus in een bewerking van Ger Tijs, die ook de regie voert. Een klassieker in toneelvorm moet je niet vergelijken met de televisieserie uit de jaren ’70. Gelukkig kon ik die versie met Pleunie Touw naast mij neerleggen, omdat toneel en televisiedrama (in meerdere delen) twee totaal verschillende disciplines zijn.
Tevens was het te danken aan de geweldige cast met in hoofdrollen Tom Jansen en Johanna ter Steege. Zij waren subliem. Johanna ter Steege zette m.i. een veel betere Léonie Oudijck neer dan Pleunie Touw.
Ik doe de andere spelers misschien tekort, maar klik de link maar aan voor alle informatie, incl. speeldata.
http://www.hummelinckstuurman.nl/article.php?sectie_id=2
Iedereen was goed, het spel was prachtig en boeiend.

Wellicht was het voor de pauze wat gejaagd en versprongen de scènes te snel en te vaak. Die kritiek hoorde ik tijdens het kopje koffie in de pauze veelvuldig. Het was waar, maar stoorde mij geenszins. Was de regisseur bang dat het anders slaapverwekkend zou worden?
Na de pauze kon je een speld horen vallen in de, dit keer wel goedgevulde, grote zaal van de Rotterdamse schouwburg.
Het gezelschap gaat tot maart nog kris kras door het land.

Een absolute aanrader deze prachtige, adembenemende Stille Kracht.

Beter laat dan nooit.

Gerard Kerkum, voorzitter van de Commissie Kerkum, heeft maandag in een persconferentie laten weten dat de president-commissaris van Feyenoord Jorien van den Herik waarschijnlijk op 11 december, bij de presentatie van de jaarcijfers, af zal treden.

Gisteren was het uitgelezen moment daar voor van den Herik om zich in de Kuip te vertonen. Temidden van oud-spelers had hij op de middenstip moeten aantreden uit solidariteit MET de club en het legioen en TEGEN het tuig dat Feijenoord in discrediet probeert te brengen.
De "anti-voorzitter spandoeken" bleven achterwege, de Kuip was in een grafstemming over wat er in Nancy was gebeurd.
We hebben de eerste 10 minuten uit protest gestaan. Alle 40.000!
Maar van den Herik heeft geen Feijenoordhart. Ook nooit gehad.

Vandaar dat op mijn codicil staat:
".......behalve aan Jorien van den Herik. Wordt toch afgestoten".

Opmerkelijk

Zonder nu meteen een negatief oordeel over André Rouvoet te vellen, heb ik mijn mening wel wat bijgesteld na het lezen van onderstaand artikel. Met bijgestelde mening bedoel ik: wat is nu de ware intentie van Rouvoet, waar staat hij precies?

André Rouvoet (CU) beveelt ondemocratisch boek aan.
door Koert van der Velde (Trouw, de verdieping)

André Rouvoet van de Christenunie beveelt een boek aan dat niet veel op heeft met democratie. God sluit even graag een verbond met een dictator.
Christenen moeten zich wapenen voor het komende einde der tijden. Hun belangrijkste wapen: gebed. Ze moeten God bij zijn strijd tijdens ’de oogst van de volken’ helpen. Wat en hoe die volkeren volgens God zijn, meldt ’De volken geroepen’ van Pieter Bos. Zijn boek wordt als ’verrassend en vernieuwend’ aanbevolen door André Rouvoet, leider van de ChristenUnie.
Zendeling Bos heeft weinig op met democratie. „Wij zijn sterk vervreemd van Gods werkelijkheid en zijn manier van handelen, via verbonden. Maar God, de Gemeente, het huwelijk en Jezus’ komende koningschap zijn niet democratisch.’’
Ligt de democratische gedachte dan niet toch heel dicht bij onze christelijke harten, vraagt Bos retorisch. Antwoord: God sluit verbonden met de volken „waarbij van de uitverkoren partij absolute onderwerping wordt gevraagd. Gods verbond met de volken is niet democratisch.’’
Rouvoet schrijft op de achterflap dat Bos’ boek „niet alleen een uitdaging is voor de christelijke politiek, maar hopelijk ook vele individuele christenen én de christelijke gemeente zal prikkelen zich op haar actuele roeping in de samenleving te bezinnen.’’
God heeft volgens Bos geen boodschap aan democratie. „Hij zal geen centimeter toegeven aan onze democratische middelmatigheid en compromissen.’’
Voor Rouvoet, die op 25 oktober het eerste exemplaar van het boek in ontvangst nam, komt de boodschap van Bos precies op het juiste moment, schrijft hij. „Terwijl in het Nederlandse politieke debat de publieke betekenis van een levend geloof meer dan ooit onder vuur ligt, biedt Pieter Bos een verrassende en vernieuwende visie op het klassieke thema van kerk en staat.’’
Volgens Bos werkt God samen met volken waarmee hij een verbond heeft gesloten – hij noemt naast Israël onder andere Nederland, de Verenigde Staten, Rusland, Noorwegen, Engeland en Brazilië. „Satan haat alle verbondspartners en richt hierop zijn agressie, zegt Bos, en hij beschrijft de belangrijke ’valse verbonden van de eenentwintigste eeuw’. De meest agressieve ’anti-verbonden’ worden volgens hem gevormd door de vrijmetselarij en de islam, dat hij ’een cultureel onderdrukkend systeem’ noemt.
Nederland kan dan wel een verbondsland zijn, toch heeft de Satan er vrij spel. Wanneer nationale wetgeving ’gruwelen bevat zoals echtscheiding’ is dat een verbond met de Satan. „Blijkbaar is Satan vastbesloten Gods nieuwe verbond met alle volken te blokkeren.’’ Bos noemt enkele ’proefpolders’ van God, zoals de straatarme en corrupte Afrikaanse landen Benin, Oeganda en Zambia, waar hij meer van ’het koninkrijk van God’ ziet dan in het verloederde Nederland waar men topless zont.
Is Bos daadwerkelijk tegen de democratie? Desgevraagd zegt hij: „Er zijn allerlei andere regeringsmodellen mogelijk waarin God de plaats krijgt die hem toekomt. In Zambia had je bijvoorbeeld een staatsbestel dat alleen in naam democratisch was, maar waarin de macht in feite bij één man lag. Maar die man had wel een verbond met God gesloten. Zo ontstond er een directe God-staat-relatie. Dat is te verkiezen boven een democratie waarin niet naar God wordt geluisterd.’’
André Rouvoet zegt desgevraagd dat hij op de achterflap alleen een ’heel globale aanbeveling’ heeft geschreven. „En op de presentatie heb ik mijn schroom over de concreetheid waarmee hij over de verschillende volken spreekt, uitgesproken.” Dat de opmerkingen van Bos over democratie niet erg concreet zijn, maar eerder principieel, erkent Rouvoet. „Maar ik kende Bos al langer, en ik vind wat hij zegt interessant. Daarom heb ik dat boek toch aanbevolen. Maar natuurlijk ben ik een democraat. Anders zat ik niet in de Tweede Kamer.”
Het boek van Bos wil een theologische basis bieden voor ’geestelijke oorlogvoering’. Hiermee inspireert Bos orthodoxe en evangelische gebedsgroepjes in heel Nederland die bidden tegen homobars, coffeeshops, vrijmetselaarsloges en new agecentra (zie www.stadsgebed.nl).
Zo voeren ze oorlog mét God tegen de duivel. Die strijden beiden op aarde om de zielen van mensen.
Het klinkt allemaal nogal militaristisch. Bos heeft het over de ’terreingesteldheid’ van het ’geestelijk slagveld’ waar de Satan zich met vloeken, occultisme en homoseksualiteit doet gelden. Belangrijkste wapen: het gebed.
Dat is geen vrijblijvende hobby, maar hoogst urgent. In de nabije toekomst zal de eindtijd aanbreken, weet Bos op grond van het bijbelboek Openbaring. „Bij de vijfde bazuin pijnigen schorpioenen de ongelovigen zodat ze willen sterven, maar’’, voegt Bos er schalks aan toe, „er is dan geen euthanasie.’’

Zeg niet tegen katholiek dat die Maria Satan is
Volgens zendeling Pieter Bos gaat onder Maria als Koningin des Hemels de duivel zelf schuil. Ze is ’demonisch’ en ’corrupt’ en maakt zich meester van de Verenigde Naties. Bos’ fundamentalistische weerzin tegen de VN leeft zeer onder Amerikaanse evangelicalen.
De oprukkende Maria-liefde „doordringt alle systemen. Ook evangelische en charismatische kringen zijn er niet vrij van.”
Bos ontraadt protestanten ’sterk’ over Maria te spreken met katholieken en orthodoxen. Die hebben hun leven vaak ’gewijd’ aan Maria.

Angst

Het drama in Hoogerheide beheerst mijn gemoedstoestand. Ik trek het me persoonlijk aan, het maakt mij misselijk. Amerikaanse school-moordtaferelen, door mij in NL voor onmogelijk gehouden, doen zich nu ook hier voor. Ik ben irrationeel, geladen, woedend en op dit moment heel erg voor de doodstraf.

Een kind van 8 jaar loopt door de gang naar zijn klas. Hij heeft een opdrachtje van juf gekregen. Kinderen zijn altijd opgetogen en trots wanneer ze een opdrachtje krijgen. Voor juf gaan ze door het vuur. Ik mocht zo nu en dan ook leuke karweitjes doen voor mijn juffen.
Tot zover kan ik mij verplaatsen in het kind.
Wat er vervolgens op die gang is gebeurd gaat iedere fantasie te boven. Maar dat is juist wat mij zo bezig houdt, wat mij niet loslaat. De letterlijke doodsangst van een kind, helemaal alleen op een gang oog in oog met zijn moordenaar.

Die angst heb ik één keer in de ogen van mijn eigen zoon gezien. Daar denk ik vandaag steeds aan.
Hij was misschien 6 jaar oud toen we op Slinge de metro richting stad zouden pakken. Die stond op het punt van vertrekken. We hadden helemaal geen haast maar impulsief riep ik: “rennen Jaak”.
Hij liet mij hand los en schoot de metro in. De deuren sloten voor mijn neus.
Ik op het perron. Hij in een, voor hem, onbekende metro.
Een gevoel van ontzetting en de allergrootste paniek overviel mij. Hysterisch schreeuwde ik om mijn kind. Machteloos zag ik het hulpeloze mannetje, totaal overrompeld, achter het raam staan.
Ondanks mijn emoties wist ik blijkbaar in the spur of the moment Zuidplein te schreeuwen, volgend station. Daarbij stak ik mijn wijsvinger op.
Nooit zal ik het kleine blonde ventje in zijn lichtblauwe regenjasje met die grote, glazige inktzwarte ogen vergeten. Hij was bang, doodsbang en wanhopig. Zo verdween hij uit mijn gezichtsveld.
Drie minuten duurde het voordat de volgende metro kwam. Drie minuten die wel een uur leken en waarin het afschuwelijkste scenario door mijn hoofd ging. Ik zou hem nooit meer zien. Hoe had ik dit in godsnaam kunnen laten gebeuren.
Ik voelde dat iedereen naar mij keek. Blikken van medelijden, maar ook van stom mens.
Hij stond op het perron van Zuidplein aan de hand van een vriendelijke oudere mevrouw, die alles had zien gebeuren en zich onmiddellijk over hem had ontfermd.

Twee weken geleden schreef ik over de aankomst van Sinterklaas in Zeeland. Het leek op een veilig, oud Hollandsch tafereel.
Vandaag deed ik mijn boodschappen bij de buurtsuper in Brouwershaven.
Sinterklaas en zwarte Piet ontvingen tekeningen van kinderen en beloonden ze met een handvol pepernoten. Kinderen die in Sinterklaas geloven en in de goedheid van de wereld. Kinderen die geen kwaad zien en nog onbezorgd door hun beschermde kinderjaren heen dartelen.

Schijnveiligheid!

Wandaden vragen om daden!

Wanhoop spat van deze foto af. Even was daar dat sprankje hoop, zeker na de winst op AZ. Helaas is het weer helemaal mis. Erwin Koeman zei deze week dat hij doodmoe is en naar het winterreces uitziet.

Daar kan ik goed inkomen want na de vreselijke rellen in Nancy weet ik het ook niet meer. Zondag zitten we weliswaar weer in de Kuip en dat doen we dit hele seizoen, maar volgend jaar houden we de € 600,- mooi in de knip. Prijs - kwaliteitsverhouding klopt al 2 jaar niet, dus gaan wij volgend jaar naar de wedstrijden kijken (doordenkertje).

Geen woorden maar daden: ik hoop dat de UEFA keihard optreedt en Feijenoord een aantal jaren Europees voetbal ontzegt. Ze verdienen niet meer en niet minder. Bestuur, spelers en het tuig dat zich supporters durft te noemen: het is op zijn Rotterdams gezegd één grote puinzooi.

Het zal mij benieuwen of Koeman überhaupt na de winterstop nog terugkeert in de Kuip. Het verbaast mij sowieso dat hij het zo lang volhoudt.

Mijn hart bloedt, maar mijn verstand overwint.

Juliana is uitgespeeld

Een toneelstuk dat in het hiernamaals wordt opgevoerd, zo kan ik het kort omschrijven. In de hoofdrollen Juliana, Bernhard, Greet Hofmans en de toenmalige premier Beel. Het viertal speelt het drama Hofmans nog eens over, maar de slotconclusie is: het blijft het geheim van Soestdijk.

Een leuke vondst, mooi uitgevoerd door vooral Renée Soutendijk.
Helaas is Rotterdam de op één na laatste plaats die dit toneelgezelschap aandoet. Ze hadden waarschijnlijk gehoopt op een volle zaal en gezien de aandacht, die dit stuk terecht heeft gekregen, verwachtte ik dat ook. Maar andermaal zat de zaal half vol en kan ik er geen verklaring meer voor geven waarom de theaters en concertzaal in Rotterdam zo leeg blijven.
Waar ik nu voor vrees is dat het voor gezelschappen en of musici/dirigenten niet meer loont hier op te treden. Dit kost alleen maar geld en leidt tot zunig an doen, waardoor je minder kwaliteit krijgt.

“We” prijzen onszelf uit de markt.

Acteren

Vanavond naar de schouwburg. Juliana, gespeeld door Renee Soutendijk.
We hebben trouwens veel theater de maand december.

Om even op 007 terug te komen, hij had wel antigif in het dasboardkastje van zijn Austin Martin liggen dat wellicht het leven van Litvinenko had kunnen redden. Tsjonge wat een misser van de oud Sovjetspion.

Gistermiddag - en avond werden we getrakteerd op een nieuw seizoen van de VVD real live soap: de Verdonk code. Dacht ik dat we na de verkiezingen ons op andere programma`s konden gaan richten, komt madam weer met iets nieuws. Het vervelende is dat je je er niet aan kan onttrekken want het wordt op alle zenders vertoond.
Rita Verdonk heeft zelf het scenario geschreven, doet de regie en speelt de hoofdrol. Ook de verrassende locatie, waar zij haar one-(wo)manshow opvoerde had zij zelf uitgelozen.

Het kan U niet zijn ontgaan: vanuit een café vroeg zij in feite om een parlementaire onderzoekscommissie dat uit louter partijleden mocht bestaan. Het was deel 1 van de Verdonk code, er zouden nog velen volgen. Althans, zo had de hoofdrolspeelster zich dat voorgesteld. Het laatste deel zou eindigen met een (Malie)veldslag waarbij zij Markje genadeloos zou vernietigen. Vervolgens zou zij een grootse (r)entree op het Binnenhof maken als Victoria Verdonk.

Een paar uur later was haar hele plan weer van de baan en heerst er nu onrust en boosheid in alle gelederen van de VVD.
Het vuur is gedoofd, maar het smeult gevaarlijk na.

007

Vanmorgen heb ik het darmonderzoek gehad, wat op een paar zeer pijnlijke krampen na, goed te doen was. Een echt schrikbarende diagnose is er op eerste hand niet gemaakt, maar een biopsie moet volledig uitsluitsel geven. Daar wachten we dus nog even op.
Waar ik wel van schrok is het bericht dat het slijmvlies van mijn darmen onherstelbaar is aangetast door middelen die senna bevatten. Middelen waarvan ik (toch niet helemaal medische nitwit, noch naief) dacht dat ze "onschuldig" waren.

Toen ik, toch enigszins te neergeslagen thuis kwam, opperde mijn zoon om naar de film te gaan. Het werd Casino Royale.
Wie een Jams Bond fan is, mag hem niet missen. Maar ik vind het niet de beste en deze blonde adonis is zeker niet mijn favoriete 007. Hij ziet eruit als een Duitse schurk met een bodybuilders lijf.
Ik geef een voldoende omdat het fenomeen James Bond niet verloren mag gaan.

Mocht er zoiets als een 007 foundation opgericht worden, dan meld ik mij als eerste.
Call me a Bondgirl.

Darmen in de knoop

Dit is een endoscope waar ze morgen mee in mijn dikke darm gaan kijken. Leuk zal dat niet zijn, maar er echt tegenop zien doe ik ook niet. In mijn 51-jarig bestaan heb ik de nodige (vervelende) onderzoeken moeten doorstaan, dus deze kan er ook nog wel bij. Toch knaagt er iets aan me: de twijfel, de onzekerheid, de vrees voor slecht nieuws. Het komt altijd wanneer je het niet verwacht.

Vandaar dat er vandaag niet veel zinnigs uit mijn Vert-el-selbrein komt. 'T is alsof die, net als mijn darmen, verstopt zit. Ben benieuwd of de clisma's zover reiken.

Hopelijk ben ik morgen weer in mijn tellingmood en zit er niet teveel stront aan de knikker.

Zondagsdrift

Als er iets mis moet gaan, is het ook altijd in het weekend.
Ik kwam heel laat mijn bed uit en trof een verlaten huiskamer aan. Er lag een briefje op de eettafel: wij zijn aan het douchen op 112.
De deur naar de bijkeuken stond wagenwijd open en op de vrieskist lag the manual van de CV. Mijn hersenen werkten optimaal: hier was iets niet in orde.
De drukmeter van onze 1 jaar oude CV-ketel stond op 0. Oei foute boel er flikkerde iets digitaals.

In mijn peignoir liep ik naar 112 waar de 88-jarige buurvrouw met een stralend gezicht de deur opendeed.
Ja, mijn mannen hadden bij haar gedoucht en genoten nu van koffie en zelfgebakken speculaas. Drink je een kopje mee, vroeg ze uitnodigend.
Ik bedankte vriendelijk, doch ook danig geïrriteerd.
Wilt U vragen of ze onmiddellijk naar huis komen. Het lijkt me dat we iets aan het mankement moeten doen, zei ik op verbeten toon. Een klein stemmetje in mij sprak mij vermanend toe: je reageert je af op de verkeerde persoon, El.

Onze CV-man is van de zwarte kerk en werkt dus niet op zondag, zelfs niet als God hem daar zijn fiat voor zou geven.
Thuis sloeg ik de gebruiksaanwijzing er nog eens op na en het leek mij een oplosbaar probleem. Er moest water bij. Iedereen kan en doet dat zelf, dus wij ook.

Mijn (v)echtgenoot riep bij binnenkomst dat hij dat niet kon.
Maar ik wel, antwoordde ik kordaat. Dat kon hij niet hebben en ging als een idioot aan de gang: wasmachine verschuiven, kranen dicht, kranen open, emmertje hier, doekje daar, sleutel zus, tangetje zo. De stemming zakte gelijk de druk naar zero. Gescheld, getier, drift, spuug, bijna slaag, noem maar op. Hoe driftiger hij werd, des te kalmer en recalcitranter werd ik. In mijn gedachten was ik al wel met een echtscheidingsadvocaat bezig. Ik zou hem dermate financieel uitkleden dat hij voortaan alle klusjes wel zelf MOEST doen.
Laat mij nou.
Nee donder op, jij bent te zwak. Laat mij, nee roep Jaak die is nog sterker. Nee ik heb geen grip, ik moet een nat doekje hebben.
Ach, schat laat mij nou.
Nee, verdomme sodemieter op. Geef mij m'n bril, verdomme waar is mijn bril.

We kregen het water erin, maar toen brak er iets af tijdens het draaien van een knop. Nou ja, die knop draaide dus niet, maar brak af.

Mijn man gaf zich gewonnen en liet zich danig bezweet en totaal over de rooie op de bank vallen. We waren misschien een half uurtje onderweg en hij gaf het op. Een aanval van hysterie lag op de loer, hij zei dat wij met huid en haar zouden vergaan.
Zonder verder te reageren belde ik onze klusjesman Wout op, die ongelovig is. Wie bel je, vroeg P geagiteerd. Wout.
Ik wist dat ik een tsunami verwensingen over mij heen zou krijgen, maar dat viel mee. Toch kon hij het liet laten te zeggen: als het mij niet lukt, dan lukt het Wout ook niet.

Mijn geweldige brainwave pakte goed uit, want Wout stond binnen 5 minuten in zijn beste pak op de stoep en draaide de knop om. Mijn reactie, oh Wout wat zie je er mooi uit. Als je je goeie goed maar niet vuil maakt, wimpelde hij weg. Ben je naar de kerk geweest, wilde ik toch weten. Ineens sloeg de schrik van twijfel om mijn hart.
We hebben straks een feestje, antwoordde de altijd goedlachse schilder.
Morgen ga ik zijn vrouw een bloemetje brengen.

Nadat de aangerichte schade was hersteld dook manlief onder een kokendhete douche en kwam vervolgens geheel naakt, glunderend en fris ruikend de keuken in. In een kijk mij eens houding, met zijn handen in zijn zij ging hij pontificaal voor mij staan.

Hij doet het weer, riep hij triomfantelijk.

Cartoons

Real life thriller

Het is bijna niet te geloven. Ik dacht dat dit alleen in films voorkwam. Bijna tegelijk met het uitkomen van de nieuwe James Bondfilm, worden wij gratis en voor niets getrakteerd op een spionagescenario, waar fictie niet tegenop kan.

Deze real live thriller is begonnen met een dode, zoals gebruikelijk in dit soort films.
De voormalig Sovjetspion Litvinenko is inmiddels gestorven aan wat lijkt een nucleaire od. De Russiche regering is vooralsnog verdachte no. 1.

Het wachten is op de volgende scène, nl. het laatste interview van de vermoorde spion met de BBC. Maar dan nog...................., zijn laatste woorden vormen geen spijkerhard bewijs. De Britse regering heeft al vragen gesteld, dus het kan niet lang meer duren eer MI5 wordt ingeschakeld. Logisch gevolg daarop is dat 007 de opdracht van M krijgt te infriltreren in het Kremlin. Q maakt deze dagen overuren. Ik kan ze aanraden Maurice de (speur) Hond in te schakelen als de valse gravedigger, dan doet Nederland ook nog een duit in het zakje.

Wordt vast nog spannender en vervolgd.

Happy Thanksgiving

The day after....

Het is achter de rug.............de verkiezingen. De verliezers likken hun wonden, de winnaars eten taart.
Vier jaar geleden was de victorie aan de LPF, nu gaat de SP met de zege aan de haal. Het kan verkeren.
Over maximaal 4 jaar kan het weer helemaal anders zijn, zo zweverig in NL blijkbaar geworden. Nu kan het knutselen beginnen. De scherven liggen op tafel, wie levert de lijm?
Mijn zeer wijze echtgenoot keek me vannacht in bed bedroefd aan toen hij zei: de tijden van den Uyl breken weer aan. Dat klonk niet echt bemoedigend.

Terug tot de orde van de dag.

17-jarige jongens filmen verkrachting.
Afschuwlijk nieuws.
Weet U waar ik dit bericht vind?
In de rubriek: entertainment.

Met de billen bloot

Dit is René Kamphuis. Ik heb op hem gestemd, al ken ik hem niet. Nu heb ik zijn naam ingetypt, zodat ik bij de naam een gezicht kan plaatsen.
Waarom ik op hem heb gestemd ga ik nu uitleggen. Dat ben ik mijn lezers verschuldigd, nadat ik mij de laatste maanden zo laatdunkend over de politiek heb uitgelaten.

Vanmorgen liep ik nog malend het huishouden te doen. Wat moet ik nou? Verdomme waar moet ik nou op stemmen?

Ik wist zeker dat ik NIET op links zou stemmen, vanwege de verkwanseling van wat is opgebouwd. Hoewel: Femke Halsema heeft mijn hart wel gestolen en het gisteren geweldig gedaan in het laatste debat. Maar zij kiest (nog steeds) voor links helaas.
Mijn sympathie ligt om zeer uiteenlopende redenen bij Eén NL en D66. Dat is niet te rijmen, dat klopt. Het gaat om het inhoudelijke. Pastors spreekt mij aan vanwege zijn integratie-ideeën. Ik deel zijn zorgen over de uitwassen binnen de Islam. Hij is een waardige Fortuynopvolger op wie ik gestemd heb bij de gemeenteraadsverkiezingen. De Fortuynisten hebben Rotterdam goed gedaan.
D66 is altijd een redelijk alternatief geweest, zeker w.b. de bestuurlijke vernieuwing, waar ik landelijk vaak op heb gestemd. Maar D66 heeft zichzelf de das omgedaan.
Beide partijen zullen, volgens mij, geen rol van betekenis spelen bij een kabinetsformatie.

Dus kwam ik bij VVD terecht en ging bij mijzelf te rade hoe ik dat (voor mijzelf) kon rechtvaardigen. Ik weiger Rutte en Verdonk te erkennen, ik griezel van ze.
Maar........ik herinnerde mij ineens dat Pieter Winsemius, wij noemen hem hier liefkozend Winsemuis, aangegeven heeft graag de post van Verdonk over te willen nemen mocht de VVD weer gaan meeregeren. Kijk en dat vind ik acceptabel.
Winsemuis stond niet op de lijst, maar ik zie hem graag weer in de regering.
Mijn oplossing: ik stem op de laatste = nr. 56 van lijst 3 en dat is heel ver van 1 en 2 verwijderd. Een zeer weloverwogen anti-persoonstem en toch ook een heel weloverwogen pro-partijstem. Het valt nl. niet te verwachten dat heer Kamphuis in de Kamer komt.

En dat is dus wat ik heb gedaan en waar ik mij goed bij voel. Bij deze citeer ik graag de rijdende rechter: dit is mijn keuze en daar zult U het mee moeten doen.

Stembiljet kwijt??

, maar ik kan U niet helpen.

Stempas

Wij hebben een stempas. Voor dit stukje heb ik hem even tevoorschijn gehaald en zie tot mijn verrassing dat "ons" stembureau is verhuisd naar de overkant. Maakt allemaal niets uit.
Wij, grote stedelingen, mogen met deze stempas nl. stemmen waar wij maar willen. Woensdagochtend ga ik de stad in. Jippie, wat geweldig, ik kan stemmen waar ik maar wil. Er worden zelfs extra stembureaus geplaatst o.a. bij V&D en in het CS.

Er kan gegarandeerd niet mee gefraudeerd worden, zo is ons verzekerd. Is U wel eens om een legitimatiebewijs gevraagd ? Ik stel mij voor dat ik met een stapeltje gestolen stemkaarten toch her en der een stem kan uitbrengen, of niet soms.

Van mijn voornemens komt niets terecht, zoals gewoonlijk. Het is altijd hetzelfde liedje: rond 5 uur herinner ik mij ineens dat ik nog moet stemmen en ben dan altijd het stembiljet kwijt.
Shit....en ik weet nog steeds niet op wie ik moet stemmen.
Ik spring op mijn fiets en rij naar "ons" stembureau naast de Hoflaankerk. Daar loop ik tegen een gesloten deur aan en raak even in paniek.

Oh ja da's waar ook,............ ik moet oversteken.

Dank U Sinterklaasje

Eredivisie: Feyenoord loopt in op AZ

Feyenoord heeft voor de vijfde opeenvolgende keer een competitieduel gewonnen. Op eigen veld bleven de Rotterdammers AZ de baas, 3-2. Het winnende doelpunt kwam op naam van Nicky Hofs.

Zeeuwse roem

Mijn hart gaat altijd sneller kloppen wanneer Zeeland in het nieuws is. Vandaag was dat zeker het geval toen onze nationale Sinterklaas (via Veere) in Middelburg aankwam. Wij zaten dan ook aan de televisie gekluisterd. Dieuwertje en Rik doen enorm hun best, maar kunnen mij mijnheer Aart niet doen vergeten. Ik mis mijnheer Praatjes ontzettend evenals de oude wegwijs Piet ( recht zo die gaat ).
Gisteravond zag ik Aart weer schitteren in het prachtige televisiedrama “Walz”.

Als geboren Rotterdamse, getrouwd met een echte Zeeuw, ben ik zo gehecht geraakt aan dit prachtige stukje Z-W Nederland. In principe komen we hier ieder weekend, ongeacht het weer.
Het is uitgestorven, de haard knispert en de kaarsen zijn aan. Hoe stiller het is, des te heerlijker vind ik het. Back to basic.
Scooby geniet, evenals wij, van de strandwandelingen en de loopjes over de dijk langs het Grevelingenmeer.
Inmiddels heb ik mijn verftaak volbracht. Manlief moet nog vijf deuren rollen en stelt dat maar uit. Geeft niet: hier mag alles en moet niets.

Vanmiddag deed ik nog wat boodschappen bij de plaatselijke super. Tot mijn grote verrassing voer net een echte stoomboot de haven van Brouwershaven binnen. Langs de kant stonden een honderdtal kinderen met (groot)ouders. Verbazingwekkend, maar ik kon gewoon mijn auto op het marktplein voor de bakker zetten. Ik had het beeld nog op mijn netvlies van een afgeladen Middelburg, waar geen auto meer in of uit kon.
Hoe klein en aandoenlijk was de feestelijke intocht van Sint in het historische geboortestadje van Jacob Cats. Op het plein in de muziektent werd de Sint toegesproken - en gezongen.
Dit was oud-Hollandsch volksvermaak.

Ik heb vanavond maar één wens: winst van Feijenoord op AZ in de Kuip. Verder hoef ik niets in mijn schoen.

Stemmen in Desmet

Iedere dinsdag en vrijdagavond tussen 6 en 8 uur luister/kijk (webcam) ik naar Desmet Live, gepresenteerd door Theodor Holman.
http://www.747live.nl/
Dinsdag is kunst- en cultuurdag, terwijl op vrijdag de toestand in de wereld aan de orde komt. Je kunt er ook live bij aanwezig zijn, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen: dat is een enorme tegenvaller.
Niet alles boeit, zodat ik zo nu en dan even wegloop om in wat potten en pannen te roeren.
Wat me zolangzamerhand echt de neus uitkomt zijn die wekelijks terugkerende egotrippende gasten, wier mening ik inmiddels wel ken.
Wanneer Gijs Groenteman of Chris van der Heijden met hun oeverloos geklets aan bod komen, is het tijd om nog een borrel in te schenken en het vlees om te draaien.
Friem weet, wanneer ik de kamer binnenstap, hoe laat het is: " Groenteman weer? "
Wanneer hij eens met iets anders dan tv, dvd' s of films komt, blijf ik zitten.
Juist omdat er zo weinig in de kunst - en cultuurpot zit, moet hij ons nationaal product promoten. Maar G.G. houdt blijkbaar niet van (klassieke) muziek noch van enig andere vorm van theaterkunst en promoot liever de commercie en de buitenlandse film.
Zijn geneuzel over hoe mooi de Avonden van de VPRO is, komt bij mij dan ook heel ongeloofwaardig over. Een artistiek, intellectuele luchtballon waar ik zo doorheen prik.

De andere dagen, vooral de IKON-donderdag , hebben een veel gevarieerdere invulling en live muziek. Het zal allemaal wel met geldtekort te maken hebben, maar toch.....

Ondanks mijn (opbouwende, inhoudelijke) kritiek: toch luisteren vanavond! Kritiek die ik overigens niet alleen op mijn eigen blog durf te uiten, maar eerder al op de 747 site heb gespuid.
Vandaag gaat het natuurlijk, hoe kan het ook anders, over de verkiezingen. Een panel opiniemakers heeft zich, net als ik enkele weken geleden, gewaagd aan die veel besproken Stemwijzer en Kieskompas. Ik ben heel benieuwd tot welke conclusie de heren aan de stamtafel komen.

Hersenspinsels mijnerzijds of toch CDmAnipulatie.

Recapitulerend: het was een waardeloze uitzending.
Ik heb geen antwoord gekregen buiten een het was een opmerkelijke uitslag. Deze goedbetaalde heren hadden een gezellig onderonsje over de verkiezingen, waarbij behoorlijk denigrerend werd uitgehaald naar de mensen. Wij, het klootjesvolk, snappen er niets van.
Zelf wisten ze nog niet waarop ze gaan stemmen: ja ze zijn allen links-liberaal. Potentiële D66-igers dus, maar daar gaan ze niet op stemmen. Of ze durven er niet voor uit te komen.
Over klein rechts werd lacherig gedaan. Max Pam liet zich laatdunkend uit over Marc Pastors. Hij vond hem plat Rotterdams praten en ook het streepjespak stond Pam niet aan. Het typeerde de arrogantie van deze opiniemakers en daar gruwel ik van.

Lachchchchchen

Real Life Simpsons Intro

Nog meer favorieten.

Dr. Phil's An Ass

Rumsfeld again

Wellicht ten overvloede, maar het is dan ook zoooooooo leuk.

Mijn favorieten

Letterman at Mcdonald's

Op de rails

Met wat vertraging is dan toch de Erasmuslijn tussen Rotterdam Hofplein en Den Haag CS van start gegaan.

Ik ga volgende week zeker een ritje maken. Zal ik nog meemaken dat ik Dokkum vanuit Kralingen kan bereiken met de metro?

Rumsvalt

Rumsfeld in Duitsland aangeklaagd

BERLIJN (ANP) - Een groep advocaten heeft in Duitsland dinsdag een aanklacht ingediend tegen de gewezen Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld. Ze beschuldigen hem ervan het gebruik van marteling in Irak en in Guantánamo Bay te rechtvaardigen en goed te keuren.
Een groep advocaten heeft in Duitsland dinsdag een aanklacht ingediend tegen de gewezen Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld Openbaar Ministerie heeft de ontvangst van de 220 pagina's tellende aanklacht bevestigd, verklaarde een van de raadslieden dinsdag. De advocaten treden op namens elf gewezen Iraakse gevangenen van de beruchte gevangenis Abu Ghraib bij Bagdad en een gedetineerde van het detentiecentrum op de marinebasis Guantánamo Bay.
De juristen vragen in de aanklacht het Duits Openbaar Ministerie een vooronderzoek te beginnen en een strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar Rumsfeld en andere hooggeplaatste functionarissen wegens het goedkeuren van oorlogsmisdaden.
Bron: de Gelderlander.

Het zat eraan te komen, maar komt toch vroeger dan verwacht. Wat hierop volgt is bijna niet voor te stellen.
Bush moet in elkaar krimpen van angst, want de deksel van de beerput staat al op een kier. Hij heeft de onmogelijke taak de stank binnenskamers te houden.
Ik voorpel dat dit het grootste politieke schandaal van de eerste helft van de 21ste eeuw gaat worden.
Colin Powell zal over 2 jaar eindelijk zijn onthullende autobiografie durven te publiceren. Reken maar dat het manuscript al klaar ligt, veilig opgeborgen in zijn kluis.
Er zullen senaatscommissies komen, verhoren, aanklachten vanuit alle werelddelen, kortom het jaar 2009 wordt het jaar van de politieke thrillers.
Met deze aanklachten tegen Rumsfeld is het startsein voor de achtervolgingscampagne gegeven.

Vrijheden

Wat gaat het er in de verkiezingen dit jaar hard aan toe, incl. gemanipuleerde naaktfoto van de Groene lijsttrekker.
Jazeker, ik heb de foto op geen stijl ook bekeken en post de link hierbij.
http://dump.geenstijl.nl/mediabase/6083/fdebc859/index.html
Op de seksistische cartoons / foto`s van de Clintons kreeg ik zoveel enthousiaste reacties, dus .......
Zie maar of U blote Fem wilt zien of niet.
Dat is de vrijheid van aanklikken.

De SP stiefelt de VVD voorbij, wat her en der verkeerd begrepen wordt. Dat de VVD er niet geweldig voorstaat met sapje Rutte aan het roer, is duidelijk. Hij jammerde dat de media hem niet genoeg aandacht gaven. Mijn spuugbak loopt dagelijks over. Ik kan de man niet meer zien.
Zodra ik de naam hoor, zap ik weg naar zenders waar ik normaliter niet op zou afstemmen.
Dat is de vrijheid van zappen.

De Boskabouter was laatst in één NOS-journaal drie keer te zien, waardoor mijn humoristische man de grappige uitdrukking BOS-journaal bedacht. Hij kan de hardheid niet aan, oh nee.
Wouter vind het allemaal niet eerlijk en jammert op Calimero-achtige wijze.
Jan M. pikt al mijn stemmen in en da's nie eerlijk...................ohh nee.
J.P. wil niet met mij regeren en da's nie eerlijk........ohh nee.
Dat is de vrijheid van pesten.

En J.P. zelf ziet het allemaal lachend aan. Er rest nog een week en tot nu toe is er weinig schokkends over hem en het CDA te vertellen. Jammer, ja. Maar het geeft ook aan hoe saai de huidige premier is en hoe geslepen zijn partij eventuele vuiligheden onder het christelijke tapijt houden.
Want sorry, maar die Maxime V. vind ik een gluiperd van het zuiverste soort.
Laat ik dan maar iets verzinnen waar JP in ieder opzicht opgewonden van zou kunnen raken.
Moeder Balkenende in doorzichtig Zeeuws kostuum, of met zwarte kousen aan een opwindend jarretelletje.
Of Maxime Verhagen die (verstoppertje) speelt onder de jurk van paus Bene-dich-tus.
Dat is vrijheid van hypocrisie.

En D66 lijkt al van de aardbodem verdwenen. Alexander de Verliezer wilde niet in gesprek met Wilders. Wilders op zijn beurt reageerde ironisch: Pechtold is van generlei betekenis meer, hij is uitgespeeld.
Maar er zal, net als voor zijn oud-collega de Graaf, nog wel ergens een burgermeesterspost voor hem zijn. Madurodam of zo.
Dat is de vrijheid van afgaan en weer opkomen.

Mijn vrijheid bestaat uit wel of niet gaan stemmen. Al heb ik mijn keuze nog niet gemaakt, stemmen ga ik zeker. Mijn ideale partijprogramma zit er niet bij, ik ga voor de minst slechte.
Gelukkig heb ik ook de vrijheid te wijfelen.

Vanavond bij even voor zeven (knooppunt Kranenbarg op radio 2) zal het zeker ter sprake komen en zal ik mij er weer over uitlaten.
Het aftellen is begonnen, nog 5 uur te gaan.
U heeft de vrijheid te luisteren, maar ook om de knop om te draaien.

Nou tabee dan.

Het door S. van Ravesteyn na de Tweede Wereldoorlog ontworpen stationsgebouw zal binnenkort worden gesloopt. Veel van de ontwerpen van Van Ravesteyn zijn inmiddels verdwenen, zoals het Centraal Station van Utrecht en een groot deel van de bouwwerken in Diergaarde Blijdorp.

Even, heel even is er sprake van geweest dat CS Rotterdam in de lijst der monumenten opgenomen zou worden. Het is nl. een monument en het verdient een koninklijke onderscheiding.
Helaas.... De sloophamer zal het beeld van Rotterdam wederom veranderen.
Wordt het Groothandelsgebouw ook geslachtofferd? Gaan alle eerste na-oorlogse gebouwen voor de bijl? Ik vrees het ergste.
Gelukkig hebben we de foto`s nog.

Night of the blues

Aangezien de tour eindigde in Rotterdam heeft het weinig zin om een uitgebreide review te geven over deze muziekavond in het Luxor.
Vorig jaar was het een groot succes dat, wat ons betreft, nauwelijks te overtreffen leek.
Echter tot de pauze was het geweldig, mede door de dame op deze foto, Trudy Lynn.

Helaas was de uitsmijter van de avond, wat normaliter een knock-out moet zijn, een enorme teleurstelling.
Ellis Hooks, een mengeling van Otis Redding en Wilson Picket, bracht niet waar de echte bluesliefhebber op zat te wachten.
Na de laatste noot liep dan ook een deel van het publiek, waaronder wij, direct naar de garderobe. Rotterdammers laten zich op zo`n moment niet onbetuigd.
Jammer, want zo`n laatste optreden blijft hangen, terwijl wij in de pauze nog hadden geconcludeerd dat het geweldig was.

Trudy Lynn heeft tal van CD`s gemaakt en mocht U (soulbluesliefhebber) nog een leuk sinterklaas - of kerstcadeautje zoeken, dan is dit een aanrader.
http://www.answers.com/topic/trudy-lynn

Volgend jaar is er weer een Night of the Bluestour, waar ik (als ik er bijtijds aan denk) tijdig melding van zal maken.
Wij gaan sowieso weer!

De Club van 6000+

Zo nu en dan klik ik de site van de Club
van 100 aan. Vorig jaar werd ik lid met het doel mijn vraag en aanbod ook daadwerkelijk te volbrengen cq. beantwoord te zien.
Toen kon je met recht spreken van de club van 100.
Het was (is?) een mooie, non profit instelling, die na één jaar nogal uit zijn voegen is gegroeid. De combinatie van het internet met radio / tv (=RVU) was vrij uniek. Ik was dan ook dag en nacht online tot grote ergernis van het thuisfront. De contacten waren boeiend en de projecten/acties werden in een razend tempo op touw gezet waarbij de toenmalige leden zich niet onbetuigd lieten. Zo viel ik van het ene goede doel in het andere. Dat werkte verslavend.

Mijn aanbod indertijd was: een boek inspreken op CD. Het is iets anders gegaan. Ik heb (voor een project van een ander lid) gedichten ingesproken, om vervolgens de daarbij passende muziek te zetten. Dit alles met de hulp van Marcel v.d. Steen (ook Cv100 lid), die het hele technische gedeelte in de Llinkstudio vrijwillig op zich nam.

Dankzij de Cv100 heb ik Lonneke, mijn huidige schrijfcoach, leren kennen. Daarmee werd mijn vraag al vrij snel beantwoord. Zij is wel het mooiste wat ik aan de Cv100 heb overgehouden. Zij heeft haar eigen tekst- en redactiebureau dat schrijft over kunst, cultuur en lifestyle.

In december was er een ééndaagse sessie Therapeutisch Schrijven, o.l.v. Theodor Holman. Dat leek mij goed van pas te komen bij het schrijven van mijn boek, doch de teleurstelling was groot. De 4 uur durende sessie werd in twee televisie-uitzendingen (van 10 minuten) geperst, waar ik achteraf niet zo blij mee was. Ik liet teveel het achterste van mijn tong zien en heb daar achteraf spijt van. Gelukkig is daar in de uitzendingen niets van te zien, maar het onbehaaglijke gevoel heb ik er zelf wel aan overgehouden.
De desillusie was des te groter daar ik aan het hele zogenaamde therapeutisch schrijven niets had, het was een luchtballon waar ik zo doorheen prikte.
Enfin, Theodor (ook lid van de Cv100) kon zich uitleven in zijn one man show.
De Club van 100 heeft dat kleinschalige, intieme verloren en is nu een massaproduct geworden. Naar ik begrepen heb zendt de RVU dagelijks uit.
Ik vind die onderliggende gedachte van het elkaar vrijwillig helpen cq. van dienst zijn ook nergens meer terug. De internetsite is meer een chatsite geworden, tenminste dat is mijn vluchtige impressie.
Waarom ik er nu op kom?
Op de site van de Cv100 staat wederom (of nog steeds?) de foto van ons schrijfclubje.
Daarom.....en daarom ook de desbetreffende foto.

De Hond vangt bot

Zoek, zoek, zoek!!!
Dat hoor ik hier in het Kralingse Bos regelmatig wanneer ik Scooby uitlaat. Enthousiaste honden rennen achter weggegooide ballen en stokken aan. Her en der duiken viervoeters met een jachtinstinct in konijnenholen en beginnen driftig te graven.
Onze 12,5 jarige lab is in dit alles niet meer geïnteresseerd en kijkt me met een meewarige blik aan. " Commandeer je hondje en blaf zelf " , hoor ik haar denken.
Zo ook Maurice de Hond. Hij rook metaal bij het graf van Wittenberg, maar ging niet zelf graven. Dat liet hij mannen in witte pakken doen onder tenten, die ook bij zomerse tuinfeesten worden gebruikt.
Zijn gevoel voor rechtvaardigheid neemt lugubere vormen aan.
Is de Hond aan het doorslaan, lijdt hij aan paranoia, een psychose, dwangneurose? Ik weet het niet, echt niet.
Inmiddels beginnen zijn acties op wanhoopsdaden te lijken. Hij volhardt in zijn overtuiging dat een onschuldige man vast zit. Mocht uiteindelijk blijken dat de Hond gelijk had, dan is al die overhoophalerij niet voor niets geweest. Daarom doe ik (nog) geen uitspraak.
Maar het boeit me wel.

Mocht er ooit nog een mes gevonden worden, dan hoop ik, voor de Hond, dat het het juiste is en hij er zelf niet invalt.

Het toneel speelt Alexander

Rollen:
Xander van Vledder - Filotas
Justus van Dillen - Agasthenes
Kees Boot - Hefaistion
Kaspar Schellingerhout - Alexander
Mark Rietman - Parmenion
Petra Laseur - Sisygambis
An Hackselmans - Barsina
Tanya Zabarylo - Stateira
Ferdi Stofmeel - diverse rollen
Robert van der Ree - diverse rollen.
'Alexander' is de eerste grote-zaalregie van Ira Judkovskaja.

Willem Jan Otten schreef ALEXANDER, een tragedie van het succes, speciaal voor Het Toneel Speelt.

Sorry, dit keer weet ik niet wat ik erover schrijven moet. Ik geef de link naar het gezelschap en laat het verder over aan de toneelliefhebber.
Echt enthousiast ben ik op dit moment, na een lange zit van 3 uur, niet. Echt slecht vond ik het ook weer niet. Afgezien van de scènes met Mark Rietman, kon het mij helaas niet boeien. Mijn lekenoog zal wel iets gemist hebben, want de recensies zijn over het algemeen positief.
http://www.hettoneelspeelt.nl/

Volgens de westerse geschiedschrijving was Alexander de Grote een nobele held die de barbaarse horden in het huidige Arabiëbeschaving bracht door ze op een vriendelijke manier in de pan te hakken. Otten volgt dat beeld, om er aan het eind een draai aan te geven dat Alexander, eenmaal op de troon in Babylon, verandert in een achterdochtige machtswellusteling, geen haar beter dan de man die hij tot aan de rietkragen van de Indus achtervolgde: Dareios, koning van de Perzen. En hoe die lieve jongen zo geworden is? Otten lijkt de schuld te willen geven aan de moeder van Dareios, lekker hekserig gespeeld door Petra Laseur.

Mijn Vert-el-sels op de radio

Totaal overrompeld zit ik hier achter mijn toetsenbord. Een half uur geleden belde een alleraardigste mevrouw van de NCRV mij op. Gelukkig had ik mijn mobieltje dit keer eens aanstaan.

In eerste instantie dacht ik aan een enquête, iets over kijk- en luistergedrag. Lang tijd om daar verder over na te denken kreeg ik niet.
Ik had mij opgegeven voor Even voor Zeven, een item in het heerlijke programma Knooppunt Kranenbarg. Dat had ik nog niet eens zo heel lang geleden gedaan, maar nooit meer aan gedacht. Of ik op korte termijn wel in de uitzending mijn zegje wilde doen. Jemig de pemig! Ja, natuurlijk wil ik dat, al heb ik juist op die dag niet veel bijzonders gepland. Gisteren concert, vanavond toneel, zaterdag Night of the Blues, dus daarna maar eens even pas op de plaats. Zeeland slaan wij derhalve dit weekend ook over.

Radio 2 staat bij ons vrijwel altijd aan, zowel thuis als in de auto. De combinatie van lekkere muziek en informatie is heel prettig, het is een relaxt geluid dat uit de boxen komt.
Nou ja, ik was dus flabbergasted but not speechless en ratelde volgens mij aan één stuk door. Ook merk ik dat ik nu gewoon niet goed weet hoe ik dit allemaal moet verwoorden. Het is gewoon spannend en leuk!

In ieder geval: a.s. dinsdag van 17 – 19 uur luisteren.
Ik zal wel ergens tussen 18.30 en 19 uur te horen zijn. Natuurlijk maak ik nu even de link naar dit programma bekend:

http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=byddHsHtGATmKnJyuC

Fame dirigent

Het tweede concert in onze serie meesterwerken begon met de Ouverture Leonore (Fidelio) van Beethoven. Wel een hele lange ouverture voor een opera, moet ik zeggen. Vervolgens werden wij getrakteerd op een pianoconcert van Schumann briljant uitgevoerd door de Russische pianiste Elisabeth Leonskaja. Ik zakte steeds verder weg in mijn stoel, geheel ontspannen door de heerlijke klanken van het virtuoze pianospel. De wereld buiten de concertzaal was even onbelangrijk.
De wederom half gevulde grote zaal van de Doelen trachtte er een langdurige, staande ovatie uit te persen, doch een toegift bleef uit.
Na de pauze werd de 5e van Dvorák prachtig uitgevoerd. Er moet eigenlijk een omgekeerd ^ op de r, maar die zit niet op mijn toetsenbord.

Ik wil even stilstaan bij de gastdirigent van het Rotterdams Philharmonisch. Rossen Milanov is een Bulgaar die zijn opleiding heeft genoten in de V.S. en vaste dirigent is van het Philadelphia Orchestra. Hij studeerde aan de Juilliard School in New York, dat is de school die model heeft gestaan voor de populaire (en indertijd spectaculaire) serie Fame.
Het was deze dirigent ook aan te zien, want buiten zijn vrij excentrieke outfit, leidde hij het orkest op onconventionele wijze.
Mijn ega ergerde zich eraan en vond dat het afleidde. Ik vond het wel vermakelijk. De man had een geweldige conditie en zweepte het orkest enorm op.
Het was in ieder geval duidelijk dat op Juilliard alle vormen van theaterkunsten worden gedoceerd. Milanov dirigeerde met expressie en dans. Hij maakte er een klein showtje van. Amerikanen zijn daar dol op, Nederlanders zijn daar (nog) niet aan toe.
Morgen de kritieken, ik ben benieuwd!

Oh ja, Rumsfeld is afgetreden. Mosterd na de maaltijd.

Democraten winnen

Nancy Pelosi wordt de eerste vrouwelijke voorzitter Huis van Afgevaardigden


http://www.nytimes.com/ref/elections/2006/Senate.html

Gelukkig, ik kan nog even doorgaan met mijn Clintongrappen, Hillary zit nog op haar senaatszetel. Niet dat ik anders had verwacht, hoor.
Bovenstaande link uit de Harald Tribune geeft prachtige statistieken weer met namen van senatoren, gouverneurs en congresmen. Een handig all in one pakketje, makkelijk te lezen en het geeft een goed overzicht.
Ja ik ben blij dat de Republikeinen verlies hebben geleden, al is het in de senaat nog een nek-aan-nek-race.
Maar hoe gaat het nu verder? Wat kunnen en gaan de Democraten daadwerkelijk uitrichten ?
Bush heeft nog 2 jaar te gaan, daarna laat hij zijn opvolg(st)er met een droeve erfenis zitten. De Democraten hebben eveneens 2 jaar om hun ware gezicht te laten zien en zich klaar te stomen voor de presidentsverkiezingen.
Twee jaar hebben beiden partijen om zich op poll position te plaatsen.

En iedereen (= mijn echtgenoot) is vandaag gefocust op Wall Street en the Nasdaq, want de geringste verschuiving in de V.S. kan een dramatisch of positief effect hebben op de beurs.

Langs de buitenlandse velden

Vandaag zou ik aandacht moeten/kunnen besteden aan de verkiezingen in Amerika, maar daar zijn ze op dit tijdstip nog niet wakker.
Tijdens het gesnuffel in Amerikaanse kranten, viel mij onderstaand artikel op in the Harald Tribune. Het is leuk en dus post ik het.

Spoiling American kids on the field
Harlan Coben
The New York Times

Enough with the organized snacks.

When did this start anyway? I'm at my 7-year-old's soccer game. The game ends and this week's designated "snack parent" produces a ginormous variety pack of over-processed chips and an equally gargantuan crate-cum-cooler. Our children swarm like something out of the climactic scene in "The Day of the Locust."

Do our kids need yet another bag of nachos and a juice box with enough sugar to coat a Honda Odyssey? Can't they just finish playing and have some water?

Call me a spoilsport, but I don't want to bring a team snack.

I hate that first day, when the coach's spouse passes around the sign-up sheet so we can schedule what parent brings the communal snack on what day. It's too much pressure.

Suppose I'm away? Suppose we want to visit relatives and miss that week? Now we have to find "snack coverage."

And heaven forbid you forget altogether and then the little darlings look longingly for the expected goody and you're the social pariah who didn't come through and that one mom, the one who always has the perfect after- school arts 'n' crafts project, gives you the disapproving eye and head shake.

The scheduled snack is yet another way we Americans cater to our child's every whim. Guess what? Precious can go an hour - maybe more! - without eating. And if your child can't make it that long, bring your own snack. Feed your kid's need, not mine.

Are none of us reading about the obesity of our young people? Do you think it helps their well-being that after every sporting event our children gorge themselves Fall-of-Roman- Empire style on extra calories, extra sugar, extra hydrogenated fat?

I recently sat down with Annette O'Neill, a registered dietician and bonafide nutritionist, and asked her, "Do you think it's a good idea for our kids to have Cheetos and Kool-Aid after a sporting event?" Her response: "Uh, no."

And please don't get on me about bringing so-called alternative or healthy snacks. I barely remember to put on my son's shin guards and cleats, not to mention those long socks and that black soccer eye make-up - I don't have time to slice up 50 orange wedges that the kids will never eat because last week's cool parent brought Ho Hos and Hawaiian Punch.

This isn't about ruining anyone's fun or being the food police, but does the fun always have to revolve around food? Do you know what should be fun when your kid plays soccer? Playing soccer.

While we are on the subject, when your child celebrates a birthday during the school day, maybe we can try for a small cookie or cracker and a rousing, even multicultural, rendition of "Happy Birthday." Stop with the cupcakes the size of softballs. Have you ever seen the leftovers brought into the school's main office? By two in the afternoon, the place looks like an Italian street fair.

Where did this organized snacking start anyway? Is it a holdover from the toddler years, those half-hour library story times when we trot out Goldfish and those cute Cheerios containers and use the small foods as calming pellets? Is it the Old World philosophy of food-equals-love? Or are we just trying to keep them quiet for our own sake?

I don't know. I don't care. But I want all Americans to join me in banning these organized parental sports snacks. We should do something for the youth of the United States right now and end the American Snack Tyranny.

I will start by asking my friends at the Ridgewood Soccer Association to stop the snacks. Furthermore, I am asking all sport associations in my hometown to follow suit. I encourage the rest of Americans around the country to contact your league officials and join the fight.

Instead of spending those last few athletic minutes forcing down a fruit roll-up (what mentally malnourished monster, by the way, invented those?), why not have your child gather with his coach, have him or her explain some of the fundamentals (like how being active is healthy!), talk about teamwork or the important life lessons of sports? Maybe even try listening - instead of trying to sneak an extra Chips Ahoy for his younger sibling?

And hey, enjoy your water.

Reactie van mijn Amerikaanse vriendin Allison:
Hi Ellen...this article hits home! Sadly, this is exactly how my town is. I cannot fully understand the logic behind it. It is hard to explain to your kids when you are the one bringing healthy snacks.

When Madison signs up for softball we have to pay a "Snack Shack" charge of $125. IF we volunteer 3 hours in the snack shack we get our money back. If not, they take the money. This is to make sure the parents actually volunteer. For football, the fee is $200. It is higher to make sure the parents do their share and sadly, most do not and pay the money instead of taking 3 hours to volunteer.

So if the parents won't even take the time to volunteer to help the organization their child participates in then why would they take the time to fix a healthy snack?

I am trying to teach the girls that food is fuel and nothing else. The healthier you eat the better you will feel and you body will do it's job better. I tell them the body is like a machine and if you put in the right gas the machine works well. If not then the machine could break down and not work right.

Clintonjokes

De foto van Billary linksonder even aanklikken. Dat vindt ze fijn.